Μια οφειλόμενη εξήγηση για την αποχώρησή μου από τον Όμιλο Αντισφαίρισης Χανίων (ΟΑΧ)

Κύριε διευθυντά,
εργάζομαι στον Όμιλο Αντισφαίρισης Χανίων (ΟΑΧ), είμαι Σλοβένος προπονητής εκεί και ονομάζομαι Ούρμπαν Βαντούρ. Θα ήθελα με αυτό το γράμμα, να απευθυνθώ δημοσίως προς όλους τους μαθητές μου και τους γονείς τους γιατί νοιώθω σαν επαγγελματίας ότι τους οφείλω κάποια εξήγηση για ποιο λόγο αποφάσισα να αποχωρήσω από τον Όμιλο.
Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσω ότι ήταν μια πολύ δύσκολη κι επίπονη απόφαση, ότι δεν είναι αυτό που θα ήθελα να κάνω. Προσπάθησα όλους αυτούς τους τρεις μήνες από την αρχή μέχρι και τελευταία στιγμή για τον Όμιλο κι έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό για να βελτιώσω, όπου μπορούσα, την κατάσταση και να βοηθήσω στην επίλυση των προβλημάτων. Τώρα πια όμως δεν μου έχει μείνει το περιθώριο να μείνω.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να γίνω συγκεκριμένος γι’ αυτά τα προβλήματα στον Όμιλο, γιατί νοιώθω ότι είναι αναγκαίο για τους μαθητές μου να κατανοήσουν την κατάσταση και την φύση αυτών των προβλημάτων. Πρώτα απ’ όλα να εξηγήσω ποια είναι τα στάνταρς που έχω για τη δουλειά μου. Πάντα ζητούσα πλήρη ασφάλιση, ένσημα, πρόσληψη, τα χαρτιά μου και γενικά να είμαι νόμιμος, σε όλους τους αθλητικούς Ομίλους που έχω εργαστεί. Είναι θέμα αξιοπρέπειας κι επαγγελματισμού. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες που πάντα ζητώ στη δουλειά μου. Επίσης ζητάω να πληρώνομαι στην ώρα μου. Είναι κι αυτό ένα δεδομένο. Επιπλέον, ζητάω αυτά τα πράγματα και για τους συναδέλφους μου, αν βλέπω να έχουν τέτοια προβλήματα.
Τώρα, θα ήθελα να δώσω κάποιες εξηγήσεις για τα προβλήματα που σχετίζονται με τη γενικότερη ψυχολογία στον Ομιλο. Αν θέλει κανείς να κατανοήσει τα προβλήματα αυτών που εργάζονται στον Ομιλο, θα πρέπει να μπει στη θέση μας και να τα σκεφτεί σα να ήταν δικά του. Εχω να ρωτήσω λοιπόν τους γονείς και κάθε ευσυνείδητο πολίτη σ’ αυτή την πόλη:
Θα δεχόσασταν να παραμείνετε σε έναν εργασιακό χώρο όπου ζητάτε επικοινωνία, ζητάτε συνεχώς να λυθούν κάποια προβλήματα και να μην παίρνετε απάντηση;
Θα μπορούσατε να διατηρήσετε ένα γνήσιο χαμόγελο όταν γνωρίζετε ότι όλοι οι εργαζόμενοι έχουν λίγο-πολύ τα ίδια προβλήματα;
Θα μπορούσατε να διατηρήσετε την ελπίδα ότι ίσως κάποτε στο μέλλον να υπάρξει βελτίωση, όταν διαπιστώνετε έλλειψη ειλικρίνειας, αληθινού ενδιαφέροντος και κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τις ευθύνες του;
Κάποιες φορές είναι ίσως δύσκολο να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα κι επίσης ίσως να υπάρχουν δισταγμοί εξαιτίας των κοινωνικών συσχετισμών που προκύπτουν σε έναν εργασιακό χώρο, αλλά δεν είναι καθόλου δύσκολο και δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολο να λέμε την αλήθεια.
Εύχομαι στ’ αλήθεια το καλύτερο για τον Ομιλο κι ακόμη ελπίζω στις ικανότητες των συναδέλφων μου κι ότι κάποια στιγμή στο μέλλον ίσως υπάρξει μια καλύτερη οργάνωση και όλες οι σχέσεις να εξυγιανθούν και τα προβλήματα να λυθούν. Τελειώνοντας να ζητήσω την κατανόησή σας και να επαναλάβω ότι ειλικρινά δεν επιθυμώ να αφήσω τους μαθητές μου, αλλά δεν έχει μείνει άλλη επιλογή.
Με εκτίμηση,
Ούρμπαν Βαντούρ