Kύριε διευθυντά,
τα 8 μέλη των Φοιτητικών Συλλόγων του Πολυτεχνείου Κρήτης και της Ενωτικής Πρωτοβουλίας, που διώκονται αναίτια σε βαθμό κακουργήματος από τη σημερινή υπουργό Παιδείας, Ν. Κεραμέως και την κυβέρνηση, ξέρουμε ότι ήδη δεν είναι μόνα. Έχουν μαζί τους τη μαχόμενη νεολαία της Κρήτης, δεκάδες φοιτητικούς συλλόγους πανελλαδικά, τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους, και όχι μόνο. Και χαιρόμαστε πολύ που η αλληλεγγύη των «από κάτω» ενισχύει μέχρι και σήμερα το φοιτητικό κίνημα, όταν οι νέοι του αγώνα βρίσκονται στο στόχαστρο του αστικού κράτους, της Αστυνομίας, των κυβερνήσεων, των συμφερόντων της οικονομικής ελίτ.
Με αυτή μας την επιστολή θέλουμε να στηρίξουμε κι εμείς, ο καθένας μας από το δικό του μετερίζι, τους 8 διωκόμενους φοιτητές της Ενωτικής Πρωτοβουλίας, ακόμη κι αν δεν μας γνωρίζουν όλους προσωπικά. Εμείς που υπογράφουμε, στέλνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη και στήριξή μας στη μάχη που δίνουν οι 8 φοιτητές/ριες στα Χανιά! Δε θα μπορούσαμε άλλωστε να κάνουμε κι αλλιώς. Μπορεί τώρα να είμαστε εργαζόμενοι, κάποιοι με νέες οικογένειες, κάποιοι εκτός Ελλάδας, όμως ζούμε κι αναπνέουμε κι εμείς σε έναν κόσμο που χτυπιέται κάθε μας δικαίωμα και κάθε προοπτική. Νιώθουμε κάθε αδικία κόντρα στην οποία και οι ίδιοι οι φοιτητές σήμερα αγωνίζονται, λόγος για τον οποίο κιόλας διώκονται! Για αυτό και είμαστε μαζί τους! Μέσα από την Ενωτική Πρωτοβουλία επιλέξαμε να αγωνιζόμαστε κι εμείς στα φοιτητικά μας χρόνια για το δικαίωμα της νεολαίας να δημιουργήσει και να ζήσει σε έναν κόσμο που θα ‘μαστε ίσοι και ελέυθεροι. Έναν κόσμο που βλέπαμε και βλέπουμε ότι δε χωράει στα πλαίσια που μας κλείνει το σύστημα που διέλυσε και τις δικές μας γενιές.
Ως φοιτητές δώσαμε μάχες που και οι ίδιοι δεν πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να σηκώσουμε. Μάχες που μας γαλούχησαν, μας πολιτικοποίησαν, που μας γνώρισαν προς την κοινωνία, αλλά ακόμη περισσότερο μάχες που χτύπησαν στα ίσια τις αστικές πολιτικές που διέλυαν τη δημόσια δωρεάν παιδεία, που μας πετούσαν στην αρένα της ανεργίας και της εργασιακής περιπλάνησης που ζούμε σήμερα, που έφερναν τους πολέμους μέχρι την πόλη που σπουδάζαμε, που ιδιωτικοποιούσαν λίγο λίγο τα κτήρια, τα πάρκα των Χανίων, την ίδια την έρευνα και τη λειτουργία του Πολυτεχνείου Κρήτης, που πετούσαν συμφοιτητές μας εκτός των σπουδών μέσω νόμων που θέλαν μόνο τους λίγους να μπορούν να σπουδάσουν… Με αυτές τις πολιτικές συγκρουστήκαμε ως φοιτητές, συγκρουόμαστε και ως εργαζόμενοι. Με αυτές τις πολιτικές βρίσκονται στην ουσία αντιμέτωποι και οι 8 διωκόμενοι φοιτητές μέσα από αυτές τις διώξεις.
Τα μέλη της Ενωτικής Πρωτοβουλίας είχαμε αντιμετωπίσει κι άλλες μηνύσεις, συλλήψεις, επιθέσεις από τα ΜΑΤ και μπράβους, εκδικητικές ποινές από παλαιότερες διοικήσεις του Πολυτεχνείου, διώξεις από υπουργούς και βουλευτές παλαιότερων κυβερνήσεων κάθε πολιτικής απόχρωσης αλλά ποτέ δεν μας σταμάτησαν. Εξάλλου η ίδια η ιστορία της Ενωτικής Πρωτοβουλίας και του Ενιαίου Συλλόγου Φοιτητών του Πολυτεχνείου Κρήτης ξεκίνησε το 1998 με τα ΠΣΕ και με δεκάδες διώξεις απέναντι σε αγωνιστές μέσα από μια μεγάλη μάχη 6μηνων καταλήψεων απέναντι σε νόμο που θα άνοιγε τις πόρτες για την επιχειρηματικοποίηση των σχολών και των γνωστικών αντικειμένων μας. Και τα καταφέραμε τότε και συνεχίσαμε! Από την αντιπολεμική πάλη του 2003, τους μεγαλειώδεις φοιτητικούς αγώνες του 2006-2007 ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 16, το Δεκέμβρη του 2008, το 2010-2011 ενάντια στην υποβάθμιση των πτυχίων και των σχολών μας, την ενεργή της δράση μέσα σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες στα χρόνια της κρίσης (ΔΝΤ, ευρωμνημόνια, αντεργατικοί νόμοι) μέχρι και σε επιμέρους αγώνες για φοιτητική μέριμνα, τις κτιριακές υποδομές, την καθηγητική αυθαιρεσία αλλά και τις μεγάλες μάχες υπεράσπισης του ασύλου απέναντι στην παρουσία αστυνομικών δυνάμεων. Η Ενωτική Πρωτοβουλία μέσω του φοιτητικού συλλόγου ήταν πάντα παρούσα όχι απλά σαν ένα φοιτητικό σχήμα αλλά σαν τη δύναμη που έβαζε τις πλάτες της ώστε οι αγώνες αυτοί να γίνουν πραγματικότητα στο Πολυτεχνείο αλλά και γενικότερα στην πόλη των Χανίων ενοχλώντας πάντα την εκάστοτε πρυτανεία ή δήμαρχο, το εκάστοτε υπουργείο ή κυβέρνηση.
Η ιστορία αυτή φτάνει σήμερα σε εσάς μέσα από αυτούς τους μεγαλειώδεις αγώνες που πολιτικοποίησαν γενιές και γενιές μέσα στην αριστερά της ρήξης και της ανατροπής, όπως πάντα λέγαμε με περηφάνια σε κάθε αγώνα που κερδίζαμε ή χάναμε. Κι η πόλη των Χανίων μας γνώριζε καλά μέσα από τη μαζική πολιτική δράση των φοιτητικών συλλόγων αλλά και αυτοτελώς. Γίναμε πολλές φορές ένα με τον κόσμο της βιοπάλης που έδινε τις δικές του μάχες για την πόλη αυτή. Είχαμε χτίσει ταξικούς δεσμούς αγώνα και διεκδίκησης για κάθε κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα. Κι όταν στραφήκαμε στους κατοίκους των Χανίων για βοήθεια, πάντα μας στήριζαν με σθένος. Κι αυτό καλούμε σήμερα και την κοινωνία να κάνει με τους 8 διωκόμενους φοιτητές! Γιατί οι μάχες της νεολαίας των Χανίων και κάθε ντόπιου κόντρα στην ανεργία και τις μειώσεις μισθών, την αύξηση τιμών, το ξεπούλημα κτιρίων, την τουριστικοποίηση και το πέταγμα των κατοίκων από τα σπίτια, την μετατροπή της πόλης σε ορμητήριο πολέμου ήταν και είναι κοινές! Και η στήριξη είναι και θα είναι κοινή για όποιον διώκεται για αυτούς τους αγώνες.
Κι εμείς, αν κάτι ακόμη ακόμη μάθαμε μέσα από την Ενωτική Πρωτοβουλία είναι ότι από κοινού πρέπει να παλεύουμε εργαζόμενοι με τους φοιτητές, τους μαθητές και κάθε πληττόμενο νέο για τη συνολική ανατροπή του συστήματος που μας τσακίζει τις ζωές. Κι αν τώρα είναι η Κεραμέως και ο Μητσοτάκης, για εμάς ήταν άλλοι, στο μέλλον θα είναι άλλοι, όμως όλους αυτούς, όποιοι και να ‘ναι, τους ενώνει η δίψα για κέρδος των λίγων και η αδικία προς τους πολλούς.
Τους 8 διωκόμενους, εμάς που υπογράφουμε, την Ενωτική Πρωτοβουλία και τις εργατικές συλλογικότητές μας στους χώρους δουλειάς μάς ενώνουν τα ιδανικά που έρχονται από μια συνολικά διαφορετική κοσμοθεωρία που θέλουμε να γίνεται και κάθε μέρα συλλογική και ατομική πράξη αγώνα. Για αυτό και καμία τιμωρία ή δίωξη δεν πρέπει να μας τρομοκρατεί! Οι σκευωρίες σε βάρος της νεολαίας θα καταπέσουν! Να παύσει τώρα κάθε ποινική διαδικασία σε βάρων των φοιτητών και φοιτητριών.
Είμαστε πλάι στους 8 διωκόμενους και στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις τους γιατί αισθανόμαστε σαν να διωκόμαστε κι εμείς. Κι έχουμε μάθει να μην υποτασσόμαστε. Να κρατάμε το κεφάλι ψηλά! Όπως έλεγε και μία από τις πρώτες αφίσες της Ενωτικής Πρωτοβουλίας, δανειζόμενη τα λόγια του Τσε Γκεβάρα:
«Ο άνθρωπος πρέπει να περπατάει με το μέτωπο προς τον ήλιο. Για να μπορεί αυτός, καίγοντάς το να το σημαδεύει με αξιοπρέπεια. Αν ο άνθρωπος σκύψει το κεφάλι, χάνει την αξιοπρέπειά του!»
