Μνήμες από τα πρώτα χρόνια μπροστά από το μαυροπίνακα, τις σχέσεις με τους μαθητές και τις τοπικές κοινωνίες αναβίωσαν στη χθεσινή εκδήλωση βράβευσης των 110 δασκάλων που συνταξιοδοτήθηκαν την τελευταία τριετία, που οργάνωσε ο “Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης”.
«Τα πρώτα χρόνια του αναπληρωτή ήταν και τα πιο δύσκολα» μας τόνισε ο κ. Κωνσταντίνος Πατεράκης που εργάστηκε για 37χρόνια πάνω στην έδρα.
«Θυμάμαι τότε να πηγαίνω στο τελευταίο χωριό του Ηρακλείου, μια διαδρομή 5 ωρών με το λεωφορείο που με άφηνε στο κεντρικό και συνέχιζα με τα πόδια μια ώρα σε ένα σχολείο με 6 παιδιά. Εκεί έμεινα τρία χρόνια, έκανα δυνατές φιλίες και κουμπαριές και ήταν τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου μπορώ να πω!» αφηγείται.
Το πιο συγκινητικό για τον κ. Πατεράκη είναι «να βλέπω μεγάλους ανθρώπους και να έρχονται να μου μιλούν, γιατί τους είχα μαθητές! Αν θα άλλαζα κάτι; Σίγουρα η εμπειρία είναι το μεγαλύτερο “ατού” για ένα δάσκαλο. Αν γύριζε ο χρόνος πίσω θα βλέπαμε τα παιδιά με άλλο πρίσμα, θα τα προσεγγίζαμε τελείως διαφορετικά αλλά τώρα τα βλέπουμε τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία. Όταν ξεκινούσαμε εμείς ήταν τα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ που είχαν καταργηθεί οι ποινές και οι σχολικοί επιθεωρητές. Υπήρχε βέβαια ο προϊστάμενος που έμπαινες στο γραφείο του και έλεγε “εσύ θα πας στο Ροδοβάνι, εσύ στα Ασκύφου, εσύ στη Γαύδο” και αν έλεγες δεν μπορώ σου ανέφερε “πέρασε έξω και θα πάνε οι επόμενοι και ότι μείνει θα πας εσύ”. Δεν υπήρχαν όπως έγινε μετά τα Υπηρεσιακά Συμβούλια που είναι πιο δημοκρατικά».
Στα 37χρόνια υπηρεσίας, βγήκε φέτος στη σύνταξη ο κ. Γιώργος Ασλάνης. «Δεν έχω καταλάβει πότε πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια, ήταν τόσο διαφορετικά που δεν ένιωσα ποτέ τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Θυμάμαι πολλά συμβάντα, από την πρώτη ημέρα που διορίστηκα στα Χανιά μέχρι και την τελευταία ήταν πολλά τα γεγονότα. Δεν θα ξεχάσω όταν είχα πάει πρώτη φορά στα χωριά όπου ένιωθα με πόση λαχτάρα μας περίμεναν τα παιδιά κάθε πρωί, μας υποδέχονταν με λουλούδια! Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ανταμοιβή για το δάσκαλο γιατί ο μισθός είναι από τους μικρότερους. Η μεγαλύτερη απολαβή είναι να συναντάς μαθητές σου στο δρόμο,σε θυμούνται και σε αγκαλιάζουν και αυτό είναι μεγάλη ικανοποίηση» σημειώνει.
Ρωτάμε τον κ. Ασλάνη αν θυμάται κάποιο μαθητή που έδειχνε από μικρή ηλικία πως θα έκανε κάτι σημαντικό στη ζωή του. «Θυμάμαι πάρα πολλά παιδιά. Τα τελευταία χρόνια ήμουν στο Δ.Σ. Σκινέ- Φουρνέ με πολλούς μαθητές από Αλβανία, Βουλγαρία, που προχώρησαν, πέτυχαν στις πανελλήνιες εξετάσεις και έγιναν γιατροί και δικηγόροι και αυτό ήταν και μεγάλη τιμή και για μας που τους δώσαμε τα πρώτα εφόδια και το σχολείο μας.» Αν ήθελε να ξεχάσει κάτι πάντως αυτό ήταν «η μεγάλη επέμβαση που είχαμε τελευταία χρόνια από τους γονείς στην εκπαιδευτική διαδικασία και στα ζητήματα του σχολείου. Αυτό ήταν κάτι που δεν με ευχαριστούσε. Η δουλειά του δασκάλου είναι αυτή της προσφοράς. Η δική μου συμβουλή στους νέους δάσκαλους είναι ότι για να κάνουν αυτή τη δουλειά πρέπει να αγαπούν τα παιδιά, να είναι ειλικρινής, να είναι καλά προετοιμασμένος και να έχει καλή διάθεση στο σχολείο. Να δημιουργήσει τη σχέση ώστε οι μαθητές να χαίρονται να σε βλέπουν!».
Την εκδήλωση αρχικά χαιρέτησε ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών κ. Αντώνης Τσαλαπάκης, στη συνέχεια το μέλος του Δ.Σ. κ. Σεραφείμ Ρίζος κάλεσε τους συνταξιούχους «να μείνουν κοντά στο σύλλογο και να συνεχίσουν την προάσπιση της δημόσιας παιδείας που δέχεται αυτή τη στιγμή τεράστια επίθεση». Ο Νεκτάριος Πετράκης, μέλος του Δ.Σ. τόνισε πως «στα μάτια μας βλέπω τη γενιά αυτών που ήλθαν στην εκπαίδευση όταν έφυγε ο επιθεωρητισμός αλλά και τη γενιά που φεύγοντας επανέρχεται ο επιθεωρητισμός. Κάτι που μας προβληματίζει και μας διδάσκει».
«Σας εύχομαι να χαρείτε περισσότερο τους αγαπημένους σας ανθρώπους και τις οικογένειες σας, να γεμίσετε τις “μπαταρίες” σας , ξέρουμε τη συμβολή σας στη δημόσια εκπαίδευση» επισήμανε η κ. Ντ. Κληρονόμου, ενώ τέλος ο Ν. Βλαζάκης ως πρόεδρος της Πρωτοβάθμιας Σχολικής Επιτροπής υπογράμμισε πως «έκλεισε μια μεγάλη παρένθεση για εσάς αλλά για ανοίγει μια ακόμα μεγαλύτερη. Σας εύχομαι μόνο υγεία!»
