Εν αρχή απόρησα. Ευλόγως εδυσκολεύθην να εννοήσω. Τι να ήταν άραγε εκείνο το πρωτόγνωρο, κοσμικό φαινόμενο που θα έκανε τη νύχτα μέρα το βράδυ της 30ης Αυγούστου του σωτήριου έτους 2022;
Μήπως η αστραφτερή ουρά κάποιου διερχόμενου κομήτη θα φώτιζε τον σκοτεινό μας ουρανό; Μήπως τα από εκατομμύρια χρόνια νεκρά άστρα του θόλου μας θ’ αποφάσιζαν απόψε να ξαναζωντανέψουν και να λάμψουν ακόμα πιο εκτυφλωτικά ή το συνήθως χλωμό φεγγάρι να ζήλευε τον ήλιο και να του παίρνε τη θέση; Μα ναι, θα ήταν πραγματικά μοναδικό, θαυμάσιον!
Όπως όμως και όλες οι μεγάλες προσδοκίες, έτσι και οι δικές μου τάχιστα διεψεύσθησαν. Το ζήτημα δεν ήτο αστρονομικό, αλλά μάλλον εθνικόν. Μήπως στην πραγματικότητα επρόκειτο για κάτι αισθητικόν και εν προκειμένω ενδυματολογικόν; Μήπως ήταν ένα κάλεσμα για να ξεχυθούμε όλοι οι πολίτες της χώρας, ο καθείς στους δρόμους της πόλης του, ντυμένοι στα λευκά, ως άλλος χορός μιας αρχαιοελληνικής τραγωδίας;
Ίσως πάλι το ζήτημα να ήταν βαθύτερο, φιλοσοφικό, ιδεολογικό, ηθικό! Ένας βαθύτερος συμβολισμός να κρυβόταν πίσω από την χρήση του επιθετικού προσδιορισμού «Λευκή». Μια έκκληση να φορέσουμε όλοι μας το καλύτερο μας πρόσωπο, το «λευκό» μας πρόσωπο, ν’ αναδείξουμε τον καλύτερό μας εαυτό, να εξοβελίσουμε μακριά το σκοτεινό έρεβος της ανθρώπινης κακίας από τις καρδίες μας και να το αντικαταστήσουμε με το φως της αγάπης, της καλοσύνης, της συμπόνιας!
Και ενώ ενδεχομένως κάποιοι ντύθηκαν στα άσπρα, και αρκετοί επιβεβαιωμένα όντως επιτέλεσαν πανέμορφες προσφορές από καρδιάς εκείνο το λευκό απόβραδο, εν τέλει συνειδητοποίησα ότι συζητούσαμε για κάτι καθαρά πρακτικό, τουτέστιν οικονομικό. Γιατί άλλωστε να έχεις μόνο μια «Μαύρη Παρασκευή» το φθινόπωρο, όταν μπορείς να έχεις και μια «Νύχτα Λευκή» το θέρος! Και έτσι θα ζούσαμε μια βραδιά μαγική, όταν η νύχτα θ’ ανταγωνιζόταν τη μέρα, λουσμένη στο φως από τις λαμπερές, κατάφωτες βιτρίνες των ανοικτών μαγαζιών, από τ’ αντιφεγγίσματα των πολύχρωμων βεγγαλικών, από τ’ αστραφτερά, αλληλοκαθρεπτιζόμενα χαμόγελα πωλητών και καταναλωτών αντιστοίχως…
Γιατί όχι; Είναι και αυτός ένας τρόπος να εννοήσεις μια λευκή νύχτα! Μια νύχτα μαγική, ονειρεμένη, διαφορετική από τις άλλες…
*Η Γιούλα Κανιτσάκη είναι φιλόλογος
