Ήταν 9 Μαΐου 1874, όταν γεννήθηκε στην πόλη του Λονδίνου, ο βρετανός στην καταγωγή Αρχαιολόγος, Ιστορικός και Αιγυπτιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ (Howard Carter). Ο θάνατος του προήλθε πριν από 81 έτη, στις 2 Μαρτίου 1939, αφήνοντας το στίγμα του, στη λίστα των διασημότερων μελών, της παγκόσμιας αρχαιολογικής-ιστορικής κοινότητας.
Το ουσιαστικό κομμάτι της καριέρας του ξεκινά το έτος 1899, με τον διορισμό του στη θέση του Αρχιεπιθεωρητή στην Υπηρεσία Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου και μετέπειτα σε ανασκαφές στις Θήβες της Αιγύπτου (αρχαία πόλη Νιούτ ή Νιούτ ρεσέτ). Λίγα έτη αργότερα μεταφέρθηκε στην κάτω Αίγυπτο, όπου και βραβεύτηκε για τις αναπτυξιακές του τεχνικές τόσο στην προστασία όσο και στην προσβασιμότητα των ανασκαφικών θέσεων. Το έτος 1914 και αφότου είχε ήδη συμπληρώσει 7 έτη σε ανασκαφικές έρευνες, σε τάφους ευγενών στο Ντεΐρ-ελ-Μπάχρι (Deir el-Bahari, σε ελεύθερη μετάφραση, χαρακτηρίζεται ως “Το μοναστήρι της Θάλασσας”), ο Κάρτερ ξεκίνησε το πολυπόθητο έργο του, ως υπεύθυνος στις ανασκαφικές εργασίες στην “Κοιλάδα των Βασιλέων”, υπό τη χρηματοδότηση του Λόρδου Κάρναρβον. Σήμερα, η Κοιλάδα είναι γνωστή ως μια από τις σημαντικότερες περιοχές της Αρχαίας Αιγύπτου, αφού έπειτα από πληθώρα ανασκαφικών ερευνών, στην τοποθεσία ανευρέθηκαν πάνω από 60 τάφοι των αρχαίων ηγεμόνων της Αιγύπτου, των Φαραώ. Βρίσκεται στη δυτική όχθη του Νείλου και στο μέσο της Νεκρόπολης των Θηβών (Η νεκρόπολη έχει ανακηρυχθεί από το 1979 μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της ).
Οι ανασκαφικές προσπάθειες του Κάρτερ στην περιοχή, απέδωσαν καρπούς έπειτα από σχεδόν 7 έτη και με ένα τυχαίο μάλιστα γεγονός. Πιο συγκεκριμένα, περί τα τέλη του έτους 1922 και ενώ τόσο ο Λόρδος Κάρναρβον όσο και ο Κάρτερ ήταν απογοητευμένοι από τα μηδενικά αποτελέσματα της ερευνάς τους, στις 4 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, το παιδί που ήταν υπεύθυνο για τη μεταφορά νερού στους ανασκαφείς, σκόνταψε πάνω σε μία πέτρα. Οι ανασκαφείς, διαπίστωσαν ότι στη πραγματικότητα η πέτρα ήταν ένα σκαλοπάτι σκάλας, σκαλισμένη σε βράχο. Στο επόμενο χρονικό διάστημα, ο αρχαιολόγος συνέχισε την ανασκαφική του έρευνα, διαπιστώνοντας ότι η σκάλα οδηγούσε στο επάνω μέρος μιας καλυμμένης με λάσπη θύρας, που έφερε χαραγμένους “Βασιλικούς Δέλτους” (Αιγυπτιακά Ιερογλυφικά, που φέρουν το όνομα του Φαραώ, ενώ είναι χαραγμένα μέσα σε μια ωοειδή φυσαλίδα-οβάλ. Σύμφωνα με την αιγυπτιακή μαγεία, σκοπός της φυσαλίδας είναι η προφύλαξη του Φαραώ από το κακό). Στο επόμενο χρονικό διάστημα, ο ίδιος ο Κάρτερ ξεσφράγισε τη θύρα διαπιστώνοντας ότι οδηγούσε σε έναν νεκρικό θάλαμο και έτσι για πρώτη φορά αντίκρισε την πολυπόθητη σαρκοφάγο. Στον τάφο βρέθηκαν επίσης 2 σκελετοί μωρών, όπου όπως αποδείχθηκε αργότερα το ένα είχε πεθάνει στη γέννα ενώ το άλλο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η ανακάλυψη ήταν μοναδική. Ο Κάρτερ ξεκίνησε άμεσα την λεπτομερή καταγραφή των χιλιάδων ανακαλυφθέντων αντικειμένων, ενώ εντύπωση προκάλεσε και στον ίδιο οι επενδυμένοι με χρυσό πελώριοι θάλαμοι που περιείχαν τη σαρκοφάγο, η οποία ζύγισε περίπου 200 κιλά αφού ήταν επίσης κατασκευασμένη από χρυσάφι. Η σαρκοφάγος ανοίχτηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1923, και έπειτα από έρευνα διαπιστώθηκε ότι ανήκε στον Τουταγχαμών, Φαραώ της 18ης Αιγυπτιακής Δυναστείας (1550-1295 π.Χ). Θεωρείται ότι γεννήθηκε περί το 1341 π.Χ και βασίλευσε στο χρονικό διάστημα 1332 με 1323 π.Χ. περίπου, σε ηλικία μόλις 8 με 9 ετών. Σύμφωνα με πηγές ήταν παντρεμένος με την αδερφή του, γνωστή ως Ανκεσεναμούν (Ankhesenamun), με την οποία είχαν αποκτήσει 2 τέκνα (τα οποία βρέθηκαν στον τάφο του). Πατέρας του Τουταγχαμών, ήταν ο Αμενχοτέπ ο τέταρτος ή άλλως γνωστός ως Ακενατόν, ο οποίος ήταν επίσης Φαραώ της Αιγύπτου, ενώ μητέρα του ήταν η Νεφερτίτη (1370-1330 π.Χ, μια από τις διασημότερες βασίλισσες της αρχαίας Αιγύπτου). Ο Ακενατόν έγινε ιδιαίτερα γνωστός στην ιστορία, λόγω των Θρησκευτικών Μεταρρυθμίσεων όπου προσπάθησε τουλάχιστον, να επιβάλλει. Ο ίδιος εισήγαγε την Λατρεία του Ατόν ή Άτεν (Αιγυπτιακή θεότητα, η οποία γεννά το φως της ημέρας), με σκοπό να εναντιωθεί στο ιερατείο του Γονιμικού Θεού-Δημιουργού Άμων ο οποίος συνδέθηκε με τον Ρα, Θεό του Ήλιου.
Αρχικά, το όνομα του Τουταγχαμών ήταν “Τουτανχ –Ατόν” (δηλαδή: η ζωντανή εικόνα του Ατόν), και μετέπειτα τροποποιήθηκε σε Τουτ-ανχ-Αμόν όταν και αποκαταστάθηκε η λατρεία του Άμμων εναντίον της Θρησκείας του Ατόν, την οποία είχε επιβάλλει ο πατέρας του.
Ο Τουταγχαμών αν και βασίλεψε μόνο για 8 – 9 έτη και δίχως να παρουσιάσει τίποτε το αξιόλογο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, είχε την εξαιρετική θα λέγαμε τύχη, 33 περίπου αιώνες μετά το θάνατο του, να αποκτήσει από αρχαιολογική σκοπιά, τη θέση του περιφημότερου ίσως Φαραώ. Πως διαπιστώνεται αυτό; Ο τάφος στο σύνολο του και μέχρι εκείνη την χρονική περίοδο, είναι πραγματικά ο μοναδικός άθικτος, ακέραιος και ασύλητος Αιγυπτιακός Τάφος που βρέθηκε στην κοιλάδα των Βασιλέων. Τούτο αποδίδεται, τόσο στο μικρό μέγεθος της σαρκοφάγου όσο και στο γεγονός ότι μέχρι την ανακάλυψη του ταφικού συνόλου, το όνομα “Τουταγχαμών” ήταν σχετικά άγνωστο ακόμα και στους ιστορικούς – αρχαιολογικούς κύκλους. Όπως προαναφέρθηκε ο Τουταγχαμών βασίλεψε μόνον για περίπου 9 έτη καθώς απεβίωσε σε ηλικία μόλις 18 ετών με τα αίτια θανάτου να μην είναι ακόμη και σήμερα ακριβή. Σε αρχικό στάδιο και έπειτα από εξέταση με ακτίνες Χ που πραγματοποιήθηκαν στην μούμια, διαπιστώθηκε κρανιοεγκεφαλική κάκωση, με αποτέλεσμα ο θάνατος του να θεωρείται ότι προκλήθηκε από δολοφονική επίθεση ή κάποιο ατύχημα, γεγονός που δεν δύναται να αποδειχθεί με απόλυτη βεβαιότητα. Πρόσφατες μελέτες Ιταλών Επιστημών αποδίδουν τον θάνατο του Φαραώ, σε αρρώστια και μάλιστα ελονοσία, σε συνδυασμό με μία νόσο των οστών. Σήμερα η νεκρική μάσκα του Τουταγχαμών εκτίθεται στο Αιγυπτιακό Μουσείο του , ενώ η 2,23 μέτρων σαρκοφάγος του, θα εκτεθεί στα τέλη του τρέχοντος έτους, όπου και θα ολοκληρωθεί η αποκατάσταση της.
Πηγές: 1991,Akhenaten: King of Egypt, Aldred, Cyril / 2003, The Complete Gods and Goddesses of Ancient Egypt, Wilkinson, Richard H / 2007, , Bill Price.
