«…ω παιδικότητα: αιωνιότητα αµετάφραστη
κι ο Θεός που από τις δακρυσµένες προσευχές
των παιδιών που φοβούνται τη νύχτα
φτιάχνει τις πρώτες γαλάζιες γραµµές της µέρας
που στέλνουν την ελπίδα στους ναυαγούς».
Τάσος Λειβαδίτης
‘‘Ξηµέρωµα’’
Λένε πως το κακό διαδίδεται πιο εύκολα από το καλό. Όµως υπάρχουν και καλές ειδήσεις για σπάνιες στην εποχή µας ανθρώπινες συµπεριφορές, που µονοµιάς κατακλύζουν την ειδησεογραφία. Όχι άδικα, ως φωτεινό παράδειγµα προς µίµηση για µικρούς και µεγάλους. Ειδικότερα, όταν αυτές προέρχονται από τα παιδιά, που είναι η ελπίδα του κόσµου µας!
Ειδήσεις που προβάλλουν αξίες και αρχές που έχει ανάγκη το κοινωνικό σύνολο, όπως αυτές της εντιµότητας, του ήθους, της ευγένειας, της ευσυνειδησίας και της αλληλεγγύης.
Μια τέτοια χαρµόσυνη είδηση που µόνο υπερηφάνεια γεµίζει την πόλη µας έκανε φτερά και ξεχύθηκε από τα παραθυρόφυλλα του Παραρτήµατος Παιδιών και Νέων Χανίων το Σάββατο 2-10- 2024, ξεφεύγοντας στη δηµοσιά, κάτω από το βλέµµα του σαββατιάτικου φεγγαριού. Και το πρωί στο άκουσµά της η ελπίδα σκίρτησε στις µαραµένες από τις ζοφερές ειδήσεις καρδιές µας και φώτισε κάθε γωνιά της πατρίδας µας.
Ο λόγος για τα τρία αδέλφια που διαµένουν στο Παράρτηµα Προστασίας Παιδιών και Νέων Χανίων ηλικίας 12, 14 και 16 ετών τα οποία το απόγευµα του Σαββάτου, κατά τη διάρκεια της βόλτας τους στο κέντρο της πόλης, βρήκαν πορτοφόλι µε 732 ευρώ και άλλα πολύτιµα για την κάτοχό του αντικείµενα και το παρέδωσαν στην Αστυνοµία.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, αν και ήταν µόνα τους και µπορούσαν να το αποκρύψουν, επικοινώνησαν αµέσως µε τους παιδαγωγούς της δοµής, δήλωσαν την πρόθεσή τους για την παράδοση του πορτοφολιού και ζήτησαν τη βοήθειά τους προκειµένου να µεταβούν στο αστυνοµικό µέγαρο.
Πράξη, η οποία, αν µη τι άλλο στρέφει δίκαια τα φώτα της δηµοσιότητας στο σπίτι των παιδιών, καθώς έτσι αποκαλούν τη ∆οµή όλα τα παιδιά που διαµένουν σε αυτή, γιατί εκείνη τους χαρίζει σπιτική ζεστασιά και φροντίδα.
Εκεί στο Παράρτηµα Προστασίας Παιδιών και Νέων Χανίων που τα παιδιά, όπως και σε όλες τις δοµές ιδρυµατικής φροντίδας της χώρας µας, παλεύουν στήθος – στήθος µε τα απρόοπτα του σκληρού πεπρωµένου τους, παίζοντας κρυφτό ανάµεσα στα σύννεφα και τις ηλιαχτίδες.
Εκεί που καθένα από τα παιδιά και τους εφήβους κουβαλά τις µνήµες του από µια βαριά οικογενειακή ιστορία που προσπαθεί να ξεχάσει κάνοντας µια καινούρια αρχή.
Πράξη που χαρίζει κουράγιο και δύναµη στους εργαζόµενους κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες στη ∆οµή, αλλά και στους εθελοντές, στους φορείς και τα κοινωνικά σωµατεία που διαχρονικά την έχουν αγκαλιάσει, προκειµένου να συνεχίσουν την προσπάθειά τους.
Ωστόσο η µεγαλύτερη ανταµοιβή και δικαίωση για τα παιδιά και τους εργαζόµενους στη ∆οµή, πέρα από τους όποιους αναγκαίους επαίνους µε αφορµή αυτήν την πράξη, θα έλθει µε τη στελέχωση της µε µόνιµο προσωπικό όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων, το οποίο θα αποτελεί σταθερό σηµείο αναφοράς για τα παιδιά.
Γεγονός που θα συντελέσει ουσιαστικά στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των παιδιών, στη συναισθηµατική και ψυχική επούλωση των πληγών τους, αλλά και στην απαραίτητη κοινωνική τους ένταξη.
Αυτό είναι το ελάχιστο που µπορεί να κάνει το κράτος για αυτά τα υπέροχα παιδιά της πόλης µας!
*Η Μαρία Μαράκη είναι φιλόλογος, πρώην λυκειάρχης
