…Αυτό ήταν ο Γιώργος Σεφεριάδης!
Το πραγματικό όνομα όπως είναι γνωστό, του Γιώργου Σεφέρη.
Eνας και πλέον αιώνας, από τότε που ήρθε στην Αθήνα ο Σμυρνιός δημιουργός, γεννημένος στα τελειώματα του 19ου…
Και σχεδόν, όλος ο εικοστός, έλαμψε με το ποιητικό έργο του, το οποίο στεφανώθηκε με το ΝΟΜΠΕΛ!!
Το πρώτο για την Πατρίδα, στα 1963…, αφού ακολούθησε και του Ελύτη!
“Ποιήματα”, “Δοκιμές”, “Αντιγραφές” και άλλα έργα του, πασίγνωστα στον κόσμο…
Βαθύτατα “ποτισμένος” με τον Λαϊκό μας Πολιτισμό, κι όμως δύσκολος στην αποκωδικοποίησή του, αφού οι συνειρμοί του ακουμπούν στον Μύθο, και την Ιστορία και την Τέχνη και απαιτούν… “πυκνογραμμένες προσλαμβάνουσες” για να μπορείς ν’ ανατρέχεις!
Πάντα δυσκολεύομαι να τον εννοήσω πλήρως, όμως, γεμίζοντας η ψυχή μου, με τα μελωδισμένα ¾ του Μίκη στην “Aρνησή” του, εννοώ πλήρως, την Αρμονία της Οικουμένης!!
…Σαν χθες (20/9) έφυγε ο Ποιητής. Ο μέγας Έλληνας Ποιητής, στα 1971.
Βρίσκοντας λοιπόν τυχαία ένα βιβλίο μικρό, περίπου διακοσίων σελίδων, με ποίηση Αντιστασιακή, Αντάρτικη Δημοτική με το θαυμαστικό για τους γενναίους ήρωες του Λαϊκού κόσμου, ένα ποίημα του Σεφέρη, ανακάλυψα ότι κοσμεί τη σελίδα 192…
Κι άλλες σελίδες, αγλαΐζονται, με Ρίτσο, Αναγνωστάκη, Ελύτη, Σικελιανό, Βρεττάκο, Λουντέμη, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Βάρναλη, Αυγέρη και άλλους…, όμως η επιλογή σήμερα, ανήκει στον νομπελίστα μας, και το παραθέτω, ως έχει, μήπως το… θυμηθεί από τα ουράνια, διαβάζοντάς το!
«Ανάμεσα στα κόκκαλα εδώ
Ανάμεσα στα κόκκαλα
μια μουσική:
περνάει την άμμο,
περνάει τη θάλασσα.
Ανάμεσα στα κόκκαλα
ήχος φλογέρας
ήχος τυμπάνου απόμακρος
κι ένα ψιλό κουδούνισμα,
περνάει τους κάμπους τους στεγνούς
περνάει τη θάλασσα με τα δελφίνια.
Ψηλά βουνά, δε μας ακούτε!
Βοήθεια! Βοήθεια!
Ψηλά βουνά θα λιώσουμε, νεκροί
με τους νεκρούς!»
