Τώρα που, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, κάποια νέα παιδιά θα περάσουν μεγάλη απογοήτευση, θέλω σαν συμβουλή να τους πω μια ιστορία. Είναι του Αγγλου συγγραφέα, νομίζω, Σώμερσετ Μωμ. Ρίνσι, πολλά χρόνια που τη διάβασα και δεν θυμάμαι ονόματα π.χ. της εκκλησίας, αλλά και του πρωταγωνιστή, αλλά δεν έχει σημασία, το μήνυμα απλώς. Θα δώσω, λοιπόν, εγώ ονόματα. Η εκκλησία του Σεν Πάτρικ κι ο πρωταγωνιστής ο Τζωρτζ Σάντερς.
Ο Τζωρτζ Σάντερς ήταν καντηλανάφτης στην εκκλησία του Σεν Πάτρικ και ήταν αναλφάβητος. Ο καρδινάλιος, στον οποίο υπαγόταν αυτή η εκκλησία, αποφάσισε ότι κανείς που υπηρετεί σε εκκλησία, ασχέτως της θέσεώς του, δεν έπρεπε να είναι αγράμματος. Και έτσι ο Τζωρτζ Σάντερς απολύθηκε αυτόματα.
Πήρε την αποζημίωση και απελπισμένος τριγυρνούσε στον δρόμο. Στην ηλικία που ήταν δεν μπορούσε να κάνει χειρωνακτική εργασία και ως αγράμματος αποκλειόταν και όλες οι άλλες. Περπατούσε και περπατούσε και ξαφνικά του τελείωσαν τα τσιγάρα. Έψαξε για μαγαζί με είδη καπνιστού, αλλά τίποτα κει γύρω (Μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν τα περίπτερα που έχουν και τσιγάρα).
Και τότε του ήρθε η ιδέα να ανοίξει ένα μαγαζάκι με τα λεφτά της αποζημίωσης. Βρήκε ένα άδειο σπιτάκι και το μετέτρεψε σε μαγαζάκι. Η δουλειά πήγε θαυμάσια και σκέφτηκε να ανοίξει και δεύτερο κάπου σε απομακρυσμένη περιοχή που δεν είχε. Το δεύτερο έφερε και τρίτο και ακολούθησαν και άλλα και έτσι είχε μια αλυσίδα με μικρά μαγαζάκια και μεγάλα κέρδη.
Και όπως ήταν μόνος και ήταν και καλός άνθρωπος άρχισε να στηρίζει ιδρύματα και πολλά φιλανθρωπικά έργα του Δήμου. Εγινε γνωστός με θαυμασμό στην πόλη. Και έτσι ο Δήμος αποφάσισε να τον τιμήσει και με πολλούς διαλεκτούς πολίτες της πόλης έγινε μια πολύ συγκινητική γιορτή με πολλούς ομιλητές και πληθώρα επαινετικών λόγων. Του χάρισαν έναν δίσκο με χρυσά γράμματα και μια περγαμηνή. Όταν τελείωσαν και έφευγαν ο δήμαρχος τον παρακάλεσε να γράψει δυο λόγια στο βιβλίο σπουδαίων επισκεπτών του Δήμου. – Μα δεν μπορώ, είπε ο κ. Σάντερς γιατί είμαι εντελώς αγράμματος. Δεν ξέρω να γράφω και να διαβάζω καθόλου. – Πω, πω, είπε ο δήμαρχος γεμάτος θαυμασμό. Είσαι αγράμματος και τα κατάφερες τόσο καλά! Τι θα ήσουν, αλήθεια, αν ήξερες γράμματα! – Μα, απαντά ο κ. Σάντερς, αν ήξερα γράμματα, θα ήμουν καντηλανάφτης στην εκκλησία του Σεν Πάτρικ.
Αυτή η ιστορία είναι απόδειξη ότι σε όλοι οι άνθρωποι είναι χρήσιμοι και ξεχωριστοί σε μία κοινωνία .Αγράμματοι και Γραμματιζούμενοι ο κάθε ένας ξεχωριστά έχει να προσφέρει τα δικά του πράγματα και μια ισορροπημένοι κοινωνία χρειάζεται όλους τους ανθρώπους χωρίς μορφωτικές και κοινωνικές τάξεις.
Πολύ καλό!