Μια Ολυμπιονίκης επιστρέφει στα θρανία, θέλοντας να βάλει άλλο ένα μεγάλο καλάθι στη ζωή της. H Ειρήνη Σταχτιάρη έπαιξε 20 χρόνια επαγγελματικό μπάσκετ, αγωνίσθηκε στην Εθνική Ελλάδας και πήρε την 7η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004!
Σήμερα ως μητέρα ενός παιδιού και εργαζόμενη δίνει ένα ένα ακόμα πιο μεγάλο αγώνα προκειμένου να αποφοιτήσει από το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Χανίων. Δεν είναι δύσκολο να την ξεχωρίσεις μέσα στην τάξη της αφού το ύψος της -1.90- την… προδίδει. Είναι η ώρα των μαθηματικών από την οποία αποσπούμε την 42χρονη μαθήτρια. «Είναι το αγαπημένο μου μάθημα τα μαθηματικά» λέει η Ειρήνη που ξεκίνησε την καριέρα της από τον “Αγ. Θωμά Ζωγράφου”, στη συνέχεια πήγε στην “Αγία Παρασκευή” στην Α1 γυναικών, έπειτα έκανε μεταγραφή σε ομάδα στην Αυστρία, επέστρεψε στη “Γλυφάδα” και στις “Εσπερίδες” αλλά η μεγαλύτερη στιγμή στην αθλητική της καριέρα ήταν η συμμετοχή με την Εθνική Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Σήμερα εργάζεται εποχιακά σε ξενοδοχείο και είναι μητέρα ενός κοριτσιού 8 ετών.
«Επέστρεψα στα θρανία για μένα, δεν τα κατάφερα όταν έπρεπε για μια σειρά από οικογενειακά προβλήματα που είχα τότε. Έπειτα αφοσιώθηκα αποκλειστικά στο μπάσκετ και τώρα αποφάσισα πως ήλθε η ώρα να συνεχίσω αυτό που δεν τελείωσα. Σκοπός μου είναι να πάω έπειτα και στο λύκειο. Για… πανεπιστήμιο δεν το σκέφτομαι, ακόμα τουλάχιστον» δηλώνει. Τη ρωτάμε για τη μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει. «Σίγουρα το παιδί γιατί δεν έχω πού να το αφήσω ώστε να πάω σχολείο (μονογονεϊκή οικογένεια). Μερικές φορές πρέπει να το πάρω μαζί μου μέσα στην τάξη. Ευτυχώς έχω μεγάλη στήριξη από τους καθηγητές και τους συμμαθητές» σημειώνει η Ειρήνη. Από τη μέχρι τώρα πορεία της στο σχολείο έχει να διηγηθεί μόνο ευχάριστα πράγματα.
«Καταρχάς είναι η γνώση, βελτίωσα τα αγγλικά μου που χρειάζονται πολύ στη δουλειά. Επειτα το βασικό σε ένα σχολείο είναι ότι γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, κοινωνικοποιείσαι» τονίζει, ενώ η ίδια συστήνει σε όλους τους ενηλίκους που δεν κατάφεραν να τελειώσουν το σχολείο όταν έπρεπε «να εγγραφούν στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας. Εχουμε το δικαίωμα για μια Δεύτερη Ευκαιρία. Φυσικά θα τους συνιστούσα να ξαναγίνουν μαθητές. Για μένα το ότι κάθισα πάλι στο θρανίο είναι το ίδιο μαγευτικό με τη συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς αγώνες».
Οσο για το ποιο είναι πιο δύσκολο ένας αγώνας μπάσκετ ή μια επιστροφή στο σχολείο στα 42 η απάντηση της συνομιλήτριάς μας είναι αφοπλιστική. «Ο αγώνας της ζωής. Αυτός είναι ο δυσκολότερος. Εχω βάλει πολλά καλάθια στη ζωή μου και τρίποντα. Αλλά το μεγαλύτερο τρίποντο είναι το παιδί μου, το ότι ξεπέρασα μια περιπέτεια υγείας που είχα αλλά και το ότι γύρισα στις σχολικές τάξεις».
«ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ»
«Η περίπτωση της Ειρήνης είναι μια από τις πολλές ξεχωριστές περιπτώσεις που έχουμε στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Χανίων. Είναι μια Ολυμπιονίκης που ζήτησε και πήρε μια δεύτερη ευκαιρία στο σχολείο μας και μια δεύτερη ευκαιρία στην αγορά εργασίας. Φαίνεται πόσο σημαντικός είναι ο κοινωνικός και εκπαιδευτικός ρόλος των ΣΔΕ» μας επισήμανε ο εκπαιδευτικός – μαθηματικός Νίκος Σιδηρόπουλος. Από το ΣΔΕ το δίπλωμα που δίνεται είναι ισότιμο με το απολυτήριο γυμνασίου και ζητείται σε όλες τις προκηρύξεις για την εύρεση εργασίας.
