Μια Χανιώτισσα βάζει χρώμα στην πόλη!

“Βάζοντας χρώμα στην πόλη…” Αυτό σκέφτεται κανείς όταν περνώντας την οδό Κορνάρου ( ή αλλιώς τον δρόμο του ΤΕΒΕ) αντικρίζει στους τοίχους πανέμορφες ζωγραφιές εμπνευσμένες από την φύση οι οποίες τους τελευταίους μήνες κλέβουν τις εντυπώσεις ντόπιων και ξένων περιηγητών.

Kαι είναι πραγματικά μια ευχάριστη νότα στην καθημερινότητα, εκεί που περπατάς να βλέπεις δίπλα σου εικόνες βγαλμένες από την φύση ενσωματωμένες αριστοτεχνικά με το αστικό περιβάλλον: λουλούδια και λίμνες, κάμπους με λαγούς, παγκάκια με γάτες, πιθάρια με μπουκαμβίλιες, ποδήλατα με γλάστρες, κήπους με ζώα, χαριτωμένα σκυλιά, πουλιά, χρυσόψαρα… Και εκεί που νομίζεις πως τα είδες όλα, ξεπετιέται μια γιγάντια γάτα, ένας πίθηκος και μια τίγρη έτοιμη να βγει από το κλουβί της ή ένας δύτης να εξερευνά τον βυθό!
Όλα αυτά είναι δημιουργήματα μιας Χανιώτισσας, της κας Βάσω Τζάλου, η οποία μένει εδώ και 25 χρόνια στην οδό Κορνάρου. Όπως μας λέει η ίδια δεν έχει σπουδάσει ζωγραφική αλλά είναι αυτοδίδακτη και ό,τι κάνει, το κάνει από αληθινή αγάπη και μεράκι για να ομορφαίνει το τοπίο και την καθημερινότητα των συμπολιτών της. Άλλωστε, πάντα ρωτά τους άλλους κατοίκους, εάν επιθυμούν ή όχι να ζωγραφίσει στους εξωτερικούς τοίχους των κατοικιών ή των πολυκατοικιών. Οι περισσότεροι όχι μόνο δέχονται με χαρά αλλά την παροτρύνουν να συνεχίσει να ζωγραφίζει.
Χθες το πρωί κατηφορίζοντας την οδό Κορνάρου, βρήκαμε την κα Βάσω να ζωγραφίζει επιδέξια στο πάνω μέρος της οδού μια όμορφη λίμνη. Είχε ξεκινήσει από τις 6.30 το πρωί όπως μας είπε. Καθώς μιλούσαμε μαζί της, μια περαστική την πλησιάζει και της δίνει συγχαρητήρια για αυτήν την πρωτοβουλία να ομορφύνει έναν άψυχο δρόμο. Σχεδόν την ίδια ώρα σταματά κι ένα αυτοκίνητο, ο οδηγός χαιρετά καλοσυνάτα την ζωγράφο, της δίνει συγχαρητήρια και την προτρέπει να συνεχίσει με τον ίδιο ενθουσιασμό.
«Από μικρό παιδί μου άρεσε να ζωγραφίζω στην αρχή με μολύβια, αργότερα με πινέλο. Ήταν κάτι που μου άρεσε. Είχα 30 χρόνια να ζωγραφίσω. Δεν έχω κάνει σπουδές ζωγραφικής είμαι αυτοδίδακτη αλλά αυστηρός κριτής των έργων μου, δεν μου αρέσουν τα λάθη» μας λέει η κα Βάσω.

MIA ΑΛΛΙΩΤΙΚH STREET ART
Όλα ξεκίνησαν όταν η κα Βάσω αποφάσισε να ζωγραφίσει στον εξωτερικό τοίχο του σπιτιού της: « σκέφτηκα να ζωγραφίσω δυο πιθάρια με μπουκαμβίλιες έξω από τον τοίχο του σπιτιού μου γιατί ήταν παλιός, ήταν άβαφος, ήθελε μερεμέτια και έτσι επειδή δεν είχα χρήματα για να τον φτιάξω, είπα να κάνω μια ζωγραφιά. Έγινε ωραία και έτσι έκανα και την δεύτερη. Κάπως έτσι ξεκίνησε…Μετά μου λέγανε ωραία λόγια… και είπα: “δεν κάνω μια ζωγραφιά απέναντι από το σπίτι μου για να νοιώθω κι εγώ ωραία μόλις ανοίγω την πόρτα μου;” Έκανα και απέναντι. Μετά μου ζήτησε η κα Ντουντουλάκη να ζωγραφίσω και τον δικό της μπλε τοίχο και έκανα ψάρια στον βυθό”. Έτσι ρωτώντας τους πάντα τους κατοίκους συνέχισα να ζωγραφίσω ανεβαίνοντας προς την οδό Κορνάρου. Μου αρέσει τα έργα μου να εναρμονίζονται με το φυσικό περιβάλλον. Αγαπώ την φύση και πάρα πολύ τα ζώα. Για παράδειγμα είδα το κουτί του Δήμου και σκέφτηκα να ζωγραφίσω πάνω μια άγρια τίγρη που όμως ελευθερώνεται από το κελί της που είναι ανοικτό… Δεν είναι πως επιδιώκω να περάσω μηνύματα. Απλά κάνω αυτό που με ευχαριστεί».
Την ρωτάμε πώς της φαίνεται που ο κόσμος ανταποκρίνεται τόσο θερμά σε αυτό που κάνει: «αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά. Ο κόσμος όπως φαίνεται έχει ανάγκη την ομορφιά» μας απαντά.
Αποχαιρετώντας την κα Βάσω και φωτογραφίζοντας τα ωραία σχέδια της στους τοίχους, ένας οδηγός όπως περνά μας προτρέπει να μην παραλείψουμε να φωτογραφίσουμε και την ζωγραφιά στην αρχή του δρόμου ενώ ένας Βρετανός ερασιτέχνης φωτογράφος αποτυπώνει με την κάμερα πάνω στο τρίποδο την τίγρη που… φεύγει προς την ελευθερία.
Από τον περασμένο Μάιο μέχρι σήμερα η κα Βάσω έχει δημιουργήσει στην οδό Κορνάρου περισσότερα από 50 έργα ζωγραφικής και συνολικά 20 παραστάσεις σε προσόψεις. Στόχος της είναι να τελειώσει την οδό Κορνάρου και από την νέα χρονιά να καταφέρει να ζωγραφίσει κάποια πτέρυγα για παιδιά στο Νοσοκομείο Χανίων– όπως της έχει ζητηθεί από νοσηλευτές- ή το Σπίτι των Μικρασιατών, μιας και η ίδια είναι μικρασιατικής καταγωγής και χρωστά το μεράκι της στον Μικρασιάτη πατέρα της που την ενθάρρυνε ως παιδί να αναπτύξει αυτό το ταλέντο της.