Στην πλούσια βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου, της οποίας τυγχάνω τακτικός θαμών, ανεύρον την πάλαι ποτέ εκδιδομένην “δις της εβδομάδος” εφημερίδα “Αθήνα”, προσκείμενη μάλλον προς τον Αλεξανδρο Μαυροκορδάτο. Χρόνος, αμέσως μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, με την οποίαν έληξε η περίοδος της απολύτου μοναρχίας και άρχισε η περίοδος της συνταγματικής τοιαύτης.
Ενας πολιτευόμενος της εποχής, ο Κ. Κοκκίδης, εν όψει εκλογών, δημοσιεύει στην “Αθήνα” της 20ης Μαΐου 1844, μια διακήρυξη λόγων και αρχών, με τους οποίους προτίθεται ν’ ασκήσει, εφ’ όσον εκλεγεί, το λειτούργημα του βουλευτή. Την παραθέτω αυτούσια.
«Προς τους συμπολίτας μου,
Επειδή τινες των φίλων μου εδημοσίευσαν τι αφορών εμέ ως ένα των υποψηφίων Βουλευτών της Αττικής, κρίνω αναγκαίον να δηλώσω πανδήμως τας οποίας πρεσβεύω αρχάς, ελπίζων ότι και άλλοι θέλουσι μιμηθή το παράδειγμά μου προς το συμφέρον της πατρίδος.
Α. Δεν θέλω κανέν υπούργημα αρκούμενος εις το έντιμον επάγγελμά μου.
Β. Μη προθέμενος ουδεμίαν ιδιοτέλειαν, αλλά μόνον το συμφέρον της Πατρίδος μετά της ατομικής μου ζημίας, αφιερώνω από τούδε την παρά του νόμου προσδιορισμένην δια τους βουλευτάς αντιμισθίαν εις το εν Αθήναις νοσοκομείον.
Γ. Πρεσβεύων ειλικρινώς τα Συνταγματικάς αρχάς, είμαι φίλος της τάξεως.
Δ. Θέλω την δυνατήν ελλάτωσιν των εξόδων του Κράτους και επομένως την ελάφρωσιν του Λαού, την δυνατήν ελάττωσιν των φόρων.
Ε. Την δυνατήν περιστολήν της πολυτελείας εν γένει.
ΣΤ. Την ενίσχυσιν της γεωργίας και της εγχωρίου βιομηχανίας, την αύξησιν του Εθνικού Ναυτικού με τρόπον ώστε να μη βαρύνεται πολύ ως εκ τούτου η Επικράτεια.
Ζ. Την τακτικήν ενέργειαν της Εθνοφυλακής και την δυνατήν ελάττωσιν του χρόνου της Στρατιωτικής υπηρεσίας, ώστε αλληλοδιαδόχως να γυμνασθή όλη η νεολαία την οπλασκίαν και εν καιρώ ανάγκης, να έχη η Πατρίς υπερασπιστάς εξησκημένους.
Η. Αποχή πάσης προσωπικής συμπαθείας ή αντιπαθείας αφοσίωσιν μόνον εις τας συνταγματικάς αρχάς και εις το συμφέρον της Πατρίδος.
Θ. Απλοποίησιν της κυβερνητικής μηχανής εν γένει επί το οικονομικώτερον.
Εν Αθήναις τη 19-5-1844
Κ. Κοκκίδης».
Η διακήρυξη αυτή του άγνωστου πολιτευόμενου του 1844, διατυπωμένη με απλότητα, σαφήνεια αλλά και οξυδέρκεια, ας την λάβουν υπ’ όψη η Κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος. Η έμφαση δίδεται στην “ελάττωση των εξόδων του Κράτους” και όχι στην επιβολή αμέτρητων φόρων.
