Μια εικόνα, χίλιες λέξεις

Η ελιά είναι το πιο ευλογημένο δέντρο στην ελληνική επικράτεια. Θεόσταλτο και προστατευόμενο από Θεούς και ανθρώπους. Η Κρήτη είναι περήφανη για τους ελαιώνες και το εξαιρετικό λάδι της. Όμως κάθε χρόνο γίνεται αγώνας από κρατικούς και τοπικούς φορείς στο να κρατηθεί η τιμή του κρητικού ελαιολάδου σε αξιοπρεπή επίπεδα.
Και ναι μεν η παραγωγή και συγκομιδή του ελαιοκάρπου είναι ευθύνη των ελαιοπαραγωγών, όμως η τιμή του εξαρτάται τόσο από διεθνείς συγκυρίες όσο και κυρίως από την πολιτική -κυβερνητική στρατηγική-επί του θέματος. Ας πούμε, το θεωρούμε αδιανόητο σήμερα που η χώρα μας περνάει μια τόσο σοβαρή κρίση, να εισάγεται τυνησιακό ή ιταλικό λάδι και να μη φροντίζουμε το ήδη υπάρχον.
Εν πάση περιπτώσει, οι Κρήτες αγρότες ελαιοπαραγωγοί είναι άρρηκτα δεμένοι με το χώμα και τα δέντρα τους. Κι αυτό απεικονίζεται σε μια φωτογραφία (έστω κι από άλλο ελαιοπαραγωγικό ελληνικό τόπο): Ένα «δώρο» της φύσης, μια κυριολεκτικά προσωποποίηση του θείου δέντρου (φωτό, 1), που μάλιστα εκφράζει και την αγωνία των ανθρώπων της εποχής μας. Πού πάμε;