Αν κάτι ξεχωρίζει τους “γραφιάδες” από τους άλλους ανθρώπους, είναι µια περίεργη διαστροφή.
Να πιάνονται από µια λέξη και να πλέκουν µια ιστορία, µια αφήγηση.
Σαν να λέµε, να ταΐζεις ένα µεταξοσκωληκα, µέχρι να φτιάξεις από τις εκκρίσεις του, µεταξωτο µαντίλι.
Τη λέξη που έκανε τη σκέψη µου σήµερα µεταξωτή κι αέρινη, που τη σήκωσε σαν πούπουλο και την έφτασε στον ουρανό πάνω απ’ το Παλιό Λιµάνι, την άκουσα από τα χείλη του κ. Βαγγέλη Κακατσάκη, στην παρουσίαση του βιβλίου του κ. Χρήστου Κωσταντουδάκη.
∆ασκαλοσύνη!!
Κόλλησα!
Η παρουσίαση εξελισσόταν, ο καλός φίλος Babis Pitsigavdakis µας µυούσε εξαιρετικά στην υπόθεση, άκουγα, αλλά στριφογύριζε η λέξη στο µυαλό.
Σαν µια µπαλαρίνα που σολάρει παράτολµα µέσα στη συνεχή ροή αυτοκινήτων στην εθνική οδό.
∆ασκαλοσύνη λοιπόν.
Όπως, αδελφοσύνη, σωφροσύνη, δικαιοσύνη.
∆άσκαλος ο συγγραφέας, δάσκαλος ο συντονιστής της εκδήλωσης, δάσκαλοι πολλοί ανάµεσα στο κοινό.
Άλλης εποχής, παλιότερης.
Τότε που ένα άγριο κοίταγµα τους έφτανε, για να χαµηλώσει ο µαθητής το βλέµµα.
Τότε που η γνώση ήταν ιερό χρέος το οποίο έπρεπε να µεταλαµπαδευτεί.
Τότε που τα σχολειά έβγαζαν στην κοινωνία, πρώτα ανθρώπους και µετά επιστήµονες.
Τότε που το µεράκι έκανε παιδιά κι εκπαιδευτικούς να ξεπερνούν τα όποια προβλήµατα ανέκυπταν, λόγω οικονοµικής δυνατότητας, κοινωνικής τάξης ή καταγωγής.
Και όχι, µη βιαστείτε να µε χαρακτηρίσετε… παρελθοντόπληκτη!
Σήµερα όµως, βλέποντας κι ακούγοντας αυτούς τους ανθρώπους, αναπόλησα µε συγκίνηση τα δικά µου µαθητικά χρόνια, θυµήθηκα τους δικούς µου δασκάλους, τα λόγια τους, τα µάτια τους, τις κινήσεις τους στην τάξη, τον κόπο τους να µας δώσουν όσα περισσότερα µπορούσαν.
Μα µε µια απαράβατη, βουβή συµφωνία.
Πρώτα Άνθρωποι!
Γιατρός; Γιατρός αλλά Άνθρωπος!
Οδοκαθαριστής; Οδοκαθαριστής αλλά Άνθρωπος!
∆ασκαλοσύνη λοιπόν.
Όχι δασκαλίκι όπως συχνά ακούγεται και χτυπάει το αυτί σκληρά κι αδιάφορα, σαν το “ξυλίκι”, το “αραλίκι”, το “µπινελίκι”.
∆ασκαλοσύνη, γιατί το παρελθόν έδωσε πολλά στο παρόν και µπορεί να δώσει ακόµα περισσότερα στο µέλλον!
Φτάνει να το αφουγκραζόµαστε µε κριτική σκέψη και να µην το απαξιώνουµε συλλήβδην, θεωρώντας εαυτούς, κατόχους της απόλυτης αλήθειας.
* H Χαρίκλεια Ντερµανάκη είναι συγγραφέας, πολιτευτής, αντιπρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κρήτης
