Αυτές τις ημέρες η Nέα Δημοκρατία είχε το συνέδριο της. Ως εδώ όλα καλά. Πώς ορίζεται όμως σήμερα το κυβερνών κόμμα της Nέας Δημοκρατίας;
Μια πρώτη παρατήρηση που έχω να κάνω είναι ότι πρόκειται για ένα μεγάλο, λαϊκό κόμμα «των νοικοκυραίων», που αν δεν κάνω λάθος έλεγε ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ.
Έχει η Νέα Δημοκρατία όμως κι άλλο ένα χαρακτηριστικό. Είναι μια παράταξη που άντεξε στον χρόνο, που κυβέρνησε για πολλά χρόνια στην μεταπολίτευση, που εξέλεξε πρωθυπουργούς. Είναι ένα σύστημα διαχείρισης της εξουσίας. Αυτό μπορεί να μην αρέσει στους τοπικούς ονειροπόλους, αλλά είναι μια πολιτική πραγματικότητα.
Σήμερα ατζέντα της Ν.Δ., είναι η ατζέντα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Περνά με μεγάλη ευκολία από το νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τον νόμο των ομόφυλων ζευγαριών, στη συζήτηση για την υποψηφιότητα στις Ευρωεκλογές του Φρέντι Μπελέρι που είναι έγκλειστος στις αλβανικές φυλακές.
Περνά με τέτοια ευκολία πάνω στις ράγες της πολιτικής ιστορίας του τόπου, που πραγματικά αναρωτιέσαι μερικές φορές πού το πάει ο πρωθυπουργός;
Είναι μια πραγματικότητα όμως που δείχνει και την αξιοθαύμαστη ανθεκτικότητα στις μετρήσεις της κοινής γνώμης και αυτή είναι μια ατζέντα Μητσοτάκη.
Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει πια την λαϊκότητα για… μια βραδιά στα μπουζούκια. Είναι πιο φιλελεύθερη πιο ανεκτική στα κελεύσματα της σύγχρονης πραγματικότητας.
Ίσως άθελά του, ο Μητσοτάκης επιβεβαιώνει τη ρήση του Τζούλιο Αντρεότι ότι «η εξουσία φθείρει εκείνον που δεν την έχει».
