Μια χαµένη υπόθεση;

Είναι αλήθεια ότι τίποτα απολύτως δεν άλλαξε στα Χανιά τα τελευταία χρόνια.
Με κίβδηλα λόγια και υπεκφυγές οι τοπικοί “άρχοντες” προσπάθησαν να φτιάξουν ένα “ψευδεπίγραφο κλίµα” αλλαγής, αλλά η κυρίαρχη, συλλογική αίσθηση είναι ότι µετακύλησε η πόλη σε ένα πεδίο που µοιάζει σε ένα υποπροϊόν µιας υποκουλτούρας.
Ασφαλώς και γι’ αυτό υπάρχουν πολιτικές ευθύνες.
Γράφω “υποπροϊόν” την πόλη, γιατί και µόνο οι διαµαρτυρίες των κατοίκων του κέντρου για τις ελλείψεις χώρων στάθµευσης στο τελευταίο δηµοτικό συµβούλιο, δείχνουν πως σ’ αυτήν την πόλη πια “δεν υπάρχει θεραπεία”, και απλά κλωτσάνε το τενεκεδάκι να πάει πιο κάτω για να κερδίσουν χρόνο και επικοινωνιακά οφέλη.
Και ρωτώ.
Αφού δεν µπορούν να σταθµεύσουν τ’ αυτοκίνητα τους, γιατί να ζουν στο κέντρο των Χανίων;
Να µεταναστεύσουν στην Πάτρα;
∆εν ξέρω αν κάποιοι, αρκετοί ή όλοι οι Χανιώτες, έχουν πάει τελευταία µια βόλτα στη Νέα Χώρα.
∆εν ξέρω αν θυµούνται τη Νέα Χώρα από αφηγήσεις ή αν την έχουν επισκεφθεί.
Θα ήθελα όµως πολύ να πουν οι Χανιώτες τι αντίκρισαν κι αν αυτό συνταυτίζεται µε την “ενάλια γη” που γνώριζαν.
Και τότε κάλλιστα θα µπορέσουµε να συζητήσουµε δηµόσια στα Χανιά για την υποκουλτούρα της πόλης.
Αρκεί να πάνε πρώτα οι Χανιώτες στη Νέα Χώρα.
∆εν πέφτει δα και τόσο µακριά…
Αυτό το υποπροϊόν αυτής της υποκουλτούρας, ειλικρινά δεν µπορώ να κατανοήσω τι σχέση µπορεί να έχει µε τους σύγχρονους αρµούς του θεσµού της τοπικής Αυτοδιοίκησης, µε τη φυσιογνωµία του ιστορικού κέντρου των Χανίων, µε τη φυσιογνωµία µιας ιστορικής συνοικίας.