Μια καινούργια μέρα αύριο ξεκινά
Και τούτη θα την ζήσω δυνατά
Όπως την προηγούμενη
Κι όπως την κάθε επόμενη.
Όλη η πλάση το φωνάζει
Αύριο είναι μια καινούργια μέρα
Ζήσε την αγόρι μου, μπορείς
Θα τα καταφέρεις πέρα ως πέρα.
Ξανά με το καρότσι μου θα βγω
Τίποτα δεν με σταματάει
Όλο τον κόσμο θα τον χαιρετώ
Και όπου βγει η ζωή και όπου πάει
Μια δεκαρίτσα απ’ όλους θα ζητώ
Ίσα και μόνο για να ζήσω
Αφού δουλειά να κάνω δεν μπορώ
Και σίγουρα όχι να πλουτίσω
Χέρια και πόδια μου τα έδωσε λειψά η μοίρα
Εγώ όμως σε αυτήν δεν θα υποκύψω
Απ’ την αναπηρία μου περίσσιο θάρρος πήρα
Ποτέ μου το κεφάλι δεν θα σκύψω.
Μόνο να ζήσω θέλω και θα ζήσω
Αυτό δεν το χαρίζω σε κανένα
Δεν ντρέπομαι που θα ζητήσω
Δυο δεκαράκια μοναχά ή ένα.
Κι αν δεν μπορείς να δώσεις δεν πειράζει
Αρκεί να μου χαμογελάσεις
Η αγάπη σου μου φτάνει μες στ’αγιάζι
Κι εσύ, να ξέρεις, δεν θα χάσεις.
Μα εσύ ο άλλος που με ειρωνεύεσαι
Δείχνεις πως καθόλου δεν με σέβεσαι
Εγώ όμως κι εσένα σ’ αγαπάω
Μα σε λυπάμαι κιόλας και γελάω.
Η λύπηση χρειάζεται σε σένα
Και όχι στον ανάπηρο, εμένα
Αφού δεν ξέρεις ν’αγαπάς
Ολόισια στην κόλαση θα πας.
Μιχάλης Ασημένιος
*Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα των ΑΜΕΑ
