Ήρθαν κιόλας τα σαράντα του Μιχάλη Πατσουράκη. Ξαφνικός θάνατος, ο οποίος µας βρήκε απροετοίµαστους. Εξαίρετος πολίτης των Χανίων ο Μιχάλης, σεµνός, ευαίσθητος, ακούραστος, αλληλέγγυος, ιδιόµορφος, καθηµερινός αγωνιστής. Πάλευε µε ευγένεια και καλοσύνη αλλά και µε επιµονή και πείσµα για να συντηρεί την απαραίτητη ελπίδα, να βρει ή να φτιάξει ένα κόσµο καλύτερο, δικαιότερο όπως εκείνος τον οραµατιζόταν. ∆εν µασούσε τα λόγια του ο Μιχάλης, δεν υπολόγιζε καριέρα, αξιώµατα, καταναλωτικά αγαθά, τα ψεύτικα τα λόγια τα µεγάλα. Γνώριζε ότι όλα στη ζωή θα µπορούσαν να γίνουν πιο απλά, πιο δίκαια, πιο φιλικά, πιο αρµονικά µε τη φύση και αγωνιζόταν γι’ αυτό.
∆εν δίσταζε να ακολουθήσει αχαρτογράφητα µονοπάτια, να ενστερνιστεί καινοτόµες ιδέες. Ήταν τραπεζικός στο επάγγελµα αλλά και βιοκαλλιεργητής της γης από επιλογή. Έτσι τον γνωρίσαµε, τον επίµονο κηπουρό, µέσα από κοινωνικά και περιβαλλοντικά κινήµατα της πόλης και του νησιού µας.
Οραµατιζόταν και προσπαθούσε µέσα στα όρια της πόλης των Χανίων να εδραιωθεί -µε δηµοτική πρωτοβουλία- ο θεσµός των «µικρών κήπων», όπως σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. ∆ούλεψε πολύ για την συλλογή, αναγνώριση και διάδοση παραδοσιακών ποικιλιών σπόρων, εθελοντικά στο Πάρκο διάσωσης χλωρίδας και πανίδας του Πολυτεχνείου Κρήτης και στη συνέχεια µε την οµάδα των «ΣΠΟΡΙΤΩΝ».
Μέλος για πολλά χρόνια της Οικολογικής Πρωτοβουλίας Χανίων, συµµετείχε στην προσπάθεια πολλών συµπολιτών µας για την δηµιουργία του πρώτου συνεταιρισµού παραγωγών και καταναλωτών βιολογικών προϊόντων «ΓΑΙΑ». Όπως επίσης στην πολύχρονη διεκδίκηση της πρωτοβουλίας πολιτών -που στέφθηκε µε επιτυχία- η οποία αποσκοπούσε στο να επιστραφεί η περιοχή των Αγίων Αποστόλων, από τα «Τουριστικά Ακίνητα», στην κυριότητα του ∆ήµου Χανίων. Παρών επίσης στην κίνηση για την µη τουριστικοποίηση του λόφου Καστέλι κλπ.
Ήταν ένας από εµάς που αγωνιζόµαστε εδώ και δεκαοκτώ χρόνια να επιστραφούν τα 55 στρέµµατα του πρώην στρατόπεδο Μαρκοπούλου στην χανιώτικη κοινωνία ώστε να αποκτήσει επιτέλους η πόλη µας ένα σηµαντικό πράσινο πνεύµονα µε την µορφή µητροπολιτικού πάρκου. Ήταν ένας από εµάς που πιστεύουµε ότι η δηµιουργία του πάρκου Μαρκοπούλου την εποχή της κλιµατικής κρίσης, σε µια πόλη πνιγµένη στο µπετόν και το καυσαέριο, αποτελεί µια απαραίτητη ανάσα για την σωµατική, πνευµατική και ψυχική υγεία και ευεξία των Χανιωτών.
Ο Μιχάλης οραµατιζόταν να φυτευτούν δένδρα και θάµνοι ενδηµικοί στο πάρκο, να δηµιουργηθούν σχολικοί κήποι και βρύσες για να ξεδιψούν, από τα δηµιουργικά παιχνίδια τους τα παιδιά. Στη µνήµη του θα άρµοζε η χανιώτικη κοινωνία να αφιερώσει µια κρήνη µέσα στο πάρκο Μαρκοπούλου. Μια τιµητική κρήνη όπου θα αναγράφεται το όνοµα του για να τον θυµούνται οι επόµενες γενιές, ως ένα ευεργέτη του διπλανού πάρκου, έναν από αυτούς που αγωνίστηκαν καθηµερινά, ώστε να γίνουν τα Χανιά µια πραγµατικά βιώσιµη πόλη.
Στην αγαπηµένη του οικογένεια στέλνουµε τα θερµά µας συλλυπητήρια και την αγάπη µας.
Το µνηµόσυνο του Μιχάλη Πατσουράκη θα γίνει την Κυριακή 3/11/24 στον Ι.Ν. Αγίας Μαγδαληνής.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΧΑΝΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕ∆Ο ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
