Κύριε διευθυντά,
σας διαβιβάζω το παρακάτω που αφορά σε ομιλία στην Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας του κ. Florian Hahn, για τις θηριωδίες των ναζί στη Μάχη της Κρήτης τον Μάιο 1941. Η μετάφραση είναι από το γερμανικό πρωτότυπο, από τον μαθητή Αλέξανδρο Πολυχρόνη Παπαδερό:
80η επέτειος της εισβολής της Βέρμαχτ στην Ελλάδα
(Ομιλία στην Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας)
Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι είναι σωστό και καλό που διεξάγουμε αυτή τη συζήτηση σήμερα. Ακόμη και αν δεν συμφωνούμε πλήρως με το περιεχόμενο των προτάσεων και, ως εκ τούτου, τις απορρίπτουμε, υπάρχουν πολλά που μοιραζόμαστε. Θα ήθελα να το πω αυτό ρητά.
Αυτό που είναι σημαντικό τώρα για το μέλλον, είναι να διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη ενός τρομερού κεφαλαίου της γερμανο-ελληνικής ιστορίας. Αυτό περιλαμβάνει μια από τις πιο αιματηρές μάχες στο ελληνικό θέατρο: την Κρήτη. Στις 20 Μαΐου 1941 ξεκίνησε το Unternehmen Merkur, η γερμανική απόβαση στην Κρήτη. 10.000 αλεξιπτωτιστές πήδηξαν πάνω από την Κρήτη, ανάμεσά τους και ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής της πυγμαχίας Max Schmeling, ο οποίος τραυματίστηκε τόσο σοβαρά κατά τη διάρκειά του άλματός του, ώστε γράφτηκε ανίκανος για το υπόλοιπο του πολέμου. Επιπλέον, υπήρχαν περίπου 12.000 ορεινοί στρατιώτες που μεταφέρθηκαν στο νησί με αεροπλάνα και πλοία, με μεγάλες απώλειες. Το Unternehmen Merkur ήταν μια αποστολή αυτοκτονίας, που είχε υψηλό τίμημα.
Μόνο από τη γερμανική πλευρά, 3.700 στρατιώτες έπεσαν και 2.500 τραυματίστηκαν. Από την πλευρά των υπερασπιστών έχασαν τη ζωή τους έως και 6.000 Έλληνες και Βρετανοί.
Στο γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο στο Μάλεμε, το οποίο ιδρύθηκε από τον Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge το 1974, ο νεαρός Obergefreite Willi Hahn και ο νεαρός Oberleutnant Kurt Freiherr von Stetten, ο παππούς του συναδέλφου μας Christian von Stetten, βρίσκονται δίπλα -δίπλα. Και οι δύο σκοτώθηκαν στη μάχη την άνοιξη του 1941.
Ύστερα από 13 ημέρες το Unternehmen Merkur έληξε. Η μάχη για την Κρήτη είχε τελειώσει, αλλά το βασίλειο του τρόμου των Ναζί μόλις άρχιζε. Η βαρβαρότητα της κατοχής ήταν και είναι απερίγραπτη. Ολόκληρα χωριά αφανίστηκαν, γυναίκες και παιδιά δολοφονήθηκαν.
Συνολικά 8.575 Κρητικοί έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της κατοχής μέχρι το 1945.
Ένας από αυτούς παραλίγο να ήταν ο Καθηγητής Αλέξανδρος Παπαδερός. Τον Σεπτέμβριο του 1943 το χωριό που γεννήθηκε, ο Λειβαδάς, και δύο γειτονικά χωριά καταστράφηκαν ολοσχερώς από τους Γερμανούς, επειδή ήταν κέντρα αντίστασης. Οι άνδρες, οι γυναίκες και τα παιδιά που δεν εκτελέστηκαν επί τόπου, στάλθηκαν στη Φυλακή της Αγιάς, κοντά στα Χανιά, μεταξύ των οποίων και ο Παπαδερός, ο οποίος θεωρήθηκε αντάρτης -σε ηλικία δέκα ετών! Η Φυλακή της Αγιάς, που χρησιμοποιήθηκε ως Στρατόπεδο Συγκέντρωσης, ήταν ένας τόπος φρίκης, που θεωρήθηκε η κατ’ εξοχήν κόλαση για ολόκληρο το νησί κατά τη διάρκεια της κατοχής και έτσι έγινε σύμβολο της απάνθρωπης ναζιστικής τρομοκρατίας στην Κρήτη.
Όμως ο Παπαδερός στάθηκε απίστευτα τυχερός: Ο ίδιος ο Διοικητής του Στρατοπέδου Συγκέντρωσης μετέφερε απροσδόκητα και ανεξήγητα αυτόν και άλλα τρία παιδιά σε ένα τοπικό Ορφανοτροφείο. Γλίτωσε έτσι τη μεταφορά του στο Άουσβιτς και τον βέβαιο θάνατο.
Οι οδυνηρές και τραυματικές εμπειρίες του κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Κρήτης τον ώθησαν να αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του στην ειρήνη, τη συγχώρεση και τη συμφιλίωση. Μετά τον πόλεμο σπούδασε, μεταξύ άλλων, και στη Γερμανία, και έγινε συνιδρυτής της Ορθόδοξης Ακαδημίας στην Κρήτη.
Χάρη στον φίλο μου Μανώλη Κουγιουμουτζή, Πρόεδρο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Αποδήμων Κρητών, είχα το προνόμιο να συναντήσω προσωπικά τον Καθηγητή Παπαδερό.
Μαζί με τον Dr. Ludwig Spaenle, Επίτροπο της Βαυαρικής Κυβέρνησης για την Εβραϊκή Ζωή και κατά του Αντισημιτισμού,για το έργο μνήμης και την ιστορική κληρονομιά, επισκεφθήκαμε με τον Καθηγητή το πρώην πεδίο της μάχης και τους τόπους των γερμανικών εγκλημάτων, συμπεριλαμβανομένης της Φυλακής της Αγιάς.
Ο σήμερα 88 ετών Παπαδερός επιδιώκει μια νέα προσέγγιση στο έργο της μνήμης και τους διαλόγου για την καταλλαγή μέσω της κοινής μνήμης. Για τον σκοπό αυτό θα ήθελε να καταγραφούν οι σχετικές τοποθεσίες, να κατασκευαστεί ένα Μουσείο και να δημιουργηθεί ένας τόπος συνάντησης και η αλληλεγγύη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και όλως ιδιαιτέρως εντιμότατε υπουργέ Επικρατείας, ειρήνη, καταλλαγή, φιλία με την Ελλάδα, γι’ αυτά θα έπρεπε να δεσμευθούμε πιο εντατικά από όσο μέχρι τώρα. Σήμερα, 80 χρόνια από την εισβολή της Γερμανίας στην Ελλάδα, θα ήθελα να καλέσω να στηρίξουμε το αίτημα του καθηγητή Παπαδερού και να συνεργαστούμε για την ανάπτυξη και την υλοποίηση μιας ιδέας για το γερμανο-ελληνικό έργο μνήμης στην Κρήτη.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από το CDU/CSU και από μέλη του SPD και του FDP).
Για την αντιγραφή Ν. Νταμπακάκης
