Μια διεισδυτική ματιά στην Αθήνα μιας άλλης εποχής

“Τα τάπερ της Αλίκης” αποτελούν μια αθηναϊκή τοιχογραφία της εικοσαετίας 1980-2000, την οποία η Eλενα Ακρίτα “ξύνει” με την πένα της, αφαιρώντας όλα τα εξωραϊστικά στοιχεία και αποκαλύπτοντας, με τη διεισδυτική χιουμοριστική ματιά της, το αληθινό καταπιεστικό πρόσωπο μιας μικροαστικής κοινωνίας.
Στο νέο βιβλίο της καταξιωμένης συγγραφέα και δημοσιογράφου, το οποίο παρουσιάστηκε το βράδυ της Τετάρτης στο Ιστορικό Καφέ «Κήπος», πρωταγωνιστούν 3 γυναίκες από τρεις διαφορετικές γενιές: Η Κοραλία, είκοσι χρόνια καθαρίστρια στη ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ. Η κόρη της Ελένη, πωλήτρια στο ΜΙΝΙΟΝ, που κάνει κι επιδείξεις τάπερ σε σπίτια κυριών και το «εξώγαμο» κοριτσάκι της, η Αλικούλα, που πήρε το όνομα της νονάς της Αλίκης Βουγιουκλάκη.
Η μικρή μέσα στα πολύχρωμα τάπερ της μαμάς κρύβει παιχνίδια, πασχαλίτσες για τα μαλλιά, στρασάκια, Μπάρμπι, επιθυμίες, ελπίδες κι όνειρα. Μεγαλώνοντας, όμως, κλείνει μέσα σ’ αυτά όλα όσα αισθάνεται: Αγάπη, οργή, πόνο, έρωτα, γέλιο και κλάμα. Μέχρι που η ζωή της θα απαιτήσει να ανοίξει τα αεροστεγή καπάκια και ν’ αφήσει τα συναισθήματά της ελεύθερα.
«Η Έλενα Ακρίτα καταφέρνει πάντα να μιλάει για δύσκολα θέματα εκλαϊκεύοντάς τα. Επιδίωξή της είναι να μπαίνει κάτω από την επιφάνεια των γεγονότων, συνεχίζοντας -παράλληλα- μια μεγάλη παράδοση ηθογραφίας», σημείωσε ο δημοσιογράφος Γιάννης Ανδρουλιδάκης, στο πλαίσιο της χθεσινής παρουσίασης που διοργάνωσαν οι εκδόσεις «Διόπτρα» και το βιβλιοπωλείο «Κύβος».
Ο κ. Ανδρουλιδάκης επεσήμανε ακόμα ότι το βιβλίο καταφέρνει να σκιαγραφήσει ένα μωσαϊκό της αστικής ζωής της Αθήνας αναδεικνύοντας όλο τον συντηρητισμό, τις ματαιώσεις και τα στερεότυπα που έφερε μέσα της εκείνη την εποχή. Συγχρόνως δε, υπογράμμισε, μέσα από το βιβλίο η συγγραφέας μιλάει για κοινωνικά «αόρατες» ομάδες, όπως οι ομοφυλόφιλοι ή τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, που η ελληνική κοινωνία συνηθίζει «να κρύβει κάτω από το χαλί».
Η κα Ακρίτα αναφέρθηκε σε ένα από τα ερεθίσματα που την ώθησαν να γράψει το βιβλίο, το οποίο όπως είπε υπήρξε μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία της πλατείας Ομονοίας παραμονές γιορτών. «Η φωτογραφία αυτή έκρυβε μια “ασπρόμαυρη” αλήθεια. Δεν είναι έτσι εξωραϊσμένα τα πράγματα όπως συνήθως θέλουμε να τα βλέπουμε όταν αναπολούμε το παρελθόν. Στην πραγματικότητα κρύβουν κάτι πολύ πιο σκοτεινό, κάτι που έχει να κάνει με τους φόβους μας», ανέφερε και έφερε σαν παράδειγμα τις παλιές ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες οι οποίες -όπως τόνισε- έλεγαν υπέροχα ψέματα που κάλυπταν μια δύσκολη πραγματικότητα.
Η κα Ακρίτα μίλησε ακόμα για την καταπίεση που δέχονταν οι ηρωίδες της, τους φόβους τους, τις ματαιώσεις τους, τα κοινωνικά «στεγανά» και στερεότυπα που τις περιόριζαν αλλά και τις προκαταλήψεις μιας κοινωνίας που δεν δέχονταν -και ακόμα σήμερα σε μεγάλο βαθμό- το διαφορετικό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αίθουσα του ιστορικού καφέ «Κήπος» ήταν κατάμεστη από κόσμο. Ο ηθοποιός Μιχάλης Αεράκης διάβασε αποσπάσματα από «Τα τάπερ της Αλίκης», ενώ η συγγραφέας μετά το τέλος της εκδήλωσης υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου της σε φίλους και αναγνώστες που το ζήτησαν.