Κύριε διευθυντά,
είμαι Αμερικανίδα που ζει στην Κρήτη και σοκαρίστηκα όταν έμαθα για το αντλιοστάσιο λυμάτων που κατασκευάζεται στην παραλία της Παχιάς Άμμου στην περιοχή Σταυρός Ακρωτηρίου Χανίων, λίγα χιλιόμετρα μακριά από εκεί που μένω με την οικογένειά μου.
Το αντλιοστάσιο λυμάτων κατασκευάζεται λίγα μόλις μέτρα από το σημείο στο οποίο φτάνει το χειμώνα το κύμα, κοντά στο σημείο όπου οι θαλάσσιες χελώνες φτιάχνουν τις φωλιές τους, δίπλα σε ένα αρχαίο λατομείο και δίπλα στη μοναδική είσοδο της παραλίας στη θάλασσα με αρκετή άμμο για να προστατεύει τους κολυμβητές από τα βράχια. Κολυμπάω εκεί τακτικά με τα παιδιά μου. Διασώσαμε ακόμη και μικρά χελωνάκια το περασμένο καλοκαίρι στην παραλία αυτή! Έχω σοβαρές αμφιβολίες για την ασφάλεια αυτού του έργου όσον αφορά το περιβάλλον αλλά και τη δημόσια υγεία. Τίποτα δεν είναι ποτέ 100% ασφαλές και η τοποθέτηση ενός τέτοιου έργου τόσο κοντά στο σημείο όπου οι άνθρωποι κολυμπούν και οι χελώνες γεννούν, δεν έχει καμία λογική. Επιπλέον, το αντλιοστάσιο θα είναι εντελώς υπογειοποιημένο και, όταν τα πράγματα είναι εκτός οπτικού πεδίου, μπορούν εύκολα να ξεχαστούν, ακόμη και όταν προκύπτουν προβλήματα.
Οι τοπικές αρχές που κατασκευάζουν αυτό το έργο ισχυρίζονται ότι όσοι αντιδρούν απλά δεν θέλουν το έργο αποχέτευσης, κάτι που δεν είναι αλήθεια. Οι διαμαρτυρόμενοι μου έχουν πει επανειλημμένα ότι θέλουν το έργο, αλλά δεν συμφωνούν με τη θέση που έχει επιλεγεί. Τον Ιανουάριο του 2023 οι κάτοικοι κατέθεσαν αίτηση ακύρωσης στο ανώτερο δικαστήριο της Ελλάδας, το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η κατασκευή του αντλιοστασίου σταμάτησε για περισσότερο από ένα χρόνο. Η δίκη είχε οριστεί για τις 14 Φεβρουαρίου 2024, αλλά αναβλήθηκε για τον Σεπτέμβριο, και μόλις έγινε γνωστή η αναβολή, τα μηχανήματα επέστρεψαν για να συνεχίσουν τις εργασίες. Οι διαμαρτυρόμενοι υπέβαλαν αίτηση αναστολής στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Προς το παρόν και οι δύο δίκες εκκρεμούν, αλλά οι εργασίες συνεχίζονται, διότι σύμφωνα με το νόμο έχουν το δικαίωμα να το κάνουν.
Οι διαμαρτυρόμενοι ζητούν να τοποθετηθεί το αντλιοστάσιο λυμάτων σε ασφαλέστερη απόσταση από την παραλία και έχουν προσπαθήσει πολλές φορές να συναντηθούν με τον δήμαρχο Χανίων και να μιλήσουν για μια εναλλακτική τοποθεσία, χωρίς αποτέλεσμα. Εκπρόσωποι αρμόδιων φορέων ισχυρίζονται επίσης ότι μόνο μια χούφτα ανθρώπων αντιδρούν στην κατασκευή του αντλιοστασίου λυμάτων στη συγκεκριμένη θέση, αλλά και αυτό δεν ισχύει. Έχω δει πολλούς ανθρώπους να συμμετέχουν σε πολλαπλές διαμαρτυρίες, να συγκεντρώνουν χρήματα για τα νομικά έξοδα και να συγκεντρώνουν σχεδόν 72.000 υπογραφές σε ένα ψήφισμα στο Change.org για τη διάσωση της παραλίας.
Με εκπλήσσει το γεγονός ότι στην Ελλάδα, τη γενέτειρα της δημοκρατίας, η φωνή τόσων δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων από την Ελλάδα και το εξωτερικό δεν εισακούεται.
Η πιθανότητα έστω και μικρής διαρροής θα πρέπει να ανησυχεί όλους. Για παράδειγμα, στην Κρήτη εξακολουθούν να γίνονται κατά καιρούς σεισμοί που θα μπορούσαν να προκαλέσουν πρόβλημα στο αντλιοστάσιο, ενώ κάθε χρόνο η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει, πράγμα που σημαίνει ότι, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, το αντλιοστάσιο θα μπορούσε να βρεθεί πολύ πιο κοντά στην θάλασσα.
Έχω διαβάσει για προβλήματα διαρροής λυμάτων σε άλλες περιοχές της Κρήτης όπου έχουν κατασκευαστεί παρόμοια αντλιοστάσια λυμάτων, γεγονός που δεν με εκπλήσσει. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να ξέρει ότι η κατασκευή ενός αντλιοστασίου λυμάτων τόσο κοντά στη θάλασσα είναι μια φρικτή ιδέα. Πιθανότατα θα μυρίζει και θα κάνει θόρυβο όπως και άλλα αντλιοστάσια στα Χανιά. Και όλα αυτά μερικά μέτρα από την παραλία όπου κολυμπάνε άνθρωποι και θαλάσσιες χελώνες αλλά και δίπλα στο δρομάκι που οδηγεί στο αρχαίο λατομείο.
Κατάγομαι από την Αλάσκα, το “τελευταίο σύνορο” και τον πιο άγριο παράδεισο των Ηνωμένων Πολιτειών, και έχω δει τι μπορεί να κάνει η προστασία (και η μη προστασία) του περιβάλλοντος σε μια όμορφη φυσική περιοχή. Ελπίζω οι τοπικές αρχές να ακούσουν τις φωνές των πολιτών και να αναγνωρίσουν την ανάγκη προστασίας της παραλίας της Παχιάς Άμμου και να βρουν άμεσα μια εναλλακτική τοποθεσία για το έργο αυτό.
Aimee Lindsay,
μέλος της Ομάδας
“Οι Γυναίκες της Κρήτης”
(το κείμενο έχει γραφτεί στα αγγλικά και έχει σταλεί για δημοσίευση και σε ΜΜΕ του εξωτερικού)
