Ο κορωνοϊός για τους Πέτροβιτς εξελίχτηκε σε… οικογενειακή υπόθεση, αλλά παράλληλα έγινε ευκαιρία να έρθει στην επιφάνεια μια πολύ ζεστή και ανθρώπινη πτυχή της χανιώτικης κοινωνίας.
Mετά από εννέα μέρες στην κλινική covid του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων, έχουν επιστρέψει και οι τέσσερις στο σπίτι τους και αναρρώνουν, όλοι μαζί, όπως νοσηλεύτηκαν.
«Μέρα με τη μέρα πάμε πολύ καλύτερα, είμαστε στο σπίτι μας και καταφέραμε να πάρουμε εξιτήριο όλοι μαζί ταυτόχρονα» λέει ο Ντράγκοσλαβ Πέτροβιτς στα “Χ.ν.”, με τα οποία ο ίδιος επικοινώνησε για να ευχαριστήσει όλους όσους στάθηκαν δίπλα στην οικογένεια σε αυτήν τη δοκιμασία: Τον διοικητή του Νοσοκομείου Χανίων, Γιώργο Μπέα, τη διευθύντρια του 2ου δημοτικού σχολείου Χανίων Ρούλα Παντελάκη και τις δασκάλες των παιδιών Αγγελική Μαρινάκη και Ελένη Ιορδανίδου, τον επόπτη του ΕΟΔΥ στα Χανιά, Στέφανο Ντουκάκη, την αντιδήμαρχο Ελένη Ζερβουδάκη, την οικογενειακή φίλη Αναμπέλα Κλαπάκη και όλους τους γιατρούς και νοσηλευτές στο Νοσοκομείο Χανίων, τους φίλους και γείτονες της οικογένειας, χάρη στους οποίους μια τόσο δύσκολη εμπειρία έγινε πιο ανθρώπινη και καθόλου μοναχική.
«Έχουν κάνει μια ομάδα στο viber και συνεννοούμαστε, κάθε μέρα μας φέρνουν φαγητό!» μας λέει ο κ. Πέτροβιτς.
«ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ»
«Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι είναι ότι ο κορωνοϊός είναι κάτι σοβαρό. Εμείς είμαστε 48 ετών και οι δύο και σε άριστη φυσική κατάσταση. Αθλούμαστε, προσέχουμε τη διατροφή μας, τρώμε φρούτα, λαχανικά. Η σύζυγός μου όλο το χειμώνα έκανε μπάνιο στη θάλασσα. Εγώ πριν έναν μήνα έκανα τεστ κοπώσεως και μου λέει ο καρδιολόγος, «στο υπογράφω, από καρδιά, δεν πρόκειται να πας». Γενικά ο τρόπος ζωής μας είναι υγιεινός κι όμως, ζοριστήκαμε πολύ. Η σύζυγός μου έφτασε στο παρά πέντε για διασωλήνωση» μας λέει. Η ιστορία της οικογένειας, συγκίνησε το κοινό σε όλη την Ελλάδα, αναδεικνύοντας το ανθρώπινο πρόσωπο του κορωνοϊού, πίσω από τους αριθμούς νοσηλειών και κρουσμάτων.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
«Εμείς από την πρώτη μέρα που η σύζυγος παρουσίασε πυρετό, την Παρασκευή, οκτώ ημέρες πριν καταλήξει στο Νοσοκομείο, ενημερώσαμε το Σχολείο, παρόλο που είχε κλείσει ήδη και αμέσως μπήκαμε σε καραντίνα, ούτε βγήκαμε από το σπίτι, ούτε δεχτήκαμε επισκέψεις. Τη Δευτέρα έκανε το τεστ και την Τρίτη βρέθηκε θετική. Την Τετάρτη υποβληθήκαμε όλοι σε τεστ και βρέθηκα εγώ θετικός ενώ και τα δύο παιδιά ήταν αρνητικά! Μετά η σύζυγος άρχισε να παρουσιάζει επιδείνωση, ώσπου το Σάββατο έφτασε να έχει οξυγόνο 78 και έφυγε με το ασθενοφόρο για νοσοκομείο. Μία ημέρα μετά, την Κυριακή, εγώ έβηχα και έφτυνα αίμα. Έχοντας δει πώς εξελίσσεται, ήξερα πως πρέπει να μπω στο Νοσοκομείο έγκαιρα, πριν βρεθώ σε δυσκολότερη κατάσταση αλλά τι θα γινόντουσαν τα παιδιά;» τονίζει.
Τελικά, στο μοριακό τεστ ο μεγάλος γιος βρέθηκε θετικός ενώ ο μικρός βρέθηκε με αντισώματα κορωνοϊού κι έτσι φιλοξενήθηκαν οικογενειακώς, στην κλινική covid του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων, μια απόφαση που ουσιαστικά δημιούργησε πρωτόκολλο για ανάλογες περιπτώσεις στο μέλλον.
ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
«Εμένα με τα παιδιά μας ανέβασαν πάνω στον 5ο, μας έδωσαν ένα δίκλινο, εννέα μέρες μείναμε εκεί, με κάθε προσπάθεια να μην ακουγόμαστε, να μην ενοχλούμε» μας λέει. Από εκεί τα παιδιά καθημερινά παρακολουθούσαν με τηλεκπαίδευση τα μαθήματά τους: «Ο ένας στο κρεβάτι με το λάπτοπ και ο άλλος στην καρέκλα δίπλα μου με το τάμπλετ. «Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γινόταν αν δεν είχαμε την τηλεκπαίδευση. Κράτησε τα παιδιά απασχολημένα, σε ένα πρόγραμμα, να παρακολουθούν τα μαθήματά τους να κάνουν τις εργασίες τους, να μιλάνε με τους φίλους τους. Μάλιστα η δασκάλα της έκτης τάξης, κάθε μέρα στις 11 το πρωί, έβαζε στα παιδιά ταινία μέσω webex. Ακόμα και την Κυριακή το απόγευμα, μας πήρε τηλέφωνο, έβαλε στα παιδιά ταινία και στη συνέχεια έκανε μαζί τους συζήτηση. Και οι δύο μάς “στάθηκαν”».
«Μέσα στο νοσοκομείο όλο το προσωπικό μας σκλάβωσε με την ευγένεια και το χαμόγελο. Διαρκώς μας ρωτούσαν αν θέλουμε κάτι. Παρά την πίεση, πάντα με θετική ενέργεια, απέναντι σε όλους τους ασθενείς. Ο διοικητής το Σαββατοκύριακο μας έστειλε παιχνίδια και βιβλία για τα παιδιά!» τονίζει ο κ. Πέτροβιτς και καταλήγει: «Εμείς εισπράξαμε μόνο αγάπη και ανθρωπιά.
Σε πολλά επίπεδα, η χανιώτικη κοινωνία έδειξε πόσο ενδιαφέρον υπάρχει πόση αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, ας δώσουμε δύναμη και υποστήριξη ο ένας στον άλλον και σε αυτούς που πολεμάνε, γιατρούς, νοσηλευτές, εκπαιδευτικούς και σε όλες τις οικογένειες που το περνάνε».
Ας είναι αυτή η οικογενειακή ιστορία – δράμα, όπως και πολλές άλλες βέβαια, αφορμή για να καταλάβουν, όσοι μπορούν και θέλουν βεβαίως, ότι τα πράγματα είναι σοβαρά και ΔΕΝ σήκωνει να κάνουμε του κεφαλιού μας αδιαφορώντας για τα μέτρα προστασίας που προτείνονται από τους ειδικούς της ιατρικής και όχι τους “ειδικούς” του internet. Και το διευκρινίζω, για να μην νομίζουν ορισμένοι ότι εννοώ τα μέτρα αστυνόμευσης. Απλή, κοινή λογική χρειάζεται. Ένα και ένα κάνουν δύο. Τα πράγματα είναι απλα. Τέλος!