Όταν κάθε χρόνο πλησίαζαν οι γιορτές των Χριστουγέννων η προσμονή στους ανθρώπους άλλαζε το συνηθισμένο ρυθμό ζωής. Η ετοιμασία για όλα τα απαραίτητα των ημερών αυτών ξεχώριζαν από τις άλλες ημέρες της καθημερνότητας που τους γέμιζαν χαρά με συγκλονιστικές αναμνήσεις, τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά με του Αγιασμού.
Τα Χριστούγεννα είναι Γιορτή των παιδιών, αφιερωμένη σε ένα άλλο ξεχωριστό παιδάκι,που γεννήθηκε κοντά στη στοργική συντροφιά των ζώων και που δέχτηκε την φιλόξενη ζεστασιά τους.
Η μεγάλη χαρά των παιδιών που το περιμένουν και το υποδέχοντε γιατί Μαζί με τον ερχομό του πάντα κάτι το ξεχωριστό φέρνει. Η γέννηση τυ Χριστού μεταδίδει δέος, ελπίδες και σεβασμό. Μπροστά σε αυτήν την εικόνα μιας τέτοιας γέννησης, μπροστά στην ελπίδα, τη νοσταλγία και τη λαχτάρα για ένα κόσμο πιο πολλή αληθινό ,πιο ανθρώπινο ένα κόσμο ονειρεμένο χωρίς φόβους, μίση και δόλο. Η γέννηση πρέπει να γεμίζει το κόσμο μόνον ελπίδες και προσδοκίες για καλύτερες μέρες. Γιατί ο άνθρωπος ν αλλάζει το κόσμο τόσο πολύ;
Η αδιαφορία η έλλειψη σεβασμού φέρνουν τις δύσκολες εποχές,η περιφρόνηση και η κατάργηση των αρχών με πιστεύω καταλήγουν στις κακές εποχές που είναι το αποτέλεσμα μιας αλλοτρίωσης χαρακτηριστικών και ευθύνης. Κληρονομιές με τα διακρτικά και ταυτότητες από ανθρώπους που ήξεραν να δέχονται με σεβασμό και να παραδίδουν ευλαβικά όταν ερχόταν εκείνη η ώρα της παραλαβής και της παράδοσης ενός κόσμου με θεμέλια και στηρίγματα χρόνων με χρόνων,βασισμένα στα ζωντανά παραδείγματα και πρότυπα. Μόλις ετελείωνε η κάθε Γιορτή, άρχιζαν οι ετοιμασίες για την άλλη μια γλυκιά προσμονή με τα ανάλογα συναισθήματα της κάθε γιορτής.
Η προετοιμασία των Χριστουγέννων άρχιζε από το καλοκαίρι με το μεγάλωμα του γουρουνιού που Θα θυσιαζόταν στις ημέρες των Χριστουγέννων. Τα λουκάνικα, οι οματιές με τα κάθε είδους μεζεδάκια γέμιζαν το χριστουγενιάτικο τραπέζι. Απαραίτητη ήταν και η αλλαγή σκουτελικών,ένα πιάτο από όλα τα τα καλά που είχαν ετοιμάσει.
Οι σαμουσάδες οι λουκουμάδες ,τα ξεροτήγανα με τα αυγοκαλάμαρα Μαζί και με τους ξηρούς καρπούς με φρούτα ήταν τα γλυκά των ημερών Μαζί με το κρασί και τη τσικουδιά που βοηθούσε το κέφι με τη χαρά για τραγούδι και χορό. Ξεφαντώματα διαρκείας στιγμές ημέρες και ώρες χαράς που ένωνε περισσότερο τις ψυχές. Η παραμονή των Χριστουγέννων άρχιζε με τα κάλαντα των παιδιών αλλά και των μεγάλων. Το φίλεμα των καλαντηστάδων, ήταν το λάδι που πολλές φορές από διάφορες απροσεξίες συνήθως τους έπεφτε το μπιτόνι και χανόταν όλο το λάδι…
Συνήθως όταν περνούσανε ποταμό, η παρέα, ο χαβαλές, με αυτά και άλλα πολλά, που τους τύχαιναν γιατί δεν ήταν μόνο ο σκοπός τους να βγάλουν λεφτά. Το σακούλι στη πλάτη ήταν για τα αμύγδαλα με καρύδια τα φουρνιστά κάστανα και τα διάφορα γλυκά.
Οι γειτονιές και τα σοκάκια μοσχομύριζαν από τις διάφορες ετοιμασίες των φαγητών γλυκών και του ψωμιού που ξεφούρνιζαν.
Την ώρα της γέννησης του Χριστού όλοι βρισκόταν στην εκκλησία. Το σιγανό ψιθύρισμα της προσευχής αντηχούσε ικετευτικά προς το Θείο βρέφος. Εκείνη την ιερή στιγμή, αυτή η ώρα ήταν αφιερωμένη στο Θεό με μεγάλη πίστη και σεβασμό.
Μετά το τέλος της λειτουργίας κοινωνούσαν και χαρούμενοι ,γέμιζαν τα σπίτια με μια Ζωή χαρούμενη και αλλιώτικη των ανθρώπων εκείνων που δεν άλλαζαν τις εποχές που δεν τις έκαναν ούτε δύσκολες ,ούτε κακές. Ηταν άνθρωποι που ξεχώριζαν, είχαν σεβασμό στη φύση και ήταν απών κάθε ανθρώπινη παρέμβαση στους νόμους της φύσης. Έπαιρναν μόνο τους καρπούς με συναίσθηση, της εκτίμησης και της ευγνωμοσύνης των προσφορών της.
Όταν τέλειωνε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι αφού ξεκουραζόταν για λίγο μετά αντάλλασσαν επισκέψεις για να ευχηθούν τα χρόνια πολλά. έπρεπε να τα σκορπίσουν παντού. Και ο ένας με τον άλλο να πάρουν καινούργιες δυνάμεις για τα μονοπάτια της ζωής. Όλες αυτέ τις ημέρες τις χαράς με του γλεντιού, προσπαθούσαν και στα ζώα να έχουν περισσότερη και καλή τροφή. Άλλωστε η παρουσία των αρνακιών που γεννιόταν εκείνες τις ημέρες περισσότερο τόνιζαν τη γιορτινή ατμόσφαιρα.
* Η Μαρία Γρυφάκη είναι Συγγραφέας, μέλος της Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων
