Το πρόβλημα με τα μεγάλα προβλήματα είναι συνήθως η διαχρονικότητά τους. Συνήθη αίτια είναι η αδυναμία, αναβλητικότητα ή αβελτηρία κάθε γενιάς να δώσει λύση και η παραπομπή τους στην ή στις επόμενες. Υπάρχουν όμως προβλήματα, όπως το δημογραφικό, που αν δεν το λύσει η παρούσα γενιά δεν θα μπορέσουν, πολύ περισσότερο ούτε οι επόμενες, όσες υπάρξουν. Εικοσιένα χρόνια πριν δημοσίευσα ένα άρθρο για το δημογραφικό.
Δυστυχώς είναι σήμερα ακόμα πιο επίκαιρο γιατί και το πρόβλημα οξύνθηκε και καμία σοβαρή παρέμβαση λύσης δεν έγινε στο διάστημα που μεσολάβησε. Πιστεύω ότι η δική μας γενιά διανύει την εποχή της ύστατης ελπίδας λύσης για την εθνική επιβίωση των Ελλήνων. Εύχομαι και ελπίζω λαός και ηγεσία να αντιληφθούμε το τεράστιο βάρος του προβλήματος και τις μεγάλες ευθύνες της λύσης. Για όλες τις γενιές μετά. «Κανένας λαός δεν έχει ζωή αν οι άνθρωποι που τον αποτελούν δεν έχουν μια θετική ιδέα και πράξη, για τη ζωή. Το δημογραφικό μας πρόβλημα δεν είναι αποτέλεσμα λιμού, λοιμού, ή καταποντισμού. Ούτε εισβολής αλλοφύλων.
Είναι, αποτέλεσμα μιας εσφαλμένης νοοτροπίας, για τον προορισμό μας στη Γη και σ’ αυτή τη γη. Στο όνομα της σημερινής ευδαιμονίας θυσιάζουμε την αυριανή ύπαρξη του Έθνους και του Λαού μας. Και όμως μπορούμε να, ευτυχήσουμε στο παρόν και να εξασφαλίσουμε το μέλλον. Η χώρα αυτή τη στιγμή δεν έχει πρόβλημα γονιμότητας. Έχει κάτι πολύ πιο σοβαρό. Έχει πρόβλημα έλλειψης γόνιμης σκέψης και γόνιμης πρακτικής σε όλους τους τομείς της Εθνικής της ζωής. Ο δείκτης γονιμότητας πέφτει γιατί έχει πέσει προ πολλού ο δείκτης πραγματικής ευφυΐας σ’ αυτόν τον τόπο. Επιδιώκουμε την «ευτυχία», με την πλάτη γυρισμένη στο μέλλον.
Το δημογραφικό είναι πρώτα απ’ όλα σύμπτωμα των πολλαπλών προβλημάτων που έχει αυτή η κοινωνία. Στη συνέχεια εξελίσσεται σε πρόβλημα πολύ μεγαλύτερο από εκείνα που το δημιούργησαν. Ζώη δεν είναι μόνο τα χρόνια που ζούμε. Είναι κυρίως η ατέλειωτη συνέχεια των γενεών. Όσο μειώνεται ο πληθυσμός τόσο θα πληθαίνουν τα προβλήματα. Ή θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα σήμερα, ή θα αντιμετωπίσουμε την εξαφάνιση αύριο.
Πρέπει να διαλέξουμε.
Η ηγεσία αυτής της χώρας μπορεί να δώσει τα μέσα. Ο λαός όμως μόνο μπορεί να δώσει τη λύση του προβλήματος. Και για να το κάνει αυτό οφείλει πρώτα να το κατανοήσει. Λαμβάνοντας υπόψη τα δημογραφικά δεδομένα, στόχος της Ελληνικής δημογραφικής πολιτικής θα πρέπει να είναι η ανακοπή της κατάρρευσης των γεννήσεων και η αποκατάσταση της πληθυσμιακής εξέλιξης (2,1 παιδιά ανά γυναίκα), επίσης η ισόρροπη μεταναστευτική κίνηση και η, ενίσχυση του ημιαστικού και αγροτικού πληθυσμού.
Πρωταρχική επιδίωξη για την ανάκαμψη, της γεννητικότητας είναι η σωστή ενημέρωση της κοινής γνώμης και των υπευθύνων φορέων μέσα από τη συνεχή μελέτη και έρευνα για τις τάσεις και προβλέψεις των δημογραφικών εξελίξεων.
Η δημογραφική αναθέρμανση συνδέεται με την αναζωογόνηση της υπαίθρου, την επιστροφή στην επαρχία με ιδιαίτερη έμφαση στους αγρότες, που είναι και η «αναπαραγωγικότερη» ομάδα του πληθυσμού. Σχεδόν σε όλες τις χώρες και σε πολλές άλλων ηπείρων, υπάρχουν ερευνητικά κέντρα και ινστιτούτα που παρακολουθούν και μελετούν το πρόβλημα προτείνοντας ταυτόχρονα μέτρα για την αντιμετώπισή τους ενώ έχει προωθηθεί η διδασκαλία του μαθήματος σε πανεπιστημιακό επίπεδο και στη δημιουργία τμημάτων δημογραφικών σπουδών.
Έτσι προτείνεται η σύσταση Ινστιτούτου Δημογραφικών Μελετών και η χρηματοδότηση των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ή οργανισμών (ΕΣΥΕ, ΚΕΠΕ, ΕΚΚΕ) για την πραγματοποίηση ερευνών και υποβολή ετήσιων εκθέσεων για την τρέχουσα δημογραφική κατάσταση και προτάσεις μέτρων δημογραφικής πολιτικής». *πρώην πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων
