Κύριε, διευθυντά,
στο φύλλο της 21/6/24 φιλοξενήσατε την επιστολή του κ. Γιώργου Ξενάκη. ∆ιαβάζοντας αυτά που γράφει, θα ήθελα να απαντήσω ως πολίτης, που αγωνίζεται για να γίνει το στρατόπεδο Μαρκοπούλου πάρκο.
Θα ξεκινήσω από αυτό που αναφέρει ο κ. Ξενάκης, ότι δηλ. η τελική µορφή του στρατοπέδου Μαρκοπούλου θα χαλάσει την ησυχία κάποιων και ότι στην πόλη παντού δεν υπάρχει ησυχία, υπονοώντας ότι θα πρέπει να µπουν και ενοχλητικές χρήσεις, από τις οποίες θα δυσαρεστηθούν κάποιοι κάτοικοι της περιοχής. Να σας πληροφορήσω ότι η ησυχία µας έχει χαλάσει εδώ και 18 χρόνια, απ’ όταν ξεκινήσαµε να ασχολούµαστε µε το στρατόπεδο Μαρκοπούλου. Και δεν ήµαστε καν στη γειτονιά, εποµένως δεν µπορεί να πει κάποιος ότι ενδιαφερόµαστε επειδή έχουµε εκεί σπίτι.
Το ενδιαφέρον µας οφείλεται στο ότι θέλουµε µια πιο ανθρώπινη πόλη, που το πράσινο είναι βασικό συστατικό στοιχείο της. Το µέγεθος του στρατοπέδου Μαρκοπούλου, που είναι 52 στρ. δίνει το δικαίωµα σε κάθε κάτοικο αυτής της πόλης, που αγωνιά για τα παιδιά του, να ζητά να γίνει εκεί χώρος πρασίνου. Σύµφωνα µε µελέτες, βασισµένες στις απαιτήσεις του Παγκόσµιου Οργανισµού Υγείας, η πόλη έχει ανάγκη από 300 στρ. πράσινο και άλλα 300 στρ. σε χώρους αθλητισµού. Αυτά δεν είναι απλά νούµερα, αλλά αποστάσεις, βενζίνες και ταλαιπωρία στους κατοίκους, για να πάνε κάπου εκτός πόλης για να τα βρουν. Εκτός και εάν κάποιοι νοµίζουν ότι ζούµε στη Σελήνη και δεν τα έχουµε ανάγκη.
∆εν ξέρω αν ο κ. Ξενάκης έχει παρακολουθήσει την ιστορία της διεκδίκησης του στρ. Μαρκοπούλου. Ήδη από το 2006 ξεκίνησε ο αγώνας µας, όταν ο τότε δήµαρχος ήθελε να κάνει εκεί πολεοδόµηση µε οικοδοµικά τετράγωνα, χωρίς πράσινο. Έκτοτε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι και µε τον αγώνα χιλιάδων συµπολιτών µας, πάρθηκαν 4 ΟΜΟΦΩΝΕΣ αποφάσεις του ∆ηµοτικού Συµβουλίου, να γίνει εκεί πάρκο. Αυτά δεν µπορούν να πεταχτούν επειδή κάποιοι νοµίζουν ότι έχουν γίνει ειδικοί επί των κυκλοφοριακών θεµάτων ή επειδή πιέζονται λόγω ανυπαρξίας πραγµατικών λύσεων.
Όσον αφορά την υπόθεση ότι η πόλη των Χανίων θα ησυχάσει και το στρατόπεδο θα αποδώσει, αν εφαρµοστεί πρόταση που έγινε την δεκαετία του 1980, για να γίνει εκεί οργανωµένος κόµβος προσωρινής στάθµευσης οχηµάτων, είµαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο είναι τελείως έξω από τις σηµερινές ανάγκες και τις σύγχρονες προσεγγίσεις. Ακόµα και εάν ο αείµνηστος πολιτικός µηχανικός, δήµαρχος αλλά προ πάντων αγωνιστής Γιάννης Κλωνιζάκης ασχολήθηκε µε το θέµα, οι εποχές είναι τελείως διαφορετικές.
Οι σύγχρονες πόλεις δεν µπορούν να συνεχίσουν να τα δίνουν όλα στο αυτοκίνητο, αφού αυτό έδειξε εδώ και τουλάχιστον µια εικοσιπενταετία, ότι επιφέρει µεγάλα περιβαλλοντικά προβλήµατα. Το πρόβληµα της στάθµευσης και της κυκλοφορίας, δεν θα λυθεί µε συζητήσεις καφενείου. Ούτε µπορεί να αποφασίζει γι’ αυτά ο κάθε δήµαρχος. Χρειάζεται ειδική µελέτη, που γίνεται από εξειδικευµένη οµάδα επιστηµόνων. Από καµία λοιπόν µελέτη που έχει στα χέρια του ο ∆ήµος Χανίων, κυρίως το Σχέδιο Βιώσιµης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ) δεν προκύπτει ότι το στρ. Μαρκοπούλου θα λύσει το πρόβληµα της στάθµευσης που όντως υπάρχει στο κέντρο. Ο ∆ήµος δεν κάνει τις µελέτες για να τις έχει στα συρτάρια, αλλά για να τις εφαρµόζει. Επίσης ο κ. Ξενάκης λέει ότι µε το να γίνει στο στρ. Μαρκοπούλου οργανωµένος κόµβος προσωρινής στάθµευσης, η πόλη θα απαλλαγεί από το πανδαιµόνιο, που γίνεται σήµερα στην πόλη. Πιστεύει πραγµατικά κανείς, ότι θα απαλλαγεί η πόλη από το πανδαιµόνιο µε τη χρήση ενός χώρου που απέχει 5 λεπτά από το κέντρο; Μήπως θα πρέπει να ψάξουν οι αρµόδιοι για µόνιµο και όχι προσωρινό χώρο για τη λύση του προβλήµατος, που είναι περιφερειακές θέσεις στάθµευσης;
Να είναι σίγουρος ο κ. Ξενάκης ότι οι πολίτες που αγωνίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια, και κατηγορούνται από τον ίδιο, αλλά και από τον δήµαρχο ότι ενδιαφέρονται µόνο για την ησυχία τους, δηλ. το ατοµικό τους συµφέρον, θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για το καλό όλων (και το δικό του), γιατί το οξυγόνο δεν κάνει διακρίσεις.
Γιάννης Τσουκάτος
αρχιτέκτων µηχανικός
µέλος της ”Πρωτοβουλίας
Χανιωτών για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου”
