Η αμφισβήτηση είναι η ορχιδέα της Δημοκρατίας. Κι ας λένε οι εθνικοσοσιαλιστές πίσω απ’ το παραβάν για “μπολσεβίκους και λαοπλάνους”, εμείς ξέρουμε πως και με την Αριστερά βιώνουμε την ιστορικότητα της δημοκρατίας μας.
Πως ο στοχασμός του Πασαλίδη, του Μπελογιάννη, του Λεωνίδα Κύρκου μπόλιασαν τούτη τη Δημοκρατία μέσα σε ταραγμένους καιρούς· πως η ελληνική δημοκρατία… δεν κατοικεί σε μια “σπηλιά με δράκους” με θυροκτητή απ’ έξω το φάντασμα του Μανιαδάκη να ποτίζει ρετσινόλαδο.
Η αμφισβήτηση κάθε στιγμή μπολιάζει το σώμα της κοινωνίας, δεν εφησυχάζει από δοτούς, ξεγυμνώνει την αλήθεια και την παρουσιάζει όπως είναι στον ελληνικό λαό. Και κοντά στους αριστερούς, οι φιλελεύθεροι, οι σοσιαλδημοκράτες, όλοι ποτίζουν τον υάκινθο μιας χώρας που θέλει να προοδεύσει πραγματικά. Κι αν δεν τους αρέσει, έτσι είναι η Δημοκρατία μας και η Ελλάδα παραμένει ακόμη ένα κυρίαρχο κράτος.
Τους αρέσει, δεν τους αρέσει…
