Μια Χανιώτισσα μαθήτρια γράφει με αφορμή τις καταλήψεις

Διάλογο και ουσιαστικές προτάσεις – παρεμβάσεις για την Παιδεία αντί καταλήψεων, προτείνει η μαθήτρια 3ης λυκείου Κορίνα Βουρδουμπάκη, σε κείμενο που κοινοποιεί στα “Χανιώτικα νέα”.

Αναλυτικά στο κείμενό της, αναφέρει τα εξής:
«Οι καταλήψεις των σχολείων είναι ένα φαινόμενο στην Ελλάδα που επαναλαμβάνεται από τη δεκαετία του 1990. Παλαιότερα οι μαθητικές καταλήψεις ήταν ένα ισχυρό όπλο διαμαρτυρίας κατά των άτολμων, αποσπασματικών αλλαγών που επιχειρούνταν στον τομέα της εκπαίδευσης. Στοχευμένες πολιτικές και κοινωνικές διαμαρτυρίες των μαθητών διαμόρφωναν μια τεράστια δύναμη ενάντια στα αυταρχικά και αναχρονιστικά μέτρα που λαμβάνονταν κατά το παρελθόν.
Στο κατώφλι του 21ου αιώνα, όμως, και ιδιαίτερα στις μέρες μας, οι περισσότερες καταλήψεις δεν βασίζονται στην πραγματικότητα σε συγκεκριμένα και ουσιαστικά αιτήματα που θέτουν ως στόχο την κινητοποίηση των μαθητών. Κατά κύριο λόγο, οι καταλήψεις είναι αφορμή για να χαθούν μαθήματα και συνήθως υποκινούνται από μικρές ομάδες ταραξιών που στόχος τους είναι η αναταραχή και η χειραγώγηση των συμμαθητών τους επιβάλλοντας αυταρχικά τις απόψεις τους. Η κατάληψη ενός δημόσιου σχολειού αποτελεί καταστρατήγηση των νόμων του κράτους και συνιστά παράνομη ενέργεια. Όταν ένας έφηβος διεκδικεί με τέτοιου είδους ακραίες συμπεριφορές τις απόψεις του, σε ένα δημοκρατικό και ανοιχτό στη γνώση σχολείο, χωρίς πρώτα να έχει καταβάλει προσπάθεια δημοκρατικής συζήτησης με τους αρμόδιους ή χωρίς να προβάλει τα αιτήματά του με σεβασμό των κανόνων της κοινωνίας, τότε στο σύντομο μέλλον θα συμπεριφέρεται με το ίδιο αυταρχικό τρόπο ως πολίτης. Είναι αντιδημοκρατικό και κοινωνικά επικίνδυνο το γεγονός ότι επιτρέπεται σε μια μικρή μερίδα καταληψιών να αποφασίζουν για το κοινό “καλό”. Απαραίτητο είναι να ληφθεί υπ’ όψη πως ένα σχολειό αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, μέσα στο οποίο ζουν και παιδιά των οποίων οι οικογένειες αδυνατούν να αντέξουν το οικονομικό βάρος της εξωσχολικής εκπαιδευτικής υποστήριξης. Αυτά τα παιδιά, που περιμένουν να στηριχτούν από το δημόσιο σχολειό, πλήττονται κατά κύριο λόγο και στερούνται το δικαίωμά τους στη μόρφωση. Ειδικότερα σε μια περίοδο αμέσως μετά την καραντίνα που πολλές οικογένειες έχουν υποστεί το πλήγμα της οικονομικής κρίσης του κορωνοϊού.
Η τεχνολογική εξέλιξη είναι αρωγός στην ανάπτυξη άλλων μεθόδων διεκδίκησης των δικαιωμάτων των μαθητών. Για παράδειγμα, οι αναρτήσεις των απόψεων/ιδεών στο διαδίκτυο και στον τύπο έχει τεράστια απήχηση και πιο ουσιαστική. Η παρουσία εκπροσώπων των μαθητών στα ΜΜΕ (ραδιοφωνικούς σταθμούς, τηλεόραση κ.λπ.) ή και η δυναμική τους συμμετοχή σε πορείες (με την τήρηση των μέτρων προστασίας), αντανακλούν μια τελείως διαφορετική οπτική με πολύ περισσότερη πυγμή, σοβαρότητα και άσκηση πίεσης προς την Πολιτεία· κι αυτό διότι μέσα από αυτό το πρίσμα ξετυλίγεται και αναδεικνύεται η ωριμότητα των απόψεών μας.
Εν ολίγοις, λόγοι διαμαρτυρίας υπάρχουν ποικίλοι και σοβαροί για τη λειτουργία του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Στόχος, όμως ,είναι η εμπεριστατωμένη, με σοβαρότητα προβολή των απόψεων των νέων. Στην περίπτωση αυτή, τόσο η κοινωνία όσο και η Πολιτεία θα αναγκαστεί να ακούσει τους μαθητές και να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα της εκπαίδευσης. Απαραίτητο είναι να κατανοήσουμε πως η ελευθερία του κάθε ατόμου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του αλλού.
Με την προϋπόθεση, λοιπόν, και τη θέληση της πραγματικής αλλαγής πρέπει, ειδικά σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο, να μην σπείρεται η διχόνοια, η όποια πάντοτε προκαλούσε πολλά προβλήματα, αλλά να υπάρχει αγαστή συνεργασία μεταξύ των αρμοδίων. Αυτή όλη η προσπάθεια αποσκοπεί στην μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ο πιο δύσκολος αγώνας ενός νέου είναι ο αγώνας για τη μόρφωση. Ο αγώνας , όμως αυτός γίνεται με σοβαρότητα, με εμπεριστατωμένα επιχειρήματα, με στόχους, όνειρα και φαντασία για την αλλαγή.
Μαθήτρια 3ης λυκείου
Κορίνα Βουρδουμπάκη».