Μια δίνη που ακόμη δεν την πέρασε αυτός που ταξιδεύει
Μέσω της Αιωνιότητας.
Το κοσμικό κέλυφος είναι μια πλατιά κοίλη Γη, μια τεράστια
Σκληρυμένη σκιά όλων των πραγμάτων πάνω στη Φυτική μας Γη,
Μεγεθυμένη σε έκταση κι αλλοιωμένη ως προς τη μορφή
Σε ακαθόριστο χώρο…
Από το ποίημα “Μίλτων” του Ουίλιαμ Μπλέηκ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15/11
ΜΕ ΜΑΝΔΥΑ Η ΝΤΡΟΠΗ
Μπλέηκ Ουίλιαμ, μεγάλος Άγγλος, “μυστικός” ποιητής και οραματιστής, καλλιτέχνης, Λονδίνο 1757-1822.
Τα έργα του αποτελούν σύμβολα της δέσμευσης της ελεύθερης έκφρασης του ανθρώπου ως όλου, απέναντι σε μορφές τυραννίας, θεωρείται πρωτοποριακός για την εποχή του, με στίγμα την ανάδειξη της πνευματικότητας μέσα από το φάσμα του “υψηλού”, επιλέγω από τις «παροιμίες της κόλασης», …η ανοησία είναι ο μανδύας της πανουργίας, η ντροπή είναι ο μανδύας της περηφάνιας. Βγάλε τους αριθμούς, τα ζύγια τη μεζούρα , σαν έρθει η κακιά χρονιά…
Μανούσακας Μανώλης, Μαζοκοπάκης Ηλίας, Μαρίνος Λευτέρης, Μπιρλιράκης Βασίλης, μερικοί από τους ομιλητές στο 11ο Παγκρήτιο Φαρμακευτικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο ΚΑΜ με επιτυχία.
ΣΑΒΒΑΤΟ 16/11 ΜΠΑΛΩΜΕΝΑ: ΑΝΑΜΝΗΣΗ
-Μπαλωμενάκης Αντώνης, ο γνωστός Χανιώτης δικηγόρος, μιλάει στα “Χ.Ν.” και στο αφιέρωμα «αναμνήσεις αντιδικτατορικού αγώνα». Συμμαθητής μου, καθόμαστε στο ίδιο θρανίο στο πρώτο γυμνάσιο Χανίων, στη Β΄ τάξη τον Απρίλιο του 1967. Αυτός ήταν ο καλύτερος μαθητής της τάξης και εγώ από τους χειρότερους. Αυτός, σιγα-σιγά πολιτικοποιήθηκε και έδρασε ενεργά, μάχιμα ως αριστερός φοιτητής, μαζί με την Ιωάννα Καρυστιάνη και άλλους. Εγώ έπρεπε να ζήσω τα γεγονότα του Πολυτεχνείου από κοντά για να αρχίσω να αντιλαμβάνομαι… «η γενιά (μας) του Πολυτεχνείου με τους χιλιάδες ανώνυμους αγωνιστές δεν κλήθηκε να κυβερνήσει!…» Στον πολιτικοποιημένο πολίτη, τον ευαίσθητο άνθρωπο, οικογενειάρχη πρότυπο, αφιερώνω μερικούς στίχους από τα ερωτικά ποιήματα του Καρλ Μαρξ, εκδ. Ερατώ, και την “μεταμόρφωση”,
«αρπάζομαι απ τη σκέψη που πετάει
Και που επάνω της υπάρχουν δυο φτερά
Και μ’ όλο που βρυχάται η καταιγίδα
Όλους τους κινδύνους εγώ τους αψηφώ…
…η λάμψη η φλογερή είχε πνιγεί
Έρημη απόμεινε η χώρα της καρδιάς μου.
-Μπαζάκα Θέμις σε μα συγκλονιστική συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία και την Ευάννα Βενάρδου με τίτλο “με βοηθά ακόμα οικονομικά ο μπαμπάς μου”, με αφορμή την ταινία του Γιάννη Σακαρίδη “wild duck” όπου ενσαρκώνει μια καρκινοπαθή ηρωίδα που συνυπάρχει πρωταγωνιστικά με τον “δικό μας” της “Ευγωνίας” εξαιρετικό ηθοποιό Αλέξανδρο Λογοθέτη. Θυμόμαστε την ηρωίδα του Παντελή Βούλγαρη στο Καλάμι και τα “Πέτρινα χρόνια”, μετέπειτα είχε στα Χανιά ξανά γυρίσματα τηλεοπτικά και κινηματογραφικά, τη γνώρισα, πόσο ανθρώπινη, εύθραυστη, αξιοπρεπής, συνεχώς στο προσκήνιο, φέτος και στο θέατρο, “Πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα”, “Πρόβα νυφικού” και “Δυτική όχθη”.
ΚΥΡΙΑΚΗ 17/11
ΜΙΑ ΚΕΡΑΙΑ ΚΙ ΑΛΛΗ
ΜΠΕΚΕΤ ΣΑΜΟΥΕΛ, ο μεγαλύτερος θεατρικός συγγραφέας του παραλόγου για τον 20ο αιώνα, έγραφε και θαυμάσιες κριτικές, δοκίμια αλλά και ποίηση. Ενδεικτικά από τα “ποιήματα συνοδευόμενα από σαχλοκουβέντες”, εκδ. Ερατώ.
«Από πού να ρχεται η φωνή που λέει ζήσε, από μιαν άλλη ζωή».
Μητροπούλου Κωστούλα, “το χρονικό των τριών ημερών”, εκδ. Κέδρος 1974. Ένα βιβλίο με τα γεγονότα νωπά όπως τα είχαμε ζήσει στο Πολυτεχνείο, με ποιητική διάθεση περιγραφει τα γνωστά γεγονότα. Σχόλιο στην εφημερίδα των συντακτών από το Δημήτρη Γκιώνη, που κάνει αναφορές και στο της Λίλης Ζωγράφου, μεταφέροντας την ανάμνηση του Πολυτεχνείου. Μου θύμισε το βραβευμένο μου διήγημα “το μουσικό κουτί” μια ανάμνηση στα γεγονότα και ένα δημιουργικό εξαίρετο φιλόλογο, υπεύθυνο της επιτροπής διαγωνισμού για το Πολυτεχνείο πριν 20 χρόνια, τον αείμνηστο Δημήτρη Βεζονιεράκη.
Μαυρομάτης Μανώλης, ο εξαιρετικός ηθοποιός πρωταγωνιστής στην ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου “ο εχθρός μου” που έδωσε μια γεμάτη συνέντευξη για την ταινία στην Εφημερίδα Των Συντακτών και τη Βασιλική Τσεβελέκου. 40 χρόνια μετά “τα Μέγαρα”, το εμβληματικό ντοκιμαντέρ ο σκηνοθέτης γύρισε μια ταινία για μια οικογένεια άξια να αγαπηθεί.
Μίλερ Χέρτα, κουβαλά το μεγαλύτερο τραύμα, γεννημένη σε γερμανόφωνο χωριό της Ρουμανίας, μεγάλωσε ανάμεσα σε αμόρφωτους αγρότες, στιγματισμένη από το παρελθόν του πατέρα της, που στον πόλεμο, ήταν μέλος των S-S. Ως τα 12 της δε μιλούσε Ρουμάνικα. Κι όταν αυτοεξορίστηκε, στη Γερμανία, συνειδητοποίησε ότι τη χλεύαζαν για τα φρικτά γερμανικά της… λέει για τη σπουδαία νομπελίστα συγγραφέα στη Σταυρούλα Παπασπύρου στην “Ε” ο Ανταίος Χρυσοστομίδης, ο φίλος των Χανίων, μεταφραστής του Ταμπούκι, με την ευκαιρία και του δεύτερου τόμου του βιβλίου του, προέκταση της συγκλονιστικής τηλεοπτικής σειράς για το βιβλίο “οι κεραίες της εποχής μου ΙΙ”. Ο Ανταίος γεννήθηκε το 1952.
ΔΕΥΤΕΡΑ 18/11
Μ-ΠΟΥΛΑ-ΚΑΙ ΩΣ ΦΩΝΗ
Μποβιάτσου Λαμπρινή, είναι δεδηλωμένη η εκτίμηση μου στο ταλέντο και τη σχεδιαστική και ζωγραφική ικανότητα της μαθήτριας μου στο προπαρασκευαστικό στάδιο. Και η Λαμπρινή φροντίζει συνεχώς να το επιβεβαιώνει, η εξαιρετική για την ηλικία της ζωγράφος έδειξε πολλαπλά την αξιοσύνη της με αρκετές συμμετοχές στο Hania art με ιδιαίτερα έργα.
Η Μποβιάτσου ευαίσθητη, κοινωνική, καλοσυνάτη, νοιάζεται για τους συναδέλφους της χωρίς να το διατυμπανίζει, πραγματώνει μια διακριτική αριστεροσύνη. Σε αυτή και την όμορφη οικογένεια της, το Γιώργο και τα τρία παιδιά της που τα βγάζουν ακόμα και στις εκθέσεις, αφιερώνω τρυφερά μερικούς στίχους του κορυφαίου παραμυθά…
Μπουλώτης Χρήστος, πολυβραβευμένος, (“ο έρωτας του αλόγου και της λεύκας”, “το άγαλμα που κρύωνε”) από την ποιητική του συλλογή “του ερώτα και των παραμυθιών” τραγούδια με σχέδια της Φωτεινής Στεφανίδη
«πέρα απ το Λιβυκό το πέλαγος πανάκι
Λευκό πανί το φούσκωσαν οι πόθοι τους για Κρήτη
Κι είναι ο Μήνας Αύγουστος, η μέρα Τρίτη.
Μα ο χρόνος ειν’ αλλοτινός κι έχει μεράκι.
Μπουλασίκης Απόστολος, μια ευχάριστη έκπληξη ένοιωσα για τους στίχους του και την εξαιρετική ροκ μουσική (σκληρά και μπαλάντες) όχι για την ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου που είναι όπως πάντα, μοναδικός. Το 1ο cd της συνεργασίας τους “Δραπέτης το παραμύθι της Βεντάλιας”.
Μερικοι στίχοι: σώμα της βροχής δε με τρομάζεις
Οσο κι αν γελάς στη θλίψη μοιάζεις
Κι όμως θελω να σε δω να αλλάζεις
Να λυτρώνεσαι και να γιορτάζεις.
Μπουλάς Σάκης, ο γερο ροκάς περνά απ’ ό,τι άκουσα πρόβλημα υγείας, του εύχομαι “σιδερένιος”, πολυπράγμων, χιουμορίστας, ιδιαίτερος… και κάποιες φορες εμπορικός, αν και…
ΤΡΙΤΗ 19/11
ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΣΥ ΕΛΕΝΗ
Μανουσάκης Γιώργης, τόσο μεγάλος ποιητής πόσο μας λείπει, η φυσική σιωπηλή καλοσυνάτη παρουσία του, ευτυχώς που υπάρχουν οι σπουδαίες συλλογές του, διαλέγω από την “Στ’ ακρωτήρια της ύπαρξης” από το ποίημα Ματουνταγιο.
Όσο η ματιά θα ανακαλύπτει άγνωστη γη
Στις σελίδες ενός άκοπου βιβλίου κι η ακοή θα ακολουθεί εκστατική τις τρίλιες κάποιου αθώρητου βιολιού
Όσο θα παίρνω καθημερινά
Το μερτικό μου από τους θησαυρούς του κόσμου.
Μαρινάκη Ελένη, παραμέλησε τα χρωματιστά μολύβια, τη ζωγραφική, δόθηκε “έγχρωμα” ψυχή και σώμα στην ποίηση και δικαιώθηκε, αναγνωρίζεται εξαιρετικά, η πλέον εξελισσόμενη ποιήτρια του τόπου. Την ευχαριστώ που μέσα από τη συλλογή “εδώ στο λίγο” μου θύμισε την αείμνηστη μητέρα μου, η συγκίνηση μου μαύρη, δηλαδή πάνχρωμη.
«Η μητέρα κάτω
Μικραίνει/ γίνεται κοριτσάκι
Και τραγουδά/ βγαίνει για θελήματα
Για λίγο ψωμάκι μου παραδίνεται
Τη μνήμη της.
Μπουνιουέλ Λουίς, ο μεγαλύτερος παγκοσμίως σουρεαλιστής σκηνοθέτης ο λατρεμένος δημιουργός της “Τριστανα”, του “Γαλαξία” κ.λπ., σε προβολές της ταινιοθήκης της Θεσσαλονίκης σε ένα αφιέρωμα του Μεξικάνικου σινεμά. “Ναζαρεν” 1959 και “Ανέβασμα στον ουρανό” 1952, αριστουργηματικές ταινίες.
Mανιάτης, Μανωλάς, Μητρόγλου > 2+1=3 και η εθνική υπερηφάνεια στα ύψη το Mega πήρε φωτιά.
ΤΕΤΑΡΤΗ 21/11
ΜΙΑ ΜΑΡΙΑ ΠΛΗΘΩΡΙΚΗ
Μαρία Μαραγκού, η διακεκριμένη δημοσιογράφος, τεχνοκριτικός, στην Ελευθεροτυπία περίπου 25 χρόνια τώρα. Επιμελήτρια εκθέσεων και διευθύντρια του σπουδαιότερου σύγχρονου εικαστικού μουσείου της Κρήτης στο Ρέθυμνο όπου έχει δωρίσει μαζί με τον άντρα της τη μεγάλη συλλογή τους για την Πινακοθήκη Κανακάκη. Στο σημερινό κείμενο της στην “Ε”, “ο Μάρτιν και οι στημένες παγίδες της Τέχνης”, γράφει για το περίφημο Μartin Kippenberger στο Κυκλαδικό Μουσείο. Είμαι τυχερός που όλα αυτά τα χρόνια κρατώ τα αποκόμματα της δουλειάς της (το αναγνωρίζει και η ίδια) είναι διαθέσιμα στο “Χώρο Τέχνης Χανίων” για το κοινό.
Ματθαίος Φρατζεσκάκης, μας πρόσφερε και σήμερα μια σημαντική βραδιά στο κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο, αφιερωμένη στο Γιώργο Γραμματικάκη, μια ποιητική κατάθεση όπου τα συμπεράσματα ζωής του δημοφιλούς σοφού της πανεπιστημιακής ζωής, συνεπτυγμένα και απλά πέρασαν στο κουρασμένο από αριθμούς Χανιώτικο κοινό. Το φως μίλησε στις ψυχές με την εξαιρετικά ευαίσθητη μουσική των Σπύρου Γκικόντη και Οδυσσέα Γραμματικάκη. Στο 1ο πανόραμα κινηματογράφου.
Μπόρχες Χορχε Λουίς. Τι να πρωτογράψει κανείς για τον μεγάλο συγγραφέα από το Μπουένος Άιρες, Στις 12 Μαΐου 1984 στο Ρέθυμνο (επισκέφτηκε πρώτη φορά την Ελλάδα) η φιλοσοφική σχολή του πανεπιστήμιου Κρήτης τον αναγνώρισε επίτιμο Διδάκτορα. Μαζί με τη Μαρία Κονταμα που παντρεύτηκαν το 1986, χρονιά που πέθανε στη Γενεύη σε ηλικία 87 ετων.
Γνώριζε και θαύμαζε την Αρχαιοελληνική Γραμματεία και μυθολογία όσο λίγοι, ένα δείγμα ποιητικό από το “φεγγάρι”: ο Πυθαγόρας (αφηγείται μια παράδοση)
Έγραφε με αίμα σε έναν καθρέφτη
Κι ο κόσμος διάβαζε την αντανάκλαση του
Μες στον καθρέφτη του φεγγαριού.
ΠΕΜΠΤΗ 22/11
ΜΠΩ-ΜΑ-ΝΤΑ Η ΟΨΙΜΗ
Μπωντλαίρ Κάρολος (1821-1867) Μέγιστος-ιστορικά καταξιωμένος παγκόσμια επιλέγω το αφιέρωμα από την “Οδό Πανός” Ιούλιος- Σεπτέμβριος 2010 και μερικούς στίχους από μία προβολή σ’ αυτόν στη σελίδα 142 από τον Γιώργο Χρονά και το “Μια μέρα στη ζωή” των Μπητλς. (Η απόλυτη δικαίωση εν ζωή).
“Διάβασα σήμερα στην εφημερίδα/ για κάποιο τυχερό άνθρωπο/ που τα γκρέμισε όλα και παρόλο που τα νέα ήταν μάλλον άσχημα…
τίναξε τα μυαλά του μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο…”
Μαριδάκης Δημήτρης: ο φίλος πολιτιστικός ρεπόρτερ των “Χ.Ν.” με καλές σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και σπουδαίους δασκάλους πήρε τα θεωρητικά εφόδια για το λειτούργημά του. Τα πρακτικά, η ίδια η χανιώτικη κοινωνία. Μεταξύ των δασκάλων του και ο πολύς Γιώργος Βέλτσος που είδα απόψε (σε τρίτη επανάληψη) στη ΔΤ σε μια συγκλονιστική συνέντευξη – παρουσία του Παγκόσμιου Ζακ Νερτίντα “Στα μονοπάτια της σκέψης” του 1993 της… ΕΡΤ.
Μπελιές Ερρίκος άνθρωπος των γραμμάτων σημαντικός μεταφραστής λογοτεχνία, θεάτρου, προτείνω ενδεικτικά Ρουζαντε “Διάλογοι Χιου Λεοναρντ “Ντα” θυμήθηκα την συγκλονιστική ερμηνεία του Μάνου Κατράκη” και “Ανθισμένες Μανόλιες” του Ρόμπερτ Χάρλινγκ.
