Κύριε διευθυντά
Ήταν 17.11.21 που η περιπέτεια της υγείας μου ξεκίνησε. Τέλειωσε αφήνοντας με λίγο αδύναμο αλλά ζωντανό στις 14.12.21
Οι ιατρικές λεπτομέρειες αυτής της περιόδου που με αφορούν, είναι ασήμαντες, γιατί το βάρος τους είναι υποκειμενικό.
Απίστευτα όμως συγκλονιστικές οι εικόνες, απίστευτα συγκλονιστικά τα συναισθήματα, συγκλονιστικότερη ακόμη πιο πολύ, η πραγματικότητα που βίωσα στην κλινική COVID 2 – ΔΩΜΑΤΙΟ 2 του νοσοκομείου μας.
«Έλα καλέ μου!!! Πάρε ανάσα, εμείς είμαστε εδώ!!! Πάρε ανάσα!!!».
Είναι ο γέροντας στο απέναντι κρεβάτι που η αναπνοή του χάνεται, δεν μπορεί να ανασάνει!!! Τα χέρια του σφίγγουν πρωτόγνωρα δυνατά στα μπράτσα αυτές τις χάριτες… όσο σφίγγουν τα χέρια τόσο αυτές οι γλυκές φωνές !!!!
«Έλα καλέ μου!! Πάρε ανάσα….».
Ε!!! Μούσες του Ησίοδου!!!
Ε!!! Κουρίτισσα Πετράκη!!
Ε!! Κουρίτη Τσιμπογιάννη!!!
ΤΑΠΕΙΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!
