Η δημοκρατία ήταν, είναι και παραμένει μια άσκηση εξουσίας και αίσθησης καθήκοντος.
Κατά την κρίση μου το πιο επιτυχημένο παράδειγμα ήταν η αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974.
Μετά από αυτό το ιστορικό ορόσημο η χώρα τράβηξε τον δρόμο της και πίσω δεν γυρνά.
Ο εκλογικός κύκλος τώρα αρχίζει.
Λογικό και αναμενόμενο.
Μετά την πασχαλινή ανάπαυλα, οι πολιτικές δυνάμεις στοιχίζονται πίσω από την ιδεολογία τους, τα πολιτικά πρόσωπα και μερικές φορές πίσω από τις ψευδαισθήσεις τους.
Έτσι συμβαίνει πάντα.
Τώρα όμως, το δίλημμα είναι ξεκάθαρο και δεν μπορεί να το αποφύγει κανείς.
Οι διάφορες αμπελοφιλοσοφίες δεν πείθουν κανέναν, ούτε τον πιο καλοπροαίρετο.
Διότι και οι καλοπροαίρετοι απλά έχουν οικογένεια.
Τι όχι;
Θυμούμαι τη βιντεοταινία: “Ρόδα, τσάντα και κοπάνα” αλλά δεν είναι για την περίσταση.
Από τότε φυσικά κύλησε πολύ νερό κάτω από τα γεφύρια του Σηκουάνα και φθάσαμε στο 2023.
Τώρα όλοι ενώπιον των ευθυνών τους. «Πράξη πρώτη, πράξη δεύτερη, πράξη τρίτη» και στις 21 Μαΐου η απόφαση.
