ΔΕΝ είναι μόνον οι επετειακής φύσεως επανεκδόσεις βιβλίων ή η σύνταξη αφιερωμάτων, πάνω σε γεγονότα και προσωπικότητες. Είναι και οι εποχές που το απαιτούν. Όπως, ας πούμε η μεγάλη και παρατεταμένη κρίση, με την αποδεδειγμένα έλλειψη ικανών πολιτικών στην Ελλάδα, αλλά και η παταγώδης αποτυχία των πολύχρωμων «πειραματισμών» για έξοδο της χώρας μας από την κρίση, φέρνουν σήμερα στο προσκήνιο τη μεγάλη προσωπικότητα του Ελ. Κ. Βενιζέλου.
ΕΥΤΥΧΩΣ που υπάρχει το “Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών Ελ. Κ. Βενιζέλος”, που έχοντας άγρυπνους φρουρούς και θεματοφύλακες μιας βαριάς κληρονομιάς, ένα σπουδαίο δ/ντή και ένα αξιόλογο επιτελείο, κρατούν ζωηρό και διαρκές το ενδιαφέρον του κόσμου. Με το μουσείο/σπίτι στη Χαλέπα, τις ποικίλες εκδόσεις, παρουσιάσεις και διαλέξεις, τα συνέδρια, τις εκθέσεις και βραβεύσεις των εργασιών των μαθητών όλων των βαθμίδων κ.λπ., η μνήμη, το έργο και οι παρακαταθήκες του Εθνάρχη επικαιροποιούνται, διατηρούνται…
ΜΕ αφορμή, λοιπόν, την πρόσφατη επανέκδοση, από αθηναϊκή εφημερίδα, του σημαντικού βιβλίου του Γίββωνα “Βενιζέλος-μια βιογραφία (1864-1920)”, στεκόμαστε σε μια παράγραφο του προλόγου του από τον Μ. Ανδρουλάκη, τον γνωστό μας βουλευτή του παλιού ΠΑΣΟΚ, συγγραφέα και μελετητή του Βενιζέλου. Σε κάποια παράγραφό του αναρωτιέται για το ποιος ήταν ο Βενιζέλος: «…Τι ήταν τελικά ο Βενιζέλος; Να ένα ζήτημα, για το οποίο συγκρουστήκαμε πολλές φορές στην Αριστερά. Hταν απλώς ένας μετρ της διπλωματίας των ελιγμών στον κόσμο των Μεγάλων Δυνάμεων; Hταν ο άνθρωπος της Αντάντ; Ο άνθρωπος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας; Ο Βενιζέλος στις μεγάλες καμπές δεν πήγε στο Παρίσι και το Λονδίνο να εκλιπαρεί υποστήριξη. Πήρε τα όπλα, πήγε στο Θέρισο, πήγε στη Θεσσαλονίκη, έκανε επανάσταση. Δεν ζήτησε την εξουσία με τις ξιφολόγχες των μεγάλων Δυνάμεων. Γίνεται, όπως λέει ο ίδιος, “επαναστατης κατ’ επάγγελμα”. Ξέρει καλά ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν κάνουν χάρες. Συγκρούεται συχνά με τη διπλωματία τους, τον καιροσκοπισμό τους, το “άδειασμά” τους, το “πούλημα” και τις προσπάθειές τους να κάνουν την Ελλάδα κλοτσοσκούφι. Η ηγετική του μέθοδος μάς αποκαλύπτεται σε μικρογραφία ολοκληρωμένη στο Κρητικό ζήτημα. Σε όλες τις άλλες μεγάλες στιγμές του βρίσκουμε σε μεγέθυνση την ηγετική μέθοδο της Κρήτης…»
ΠΡΑΓΜΑΤΙ, η πολυπλοκότητα της πολυσχιδούς προσωπικότητας του Ελ. Βενιζέλου, αλλά και η κρητική στόφα του, χρειάζονται συνεχή ανάλυση, ώστε μελετητές και πολιτικοί, κυρίως δε οι νέοι πολίτες, να καρπώνονται τα ψήγματα της “χρυσής” και καρποφόρας σκέψης του. Περισσότερο, να κατανοήσουν την πολιτική οξυδέρκεια, το ενορατικό πνεύμα και την αέναη προσπάθεια για πραγμάτωση του εφικτού: σε οποιαδήποτε στιγμή της ιστορίας.
