Ξεφυλλίζοντας στην Εθνική Βιβλιοθήκη την εφημερίδα “Ακρόπολις” του Βλ. Γαβριηλίδη (+1920) βρήκα στο φύλλο αυτής της 9.7.1907 μια οργισμένη επιστολή για τους τότε βουλευτές Ελληνος εξ Αμερικής, την οποία παραθέτω αυτούσια. Σπεύδω βεβαίως να αποσαφηνίσω ότι δεν… αποδέχομαι το… εμπρηστικό περιεχόμενο της επιστολής και επομένως, πάσα ομοιότητα με την παρούσα κατάσταση είναι τυχαία και συμπτωματική. Αλλά, ωστόσο, αναρωτιέμαι ποιο είναι το “σάπιο” που διαχρονικά υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας;
ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, 9.7.1907: «Διαβάστε ω άρχοντες και αρχόμενοι το γράμμα που δημοσιεύομεν κατωτέρω διά να ιδήτε πού βαδίζουμε με την σημερινή κακοδιοίκησι πολλοί, οι του “δε βαριέσαι”, θα γελάσουν, μα ας αναλογισθούν πως και το κίνημα του Παπαμικρόπουλου κανείς δεν το περίμενε και όμως παρ’ ολίγον να θρηνήσουμε μερικούς πατέρες. Ιδού το περίφημον γράμμα:
Διεύθυνσιν “Ακροπόλεως” Αθήνας
Εξ ασφαλεστάτης πηγής επληροφορήθημεν το εξής: συνιστάται εις τινα μεγαλόπολιν της Βορ. Αμερικής Ελληνικός Σύλλογος του οποίου σκοπός είναι:
1ον) Η ανατίναξις διά δυναμίτιδος της Ελληνικής Βουλής, εις ώραν συνεδριάσεως διά να απαλλαγή ο ελληνικός λαός των Εφιαλτών και ασυνειδήτων τούτων αντιπροσώπων μια για πάντα.
2ον) Εάν και μετά την εξολόθρευσιν των τεράτων τούτων, οι μεταγενέστεροι αναπληρωταί αυτών ακολουθήσωσι την αυτήν πολιτικήν, δηλ. ρουσφετολογικήν και κλεφτολογικήν, θα λαμβάνωσι και ούτοι την αυτήν τύχην των προγενεστέρων. Τα μέλη του νεοσυστάτου αυτού συλλόγου πιστεύουν ότι διά του τρόπου τούτου και μόνον θα δυνηθή να σωθή το Ελληνικόν Βασίλειον, δυνηθή και αναθαρρύνη και ο έξω Ελληνισμός εκ της απελπισίας εις ην ευρίσκεται, δηλ. από όντα ανάξια να φέρουν το όνομα Ελληνα υπουργού και βουλευτού. Διατελώ μετά σεβασμού.
Ανάργυρος Τ.
Ιουνίου 17, 1907.
Σ.Α. Το γράμμα είναι στα γραφεία μας και όποιος θέλει ειμπορεί να περάση να το δη».