Μία από τις πλέον διαχρονικές συζητήσεις στην Κρήτη είναι η αδυναμία του νησιού να αξιοποιήσει στο έπακρον τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει σε πολλούς και προσοδοφόρους τομείς.
Κουβέντες πολλές για την επέκταση της τουριστικής περιόδου, για τη διασύνδεση αγροτικού τομέα – τουρισμού, για τη δημιουργία υποδομών που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη μεγαλύτερης επιχειρηματικής δραστηριότητας στο νησί και για άλλα πολλά.
Αποτελέσματα; Μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού. Κι αυτά κυρίως χάρη στις προσπάθειες και στην επιμονή του ιδιωτικού τομέα.
Ο όποιος σχεδιασμός παραμένει σπασμωδικός και πρόχειρος, καθώς Περιφέρεια και μεγάλοι Δήμοι του νησιού, περιορίζονται στο να μαζεύουν… τα χρυσά αυγά, χωρίς σχέδιο για την… ευζωία της κότας.
Οι επισημάνσεις που έγιναν στο επιτυχημένο επιχειρηματικό φόρουμ που διοργάνωσε το ΕΒΕΧ δίνουν την αίσθηση ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και επιτέλους να μπει σε σταθερή τροχιά η τοπική οικονομία.
Ποιος όμως μπορεί να βασιστεί σε κάτι τέτοιο, όταν για παράδειγμα όλος ο μέχρι σήμερα σχεδιασμός της Περιφέρειας και των Δήμων επιμένει να αγνοεί τις προκλήσεις και τις απειλές της εποχής των υδρογονανθράκων στην οποία μπαίνει το νησί.
Η εξίσωση της ισόρροπης και πολυεπίπεδης ανάπτυξης στην Κρήτη γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη. Μένει να δούμε αν θα βρεθεί κάποιος να ενδιαφερθεί και στη συνέχεια να τη λύσει…