Μία άποψη – Υπόθεση H. Richter – Μάχη της Κρήτης 1941

1 από 6

Σαν απόγονος και αυτών που θυσιάστηκαν και αυτών που πολέμησαν, με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν, έναν πάνοπλο και άριστα εκπαιδευμένο εισβολέα, πρωτοπόρο για την εποχή του, θεωρώ χρέος μου, να εκθέσω όσα άκουσα από πρωταγωνιστές της Μάχης και μελέτησα σε διάφορες ιστορικές πηγές. Θέλω, κατά το δυνατόν, να συμβάλω στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, καθόσον και κάποιοι εξ ημών και ορισμένοι ξένοι και νυν και πρότερον, προσπαθούν να παραχαράξουν την ιστορία και να τη γράψουν όπως εξυπηρετεί, έκαστον εξ αυτών. [Κατ’ αρχάς και για να μην τελούμε εν συγχύσει, η ΥΠΟΘΕΣΗ RICHTER (ΜΑΧΗ ΚΡΗΤΗΣ) και οι Γερμανικές Αποζημιώσεις ουδεμία έχουν σχέση, καθόσον το ένα θέμα είναι ιστορικό και το έτερο ζήτημα Νομικό – Πολιτικό, για το οποίο αρμόδιες και υπεύθυνες είναι οι μετακατοχικές Ελληνικές κυβερνήσεις.

Οι Γερμανοί λογικό είναι ν’ αρνούνται να πληρώσουν]. Η μελέτη του αξιότιμου κ. καθηγητή για τη Μάχη της Κρήτης, στο θέμα Αγγλικά – Γερμανικά – Ν. Ζηλανδέζικα – Αυστραλέζικα αρχεία – εχθροπραξίες – μάχες – ναυμαχίες – στρατηγική κ.λπ. ίσως είναι η πιο ενδελεχής και εμπεριστατωμένη μελέτη που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα (όπως και αυτή του Beevor, το Α’ μέρος). Εχει σ’ αυτόν τον τομέα πολλά στοιχεία – απόψεις – συμπεράσματα, που βοηθούν τον αναγνώστη να καταλάβει: «το πώς και γιατί “έπεσε” η Κρήτη το Μάη του ’41». Αλλά και διαφορετικά να το δούμε, είναι και το πώς βλέπει τα γεγονότα η άλλη πλευρά, που πρέπει να την ακούσουμε κι αυτή, καθόσον: «Μηδενί δίκην δικάσης, πριν αμφοίν μύθον ακούσης», προφανώς μαθαίνουμε, δεν δικάζουμε, ακούμε κι άλλες απόψεις για να διασταυρώσουμε τους διάφορους συγγραφείς και να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο κύριος καθηγητής προσπαθεί και θέλει να είναι αμερόληπτος, όμως έξυσε μια πληγή ανοιχτή, που πάντα τρέχει αίμα έστω και μόλις εβδομήντα πέντε έτη μετά και κατά το κοινώς λεγόμενο άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Εβδομήντα πέντε έτη για τόσα και τέτοιου είδους εγκλήματα, είναι λίγα. Το σοβαρό, το επίμαχο και το προς ανάλυση θέμα είναι: «οι ΑΝΤΑΡΤΕΣ».

Η παλλαϊκή αντίσταση είναι ένα θέμα δύσκολα κατανοητό, ειδικά για όποιον δεν είναι Κρητικός και δεν ξέρει τη νοοτροπία μας, δεν μπορεί να μας καταλάβει, γι’ αυτό και δικαιολογώ πλήρως τον αξιότιμο κ. καθηγητή. Οπως και γιατί δεν μπόρεσε ν’ ανακαλύψει και άλλες αξιόπιστες ιστορικές πηγές που υπάρχουν. Γι’ αυτό πιστεύω ότι οι διάφορες ακραίες απόψεις εναντίον του, που κατά καιρούς έχουν εκφραστεί, δεν είναι οι ενδεδειγμένες, είναι βιαστικές, απόρροια αγανάκτησης, καθόσον ένας ιστορικός επιστήμονας, θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί επιστημονικά, με αποδείξεις και στοιχεία από μια καλά τεκμηριωμένη μελέτη. Δεν μπορούμε να “λιθοβολούμε” ή να καίμε βιβλία, όπως έκαναν οι Ναζί το 1933 ή να τ’ απαγορεύσουμε, όπως έκαναν κάποιοι “μεγάλοι δημοκράτες”, επειδή ένας συγγραφέας, ίσως κάπου να κάνει λάθος ή σε κάτι να μη συμφωνούμε ή κάτι να μη μας αρέσει ή να μας προσβάλει, έστω και αδίκως. Στο κάτω – κάτω ο καθένας μπορεί να εκφράσει τη γνώμη του και εσύ αντίκρουσέ την. Αυτό θα πει ελευθερία του λόγου. Γράψτε το δικό σας βιβλίο ή άρθρο και αποδείξτε το αντίθετο. Αυτός είναι ο σωστός και ο ενδεδειγμένος επιστημονικά τρόπος. Από την άλλη πλευρά και ο κ. καθηγητής θα καταλάβαινε πλήρως την αγανάκτηση των άλλων και μόνο διαβάζοντας την έκθεση ωμοτήτων Καζαντζάκη – Καλιτσουνάκη και λοιπών και σίγουρα θα αναθεωρούσε πλήρως τις απόψεις του περί «ιπποτών» και τα παρόμοια. Άποψή μου επίσης είναι ότι δεν μπορείς να προσκαλείς κάποιον στην οικία σου, να του προσφέρεις ένα πλουσιοπάροχο γεύμα και μετά από λίγο χρονικό διάστημα, επειδή άλλαξες γνώμη, να του στέλνεις τον λογαριασμό.

Κάτι ανάλογο είπε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην επέτειο της Μάχης της Κρήτης στην Κάντανο (2016). Αντάρτες στο βιβλίο του αξιότιμου κ. καθηγητή είναι όσοι Κρητικοί επολέμησαν τους αλεξιπτωτιστές, χωρίς την εξουσιοδότηση του επισήμου Ελληνικού κράτους. Κυβέρνηση τότε (Μάιος ’41) σε μια πολύ ρευστή για την Κρήτη κατάσταση, ήταν ο Βασιλιάς και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου (Μεταξάς), που η Βενιζελική Κρήτη δεν υπολόγιζε έτσι κι αλλιώς και ειδικά μετά τα κινήματα του 1935 και 1938. Από την άλλη πλευρά, για μας τους Κρητικούς είναι αυτονόητο, είναι στο DNA μας, είναι παράδοση αιώνων, ν’ αντιστεκόμαστε σε κάθε εισβολέα. Αντίθετα κατά την Ανωτάτη Γερμανική Διοίκηση (1941) ο άμαχος πληθυσμός, «οι αντάρτες», δεν έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν σε εχθροπραξίες λόγω συμβάσεων Γενεύης – Χάγης. Ας μου πει κάποιος, ΠΟΙΟΣ πόλεμος μέχρι το 1941, ακόμη και μέχρι σήμερα, διεξήχθη με τους κανόνες και τις συμβάσεις της Γενεύης και της Χάγης και από την άλλη, ποιος μπορεί ν’ αρνηθεί σ’ έναν λαό να πολεμήσει για την ελευθερία του.

Πώς να το κάνουμε εμείς στα ΧΑΝΙΑ, δεν θέλουμε εξουσιοδότηση από κανένα για να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας. ΠΑΝΤΑ. Παρά τη φτώχεια του και την κακομοιριά του, ο λαός της Κρήτης, εξεγέρθηκε και το 1935 και το 1938 (κίνημα Βενιζέλου και για ανατροπή Μεταξά) και γι’ αυτό η τότε «κυβέρνηση» Μαΐου 1941 (Βασιλιάς – Τσουδερός – Μανιαδάκης) δεν ήθελε τον λαό οπλισμένο, καθόσον φοβόταν ότι σε περίπτωση που δεν καταλάμβαναν οι Γερμανοί την Κρήτη, τα όπλα θα έμεναν στα χέρια των Κρητικών, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν Δημοκρατικοί – φιλοβενιζελικοί και θα τα έστρεφαν εναντίον τους.

Δεν όπλισε τον λαό ως όφειλε καθώς το καθεστώς προτιμούσε την εξουσία να την έχουν οι ίδιοι ή οι Αγγλοι «σύμμαχοι» ή έστω οι Γερμανοί ομοϊδεάτες τους. Δυστυχώς το άθλιο αυτό καθεστώς πήρε από τους Κρητικούς 4.000 όπλα, τα οποία δεν χρησιμοποιήθηκαν πουθενά και άφησε λίγο πριν τη Μάχη της Κρήτης, άλλα όπλα στις αποθήκες του Πειραιά, των Αθηνών και των Χανίων.

Το καθεστώς Μεταξά λειτούργησε ως 5η φάλαγγα εις όφελος του Ναζισμού και υπάρχουν καταγεγραμμένες αποδείξεις γι’ αυτό. Αλλωστε και για το τέλος του δικτάτορα Μεταξά πολλά λέγονται. Στις 20.5.41 ο λαός επειδή έτσι είχε μάθει και είναι και ήταν στο Δωρικό αίμα του, μόλις διαπίστωσε ότι εγένετο εισβολή ξεσηκώθηκε. Οποιος και να ’ταν ο εισβολέας το ίδιο θα έκανε. Ηταν ΠΑΡΑΔΟΣΗ. Ρωμαίοι – Αραβες – Ενετοί – Τούρκοι. Κανείς Αγγλος και κανένας Pendlebury (τουλάχιστον στα Χανιά που έγιναν οι μεγάλες μάχες και οι μεγάλες εκτελέσεις για την εξολόθρευση των αλεξιπτωτιστών) δεν τους είχε οργανώσει, όπως ισχυρίζεται ο κ. καθηγητής, αυτό είναι αστείο, βγήκαν αυθόρμητα να υπερασπιστούν τον τόπο τους και με ό,τι όπλο είχαν ή βρήκαν πρόχειρο.

Τους Αγγλους βεβαίως για το χατίρι του Γέρο Βενιζέλο που ήταν σύμμαχοι από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο τους είχαν φίλους – συμπολεμιστές. Επίσης σε αξιόπιστες ιστορικές πηγές αναφέρεται ότι ο Φράϊμπεργκ ήταν κάθετα αντίθετος, για τη συμμετοχή οποιουδήποτε πολίτη στις μάχες (προς ενημέρωση ορισμένων). Παραθέτω κάποια ιστορικά γεγονότα, που θα βοηθούσαν τον κ. καθηγητή να κατανοήσει την ψυχολογία και τη νοοτροπία των Κρητικών και που αποδεικνύουν ότι δεν χρειάζονταν οι Αγγλοι πράκτορες (Pendelbury) για να τους ξεσηκώσουν.

Αυτά τα στοιχεία αν τα γνώριζαν και οι Γερμανοί στρατηγοί Student, Ringel (ο αρχικλέφτης των ελληνικών αρχαιοτήτων), Richthofen και Lohr, βεβαίως πριν τη μάχη, θα καταλάβαιναν τι τους περίμενε στο νησί της Κρήτης.

1. Η Κρήτη από τη χαραυγή των ιστορικών χρόνων (από τον 11ο έως τον 9ο π.Χ. αιώνα εποικίζεται από τους Δωριείς) έχει δωρική φυσιογνωμία και ως το τέλος της αρχαιότητας θα είναι από τις πιο αυστηρά Δωρικές περιοχές, η έπαλξη του Δωρικού κόσμου. Οι γνώμες των ιστορικών διίστανται ως προς το ποιος αντέγραψε τους νόμους του άλλου. Οι Δωριείς της Κρήτης, των Λακεδαιμονίων ή το αντίστροφο; Οι Κρήτες έχουν οργανώσει ένα αυστηρά στρατιωτικό σύστημα όπως ακριβώς της Σπάρτης.

2. Τον 4ο π.Χ. αιώνα γράφει ο Κρητικός ποιητής Υβρίας για τα όπλα των Κρητών: «Έστι μοι πλούτος μέγας δόρυ και ξίφος…».

3. Γράφει ο Στράβων στα Γεωγραφικά του (Χ, 481) «Προς δε το μη δειλίαν, αλλ’ ανδρείαν κρατείν εκ παίδων όπλοις και πόνοις συντρέφειν, ώστε καταφρονείν καύματος και ψύχους και τραχείας οδού… κ.λπ.».

4. Ατέλειωτοι πόλεμοι, πόλεμοι εξωτερικοί, πόλεμοι εσωτερικοί, έτσι όλοι πολεμούν προς όλους: «πόλεμος αεί πάση διά βίου συνεχής εστί προς άπασας τας πόλεις» (Πλάτων διά μέσου του Κρητικού Κλεινία).

5. Είναι άλλωστε γνωστό το τι έπαθε ο Ρωμαϊκός στόλος υπό τον Μάρκο Αντώνιο (πατέρα του γνωστού με το ίδιο όνομα) το 75 π.Χ. που κουβαλούσε με καράβια αλυσίδες για να αιχμαλωτίσει όπως έλεγε και να δέσει τους Κρήτες.

6. Συναντούμε Κρήτες τοξότες στον Αθηναϊκό στρατό (Θουκυδίδης).

7. Συναντούμε Κρήτες τοξότες στην Κάθοδο των Μυρίων (Ξενοφών).

8. Οι τοξότες του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν Κρήτες, «διάσημοι διά την ταχείαν ρίψιν και ευθυβολίαν των». Ιστορικά είναι αποδεδειγμένο ότι οι Κρήτες από αρχαιοτάτων χρόνων ήξεραν πολύ καλά την τέχνη των όπλων και την ενοικίαζαν (μισθοφόροι) σε όλους τους ενδιαφερόμενους. Ακόμα και στον στρατό του Ιούλιου Καίσαρα βρίσκονται Κρήτες τοξότες (cretenses sagittarii).

9. Κατά την Αλωση της Κωνσταντινούπολης, οι Κρήτες υπερασπίστηκαν τον τελευταίο Αυτοκράτορα από τους πύργους Αλεξίου, Λέοντος και Βασιλείου και ενώ η Πόλη είχε πέσει, οι τρεις αυτοί πύργοι εξακολουθούσαν ν’ αντιστέκονται. Ο Πορθητής (Μωάμεθ ο Β’) θαμαύσας τη γενναιότητα των ανδρών διέταξε να παύσει η προσβολή και να είπωσιν αυτοίς ότι δύνανται να εξέλθωσι ελεύθεροι κ.λπ…, όπως και έγινε.

10. Γκραβούρα της εποχής των Ενετών όπου εικονίζεται Κρητικός με το τόξο του και αναγράφεται: popoli belicosi: πολεμικοί λαοί.

11. Επί Ενετών έγιναν στην Κρήτη 27 επαναστάσεις.

12. Επί Τούρκων έγιναν στην Κρήτη 9 επαναστάσεις, στα 229 έτη κατοχής.

13. «…τους χίλιους διακόσιους τριάντα τράκους (μάχες)… μέσα στις εννιακόσιες μέρες του πολέμου…» (Π. Πρεβελάκη Παντέρμη Κρήτη σ. 323 Επανάσταση 1866-1869).

14. Γράφει ο ιστορικός Παπαρηγόπουλος: «Η Κρήτη οφείλομεν να το είπωμεν, προς τιμήν αυτής, υπήρξεν η μόνη Ελληνική χώρα, η πεισματωδέστερον πάσης άλλης αντισταθείσα εις την ξενικήν κυριαρχίαν».

15. 75 χρόνια, μετά την πτώση των αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη, βλέπουμε ακόμα στις ειδήσεις (TV) τα όπλα των αλεξιπτωτιστών (Μauser K98 & Schmeiser MP38/40) που «συλλέγει» η Ελληνική Αστυνομία. Να σκεφτείτε ότι αυτά τα όπλα τα κράτησαν οι Κρήτες, με την απειλή του θανάτου να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους (με πόση λύσσα τα έψαχναν οι Γερμανοί κανείς σήμερα δεν μπορεί να φανταστεί).

16 Μια επίσκεψη στα «πειστήρια», δηλαδή τα όπλα που κατ’ έτος «συλλέγει» η Ελληνική Αστυνομία στην Κρήτη.

17. Ο πατέρας της Κρήτης Ν. Καζαντζάκης γράφει (Καπετάν Μιχάλης σελ. 341) ο Κρητικός έχει δύο πράγματα… το Θεό και το τουφέκι του… Συνοπτικά η ιστορία της Κρήτης είναι τριάντα ένα αιώνες μόνο πόλεμοι. Δηλαδή τώρα και τρεις χιλιάδες χρόνια ο Κρητικός κοιμάται με τα όπλα στο μαξιλάρι και ρωτώ: Είναι ή δεν είναι στο αίμα του Κρητικού η αντίσταση κατά παντός εισβολέα; Αλίμονο στους αλεξιπτωτιστές, αν τις παραμονές της γερμανικής επίθεσης είχε προετοιμαστεί ένα είδος παλλαϊκού ξεσηκωμού, όπως ισχυρίζεται ο αξιότιμος κ. καθηγητής ή αν ακόμα οι Κρήτες ήταν οπλισμένοι, έστω και με τα 4.000 όπλα που τους είχε αφαιρέσει ο Μεταξάς. Οι Κρητικοί που πολέμησαν τους αλεξιπτωτιστές είχαν γεννηθεί από το 1870 μέχρι το 1920 περίπου. Δηλαδή κατά την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής και είχαν ζήσει όλο το ΔΡΑΜΑ της περιόδου εκείνης. Σφαγές, βιασμούς, βασανισμούς, κλοπές κ.λπ. Οι Τούρκοι είχαν αποχωρήσει μόλις 18 χρόνια πριν από την Κρήτη. Ο κόσμος ειδικά στα χωριά πάλευε για την καθημερινή επιβίωση και όπως γράφει ο παππούς μου στη βιογραφία του «όποιος είχε ψωμί θεωρούταν πλούσιος».

Προς γνώσιν των σημερινών ο κόσμος ήταν: ΓΥΜΝΟΣ – ΞΥΠΟΛΥΤΟΣ – ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ και όσον αφορά τα γράμματα και τη μόρφωση ήταν ελάχιστα. Στις πολιτείες ίσως τα πράγματα να ήσαν λίγο καλύτερα, η ύπαιθρος όμως ζούσε ένα δράμα. Ο λαός ούτε για Γενεύη, ούτε για Χάγη ήξερε. Αλλά και να ήξερε το ίδιο θα έπραττε και το ίδιο θα αντιδρούσε. Είδε έναν νέο εισβολέα μόλις 18 χρόνια μετά την αποχώρηση των Τούρκων, που ερχόταν να του βάλει ξανά τον ζυγό και θυμήθηκε τα παλιά. Προς γνώση όλων: Κανείς δεν τον επηρεάζει τον Κρητικό, ευτυχώς ή δυστυχώς, είμαστε όλοι καπετάνιοι και ξερά κεφάλια και ό,τι «κόψει» του καθενός η κουζουλή του κεφαλή κάνει. Άλλωστε το είπε και ο μέγας Καζαντζάκης: «οι κουζουλοί την κάμανε αθάνατη την Κρήτη», όπως και ο Π. Πρεβελάκης (Παντέρμη Κρήτη σελ. 226) «…καθένας στην Κρήτη είναι αφέντης του απατού του και βασιλιάς στα άρματά του…».

Ούτε στους Ενετούς υποταχθήκαμε, ούτε στους Τούρκους υποταχθήκαμε, ούτε στον Μεταξά υπακούσαμε, ούτε στον Βασιλιά, ούτε στους Αγγλους, ούτε στους Γερμανούς που στη συνέχεια κατέλαβαν το νησί. Είναι γνωστό τοις πάσι, για τις ατέλειωτες εκτελέσεις Κρητικών, που αψήφησαν τις διάφορες γερμανικές διαταγές. Το θέμα σκύλευσης νεκρών (αφαίρεση οπλισμού) για μας είναι προφανές καθόσον, από αρχαιοτάτων χρόνων: τα όπλα του νικημένου (νεκρού) ανήκουν στον νικητή. Αλλωστε και ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε κατά την εκστρατεία του στην Ασία, μετά τη μάχη στον Γρανικό το 334 π.Χ., 300 περσικές πανοπλίες στην Αθήνα, αφιέρωμα, με τη γνωστή επιγραφή «Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Ελληνες πλην Λακεδαιμονίων, από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων», επίσης και ο Εκτορας πήρε τα όπλα του Αχιλλέα από τον νεκρό Πάτροκλο κ.λπ.

Τα τέλεια και κομψά για την εποχή τους Mauser Κ98 και Schmeisser (MP38/40) για τους μερακλήδες και φανατικούς στα όπλα Χανιώτες, τους αφοπλισμένους από το καθεστώς Μεταξά, ήταν ένας πειρασμός στον οποίο δεν μπορούσαν ν’ αντισταθούν. Δύο χωριανούς μου τους εκτέλεσαν τα Ναζιστικά στρατεύματα κατοχής για δύο όπλα εμπροσθογεμή (αρχαία – πολύ παλαιά).

Επίσης τα αλεξίπτωτα, όπως και τα είδη ένδυσης και υπόδησης των αλεξιπτωτιστών, πιστεύω ότι ήταν η ίδια περίπτωση, με ένα μόνιμα πεινασμένο, που περνά δίπλα από ένα περιβόλι με ολομύριστα μήλα. Το άλλο που λέγεται, ότι οι Κρητικοί δεν έδειχναν οίκτο, ούτε και σ’ αυτόν που ήθελε να παραδοθεί, δεν αληθεύει. Αυτό δεν είναι παράδοση, αυτό είναι νοητική αδυναμία ελαχίστων. Αναφέρω το εξής περιστατικό: Στις 13 Μαΐου 1897 (44 χρόνια πριν τους αλεξιπτωτιστές) κατά την κατάληψη του Πύργου της Μαλάξας από 2.000 Κρητικούς επαναστάτες, οι αιχμάλωτοι Τούρκοι στρατιώται παρεδόθησαν από τους οπλαρχηγούς στον Τ. Βάσο (Αξιωματικό του τακτικού Ελληνικού Στρατού). Σίγουρα πολλοί επαναστάτες, μετά από 229 έτη σκλαβιάς και 9 επαναστάσεις γενοκτονίας, θα ήθελαν να τους ‘διαλύσουν’ από το μίσος τους. Ομως δεν έγινε. Οπως είχε πει τότε και ο εκ Κάμπων καπετάν Γιάννης Καλογερής: «οι αιχμάλωτοι είναι ιεροί και όποιος τους ακουμπήσει, θα τον σκοτώσω εγώ». Παρόμοιο γεγονός είχαμε στη μεγάλη Κρητική Επανάσταση του 1866-69, όπου μετά τη σπουδαία και νικηφόρα μάχη των επαναστατών στον ορεινό Αποκόρωνα στις 23-4-1867, ο Ζυμβρακάκης ειδοποίησε τον Ομέρ Πασά ν’ ανταλλάξουν αιχμαλώτους. Για την αφαίρεση προσωπικών ειδών π.χ. δακτυλίδια, ρολόγια, χρήματα κ.λπ. διαφωνώ κάθετα καθόσον αυτό είναι ληστεία και αν έγιναν κάποια περιστατικά θα ήταν ελάχιστα. Για φόνους ή κακοποίηση τραυματιών ή νεκρών, είμαι σίγουρος ότι δεν έγιναν, καθόσον ουδέποτε άκουσα κάτι τέτοιο από τους πρωταγωνιστές της μάχης ή να το διαβάσω κάπου. Στην Κρήτη αυτό δεν ήταν ούτε έθιμο, ούτε παλληκαριά. Ο πληθυσμός, από ανάγκη μπορεί ν’ αφαίρεσε οτιδήποτε και ειδικά τα όπλα, ΑΥΤΑ ήθελε, αυτό τους ενδιέφερε και όχι η κακοποίηση νεκρών και τραυματιών που δεν έγινε, το αντίθετο μάλιστα, έχουμε πολλές περιπτώσεις καταγεγραμμένες που περιέθαλψαν και τραυματίες αλεξιπτωτιστές, αλλά κι αν ακόμη είχαμε ελάχιστα κρούσματα θα ήταν από λίγους πνευματικά άρρωστους. Οπως αναγράφεται και στην έκθεση ωμοτήτων Καζαντζάκη – Καλιτσουνάκη που γράφτηκε στην Κρήτη τον Ιούλιο του 1945: «το διαδοθέν… υπό της γερμανικής προπαγάνδας, προφανώς προς κάλυψιν των ιδίων ωμοτήτων, ότι οι Κρήτες προέβησαν εις ακρωτηριασμούς Γερμανών αλεξιπτωτιστών είναι ανάξιον αναιρέσεως… όπως εβεβαιώθημεν καμμία τοιαύτη ακρωτηρίαση δεν έγινε από Κρήτας…».

Πρέπει όμως να ξεκαθαριστεί κάτι, ότι τη στιγμή που και εγώ δεν έχω Luger – Walter – MP 38/40 – MK98 ή MG42 κ.λπ. (όπλα μοντέρνα και θανατηφόρα) και έρχεσαι ουρανοκατέβατος να στερήσεις την ελευθερία μου, θα σε πολεμήσω με ό,τι διαθέτω: σπαθί, μαχαίρι, δρεπάνι, τσεκούρι, μπαστούνι κ.λπ.

Αυτού του είδους τα όπλα προξένησαν και τα «ιδιαίτερα και απαράδεκτα» τραύματα στους νεκρούς αλεξιπτωτιστές, όπως διαπίστωσαν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Κάποιον είχα ακούσει να διηγείται για ένα έθιμο των Μαορί, αυτό όμως θα πρέπει να ψαχθεί αλλού και όχι στην Κρήτη. Είναι γνωστό και σε άλλους, αλλά οι Ναζί έκαναν πολλά και πολύ χειρότερα παντού. Στη δική μας περίπτωση το θέμα «κακοποίηση τραυματιών ή νεκρών» έλαβε μεγάλες διαστάσεις και υπερδιογκώθηκε σκόπιμα από τη γερμανική πλευρά για να δικαιολογηθούν οι απερίγραπτες βαρβαρότητες των Ναζί εις βάρος του λαού. Οσο για τις εκθέσεις των αλεξιπτωτιστών, ο στρατιώτης ό,τι διαταχθεί κάνει και γράφει.

Αλλωστε οι ίδιοι οι Γερμανοί κατόπιν δικής τους ενδελεχούς έρευνας διαπίστωσαν μόνο 25 περιπτώσεις. Ο ίδιος ο σφαγέας της Κρήτης στρατηγός Andre (εις εκ των τριών σφαγέων) στις 18-7-1941 είπε, μεταξύ άλλων στην επιτροπή που δέχτηκε για να τον παρακαλέσει να σταματήσει τις εκτελέσεις αθώων, τα εξής: «χάσαμε χιλιάδες αλεξιπτωτιστές, οι συγγενείς φωνάζουν εκδίκηση… ο Φύρερ διέταξε… δεχθήκατε τους Αγγλους… Πολεμήσατε εναντίον μας… διεπράξατε ωμότητες… εμείς (οι Γερμανοί) ήλθαμε εδώ καταδιώκοντας τους Άγγλους και μας επολέμησε ο Λαός όχι ο στρατός σας, γι’ αυτό εκδικούμεθα… Ξεκάθαρα φαίνεται ότι αυτό που τους πονούσε ήταν οι χιλιάδες νεκροί αλεξιπτωτιστές. Επίσης ξεκάθαρα είπε ότι εκδικούντο καθόσον τους επολέμησε ο λαός. Τους πολλούς αλεξιπτωτιστές τους σκότωσαν οι Νεοζηλανδοί, οι Αυστραλοί και οι Αγγλοι. Οχι γιατί ο Ελληνικός στρατός και οι Κρητικοί δεν ήθελαν να τους σκοτώσουν, αλλά γιατί κατ’ αρχάς έλειπε η V Μεραρχία Κρητών (οι εκπαιδευμένοι στρατιώτες) στην Αλβανία. Επίσης από τους Κρήτες έλειπε ο κατάλληλος οπλισμός, τα φυσίγγια, η εκπαίδευση και η καθοδήγηση από αξιωματικούς. Δυστυχώς κάποιοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί φυγομάχησαν, γιατί δεν τους έγινε βαθμολογική αποκατάσταση, καθόσον τους είχε αποτάξει το καθεστώς Βασιλιά – Μεταξά. Κανονικά θα έπρεπε να δημοσιευτούν τα ονόματά τους, για να τους “καμαρώνουν” σήμερα οι συγγενείς και τα εγγόνια τους.

Παρόλα αυτά, όπως παραδέχεται και ο αξιότιμος κ. καθηγητής, ο Ελληνικός στρατός στην Κρήτη, παρότι νεοσύλλεκτοι, επολέμησε γενναία. Περί το χωριό Κοντομαρί, από 600 αλεξιπτωτιστές που έπεσαν, εφονεύθηκαν από τους Νεοζηλανδούς οι 400 περίπου, όπως έλεγαν το πρωί της 20ης Μαΐου, κάνανε (οι Νεοζηλανδοί) το κυνήγι της πάπιας. Στη συνέχεια βέβαια στις 2-6-41 οι αλεξιπτωτιστές ξέσπασαν στους κατοίκους του χωριού. Υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες για τους «ιππότες» του αξιότιμου κ. καθηγητή (που μοιράζονταν το συσσίτιό τους με τους συμμάχους αιχμαλώτους), για τους εν ψυχρώ φόνους τραυματιών και αιχμαλώτων Νεοζηλανδών και στα όρια της πόλης των Χανίων και στον Πλατανιά (ιερέα Γρ. Προγούλη και τριών συμμάχων στρατιωτικών).

Οπωσδήποτε θα έγιναν και αλλού. Σίγουρα υπήρχαν και κάποιοι με αξιοπρέπεια, αυτοί όμως ήταν λίγοι. Διερωτώμαι γιατί σε όλες τις αφηγήσεις των πρωταγωνιστών της εποχής πλείστοι των καλών Γερμανών ήταν… Αυστριακοί, όπως οι ίδιοι δήλωναν. Οταν οι Κρήτες αντιμετώπισαν τους αλεξιπτωτιστές με ό,τι όπλο βρήκαν, ήταν παραβίαση των συμβάσεων Γενεύης – Χάγης; Οταν οι αλεξιπτωτιστές στον Αλικιανό και στον Δραπανιά Κισάμου χρησιμοποίησαν σαν ασπίδα γυναίκες και παιδιά ακουμπώντας τα πολυβόλα στην πλάτη τους για να πλησιάσουν τον αντίπαλο, δεν ήταν τίποτα!!! Δεν ήταν παραβίαση των Συμβάσεων Γενεύης – Χάγης; Οταν ο περιβόητος Γκαίμπελς, λίγο πριν πέσει η Γερμανία, έλεγε στους Γερμανούς πάσης ηλικίας και παντός φύλου με ό,τι όπλο είχον και με ξύλα ακόμη, να φονεύουν κάθε εχθρό που θα εισβάλλει στη χώρα των, δεν ήταν παραβίαση ούτε της Χάγης ούτε της Γενεύης;!!! Στοιχείο επίσης που αποδεικνύει ότι οι ισχυρισμοί των Γερμανών περί Γενεύης και Χάγης, ήταν εντελώς προσχηματικοί, είναι το ότι εκτέλεσαν, μαζί με τους λοιπούς Κρητικούς και πάμπολλους Ελληνες – Κρητικούς στρατιώτες με τη στολή τους (τα ονόματα υπάρχουν). Ο λόγος των εκτελέσεων ήταν καθαρά εκδικητικός. Οι αλεξιπτωτιστές και ο Γερμανικός Στρατός Κατοχής, ο πολιτισμένος!!! “ο δρων κατά τη Γενεύη και Χάγη” είναι τοις πάσι γνωστό και καταγεγραμμένο ότι έκανε κάθε είδους εγκλήματα και απερίγραπτες βαρβαρότητες. Τα εγκλήματά τους μόνο με αυτά των Ενετών και των Τούρκων του μεσαίωνα μπορούν να συγκριθούν.

Οι μεν πρώτοι έσχιζαν τις κοιλιές των εγκύων και έβγαζαν τα έμβρυα κ.λπ. ή δε δεύτεροι παλούκωναν κατά το δοκούν. Αγριότητα, εγκληματικότητα και βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο, δυστυχώς, όπως φαίνεται από τα παρακάτω οι Ναζί έκαναν και γενοκτονία: Στο Κοντομαρί φόνευσαν 4 αδέρφια Δασκαλάκη και 4 αδέρφια Βλαζάκη. Στον Κακόπετρο φόνευσαν 4 αδέρφια Δεσποτάκη. Στους Κάμπους φόνευσαν 3 αδέρφια Αρετάκη. Στον Αλικιανό φόνευσαν 3 αδέρφια Γκαγκανάκη κ.λπ. Δείτε την ιεροεξεταστική εκτέλεση Γιαπιτζάκη στο Ρέθυμνο και Φερραρόλη στους Λάκκους κ.λπ. Σε αυτά όμως δεν θέλω ν’ αναφερθώ, καθόσον μπορεί να θεωρηθούν εκτός θέματος, δηλαδή εκτός Μάχης Κρήτης από 20-5-1941 έως 1-6-1941.

Στην έκθεση Καζαντζάκη – Καλιτσουνάκη αναγράφεται: «ό,τι και να λεχθεί διά τα παθήματα της Κρήτης και των ηρωικών κατοίκων της κατά το διάστημα της κατοχής θα είναι πολλοστημόριον των όσων πραγματικών υπέστησαν». Η έκθεσης της Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη συνετάχθη κατόπιν της υπ’ αριθμ. Α.Π. 11159 από 17-6-1945 ειδικής διαταγής του Προέδρου της Κυβερνήσεως κ. Βούλγαρη εκ των κ. Ι. Καλιτσουνάκη και Ι. Κακριδή, καθηγητών Πανεπιστημίου Ν. Καζαντζάκη λογοτέχνου και Κ. Κουτουλάκη, βοηθητικού μέλους και περιόδευσε την Κρήτη από 29-6-1945 έως 6-8-1945 και αφορά την περίοδο από 20-5-1941 έως 10-5-1945. Σε αυτήν την έκθεση φαίνεται ποιοι πραγματικά έκαναν τις ωμότητες.

Την έκθεση αυτή κάποιοι στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, μετακατοχικά, φρόντισαν να την εξαφανίσουν «για την προαγωγή των Ελληνογερμανικών Σχέσεων μετά τον πόλεμο»!!! Στην Κρήτη επίσης έκλεψαν οι αλεξιπτωτιστές και τα Στρατεύματα Κατοχής τρόφιμα, είδη ρουχισμού, ζώα, πολύτιμα αντικείμενα, αρχαιολογικούς θησαυρούς κ.λπ. Πριν από κάθε εκτέλεση αφαιρούσαν από τα θύματά τους ρολόγια, δακτυλίδια, χρήματα και λοιπά, όπως επίσης λεηλατούσαν οικίες, καταστήματα, εκκλησίες, αφαιρώντας ό,τι πολύτιμο υπήρχε εντός αυτών. Γι’ αυτό τον λόγο, μετά τον Μάιο του 1945, που τους παραλάμβαναν ως αιχμαλώτους πολέμου πλέον, τα Αγγλικά στρατεύματα, τους έλεγχαν για τιμαλφή (χρυσά και λοιπά αντικείμενα αξίας κλεμμένα).

Οσο για τη λοιπή Ευρώπη είναι γνωστή η λεηλασία των μουσείων, έργων τέχνης, χρυσού κ.λπ. Σίγουρα στη Γερμανία της εποχής εκείνης και το βιοτικό και το πνευματικό επίπεδο του λαού ήταν σαφώς πολύ καλύτερο από της Κρήτης, οπότε και έκαστη των πλευρών πρέπει να κριθεί με τ’ ανάλογα κριτήρια. *Εκ των ριζών των Λευκών Ορέων