Μια λέξη για τον Νοέμβρη

Μια λέξη για τον Νοέμβρη μετά τις 17.
Όχι, δεν θέλω να γράψω ένα ακόμα κείμενο αναμνήσεων για εκείνη τη νύχτα, για το επόμενο μουντό πρωινό της 18ης, για τα αποκαΐδια της οδού Πατησίων, για την εκκωφαντική σιωπή μετά τα γοερά συνθήματα, για τους χιλιάδες μαχητικούς διαδηλωτές των πρώτων χρόνων στην πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία.
Δεν είναι ο Νοέμβρης μια ακόμα επετειακή γιορτή έξω από την πραγματική ζωή. Τα οράματά του είναι ακόμα ζωντανά όπως το πηχτό αχνιστό αίμα κάτω από τις ερπύστριες. Αυτό το αίμα θα είναι πάντα ζωντανό. Εκείνο το αίμα έκανε να φυτρώσει το δέντρο της δημοκρατίας.
Δεν είναι ο Νοέμβρης ένα σύνθημα,, που θα γραφτεί στον τοίχο και την επομένη θα σβηστεί από τα συνεργεία του Δήμου. Ο Νοέμβρης Ζει μέσα στους σημερινούς αγώνες για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, λαϊκή κυριαρχία, στους καθημερινούς αγώνες ενάντια στο φασισμό, το νεοναζισμό και το ρατσισμό.
Δεν είναι ο Νοέμβρης ένα μνημόσυνο θυμάτων, αλλά ένα προσκλητήριο ηρώων που θα οδηγούν πάντα τους ανυπάκουους ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης.
Θα είναι γραμμένος στις σημαίες των αυριανών εξεγέρσεων.