Κύριε διευθυντά,
Στη µνήµη της Ελένης Μαρθάκη σας στέλνω το πάντα επίκαιρο τότε δηµοσίευµα της.
Απόσπασµα από δική της Ανοιχτή επιστολή στον τότε Αντιπεριφερειάρχη Χανίων που δηµοσιεύθηκε στα Χανιώτικα νέα, 3 Αυγούστου 2012.
«Σεβαστέ κύριε περιφερειάρχα!
Ονοµάζοµαι Ελένη Μαραθάκη και υπηρετώ σε σχολική Μονάδα ειδικής Αγωγής. Η Μονάδα αυτή, που είναι Σχολείο και υπάγεται στην ∆ιεύθυνση Πρωτοβάθµιας Εκπαιδεύσεως Νοµού Χανίων, δέχεται µαθητές, που παρουσιάζουν ανάγκη για ιδιαίτερα εκπαιδευτικά προγράµµατα, ιδιαίτερη ανάγκη για µέριµνα ως προς την οµαλή κοινωνικοποίησή τους και γενικά πρέπει να τυγχάνουν ιδιαίτερης προσοχής προκειµένου να µην αδικηθούν.
Παρακαλώ, συγχωρήσετε που θέλω να αφιερώσετε αρκετό από τον χρόνο σας, προκειµένου να δώσετε απαντήσεις ή ωθήσεις προς επίλυση των παρακάτω ζητηµάτων, που αφορούν τον πληθυσµό των ειδικών Σχολείων. (Ας αναφέρω, εδώ, τη φράση του Ν3699/02-10-2008,ΦΕΚ199 περί ειδικής αγωγής η αναπηρία είναι ένα σύνθετο κοινωνικό και πολιτικό φαινόµενο).
Εξάλλου σύµφωνα µε το ΦΕΚ78/14-03-2000:
6. Στα άτοµα που έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες παρέχεται ειδική εκπαίδευση, η οποία στο πλαίσιο των σκοπών της πρωτοβάθµιας, δευτεροβάθµιας και τεχνικής επαγγελµατικής εκπαίδευσης επιδιώκει ιδιαίτερα: α) την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, β) τη βελτίωση των ικανοτήτων και δεξιοτήτων, ώστε να καταστεί δυνατή η ένταξη ή επανένταξή τους στο κοινό εκπαιδευτικό σύστηµα και η συµβίωση µε το κοινωνικό σύνολο, γ) την επαγγελµατική τους κατάρτιση και τη συµµετοχή τους στην παραγωγική διαδικασία, δ) την αλληλοαποδοχή τους µε το κοινωνικό σύνολο και την ισότιµη κοινωνική τους εξέλιξη.
Τι θα επιθυµούσα λοιπόν:
1. Επιτόπου επιµορφώσεις µε φορέα το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας για όλους εµάς που υπηρετούµε άµεσα το ίδιο το παιδί, προκειµένου να γίνουµε περισσότερο αποτελεσµατικοί στο έργο µας.
2. Ανταλλαγές και ζύµωση µεταξύ όλων των Σχολείων, συµπεριλαµβανοµένων και των δικών µας.
3. Συγχρωτισµό των παιδιών και κατανόηση από το µέρος των γονέων, πιο πολύ των τυπικών παιδιών, ότι αυτός ο συγχρωτισµός και η επαφή του παιδιού τους µε τα λιγότερο προνοµιούχα παιδιά είναι απαραίτητα για τον ψυχικό εµπλουτισµό τους και τη θετική τους ετοιµότητα απέναντι στον συνάνθρωπο.
4. Να υπήρχαν όργανα παιδικής χαράς στον αύλειο χώρο των ειδικών Σχολείων και ιδιαίτερα 1ου & 3ου στα Χανιά, προκειµένου και οι δικοί µας µαθητές να παίξουν, όπως παίζουν τα παιδιά όλου του κόσµου.
5. Ανταλλαγές µεταξύ ηµών και του εξωτερικού, όπως γίνεται και µε τους εκπαιδευτικούς των τυπικών Σχολείων. Αυτό θα ήταν καλό, προκειµένου να δούµε µε τα ίδια µας τα µάτια ότι στερεότυπα και αρνητικές σκέψεις απέναντι στα παιδιά – νέους µε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή αναπηρία έχουν καταρριφθεί στα πιο πολλά κράτη της Ευρώπης κιόλας από τη δεκαετία του ´60.
6. Αδελφοποίηση µε κάποιο από τα Σχολεία της πόλεώς µας.
7. Οι µαθητές µας να αντιµετωπίζονται ως αυριανοί ενήλικες και όχι ως “εσαεί παιδιά”.
8. Καταργηθέντος του Ασύλου να µην παράγουµε καινούργιες γενιές ανθρώπων εξαρτώµενων από τις υπηρεσίες των ∆οµών της ψυχικής υγείας.
9. Οι νέοι, απόφοιτοι των εργαστηρίων Ειδικής Επαγγελµατικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ε.Ε.Ε.Ε.Κ) να µπορούσαν να ευδοκιµήσουν σ’ αυτόν τον ευλογηµένο τόπο, όχι ζώντας από ένα πενιχρό επίδοµα, αλλά καταβάλλοντας οι ίδιοι εργασία, έστω, προστατευόµενη.
-Βλέπετε, παρακαλώ και δηµοσιεύµατα ως προς τούτο στην έγκριτη εφηµερίδα των Χανιώτικων Νέων µε ηµεροµηνίες 13/09/2007, 27/06/2009, 21/07/2012.
10. Θα επιθυµούσα οι προβληµατισµοί µου να τύχουν αναλύσεως µεταξύ υµών, του Κλιµακίου σας και του κυρίου Συµβούλου της Ειδικής Αγωγής Κρήτης, καθώς τα παιδιά µε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν βιώνουν και δεν χαίρονται τα αποτελέσµατα από µια εκπαίδευση µε συνέπεια, διαφάνεια και µακρόπνοο προγραµµατισµό. Το σχήµα των ∆ασκάλων, του ειδικού εκπαιδευτικού και βοηθητικού Προσωπικού που τα υποδέχεται κάθε χρόνο δεν χαρακτηρίζεται, οπωσδήποτε, από τη, µεταξύ του, σύνδεση καθώς, αποτελείται κατά µεγαλύτερό του ποσοστό από καινούργια πρόσωπα.
11. Θα επιθυµούσα να µην είχα σκεφτεί ότι αποτελούµε “γκέτο”. Ο κάθε Μαθητής, η κάθε Μαθήτρια, να µπορούσε, εν δυνάµει, να “σταθεί” σε οποιοδήποτε περιβάλλον και να επικοινωνήσει χωρίς να απαξιωθεί.
Τελικά, οι άνθρωποι που υπηρετούµε σθεναρά και µε συνέπεια σε σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής, πότε θα γευθούµε χαρές αντάξιες των παιδιών που υπηρετούµε;
Θα πρέπει να γνωρίζετε και να γνωρίζουν όλοι, ότι και οι δικοί µας µαθητές διαθέτουν δύναµη, νόηση, καλοσύνη, αντοχή, πείσµα, µεράκι, πειθαρχία. Φτάνει να µπορέσει η Κοινωνία µας να υπερβεί τη δική της κακότροπη δυσκαµψία και να απονείµει τις ίσες ευκαιρίες, όπως και η τελευταία Σύµβαση (Ο.Η.Ε. 2007), διακηρύσσει… και αυτό πρέπει να ξεκινήσει από το Νηπιαγωγείο!!!
Σας παρακαλώ ενθέρµως, τώρα που είχατε την ευκαιρία, να γνωρίσετε λίγα από τα θέµατα που αφορούν τις προοπτικές για πρόοδο των παιδιών µε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και µε δεδοµένη την εντύπωσή µου, ότι στη σκέψη σας θέλετε να µεριµνήσετε για ΟΛΑ τα παιδιά, µεριµνήσετε στον χρόνο µέχρι την έναρξη της λειτουργίας των Σχολείων, ώστε οι µαθητές µας να ξεκινήσουν µε τους πλέον καλούς οιωνούς…!».
Για την αντιγραφή,
Κατερίνα Βουτετάκη
