Μία πλατεία αφιερωμένη στον γιατρό – κοινωνικό αγωνιστή Κωστή Νικηφοράκη

Αφιερωμένη στον ανθρωπιστή γιατρό και κοινωνικό αγωνιστή Κωστή Νικηφοράκη είναι η πλατεία στην οποία δόθηκε το όνομα του στο Σταυρό Ακρωτηρίου.

1 από 7

Το παράδειγμα του Κωστή Νικηφοράκη ως «φωτεινός φάρος για μια ανθρώπινη κοινωνία» αναδείχθηκε 15 χρόνια μετά το θάνατο του σε ηλικία 56 ετών το μεσημέρι του Σαββάτου στην κεντρική πλατεία του Σταυρού Ακρωτηρίου στην οποία δόθηκε το όνομα του.
Παρουσία πλήθους κόσμου, με έντονη τη συγκινησιακή φόρτιση το όνομα του ανθρωπιστή, αγωνιστή γιατρού δόθηκε στην πλατεία.
«Δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατο του Κωστή το όνομα του κουβεντιάζεται καθημερινά, το ακούω, το νιώθω, το αισθάνομαι και είμαι πολύ περήφανη που ήμουν με αυτόν τον άνθρωπο» σημείωσε η σύζυγο του Καίτη Νικηφοράκη, συμπληρώνοντας πως ακόμα και τώρα δεν υπάρχει μέρα που κάποιος να μην της μιλήσει για τον Κωστή Νικηφοράκη.
«Ο άνθρωπος αυτός παραμένει σημείο αναφοράς για τα Χανιά και όσους τον γνώρισαν για την αγάπη στο συνάνθρωπο, τη δοτικότητα, την προσφορά και την προσήλωση του στις πανανθρώπινες αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας» τόνισε ο αντιπεριφερειάρχης κ. Ν. Καλογερής, συμπληρώνοντας πως είναι σημαντικό που δίνεται το όνομα του σε μια πλατεία καθώς ο Κ. Νικηφοράκης ήταν «πλατύς άνθρωπος, η αγκαλιά του άνοιγε και χωρούσε όλο τον κόσμο».
Για «τιμή» για το Δήμο Χανίων που δίνεται το όνομα του Κ. Νικηφοράκη στην πλατεία του Σταυρού «ενός ανθρώπου που με τη συνολική του προσφορά έχει γίνει συνώνυμο της αλληλεγγύης, της συλλογικής δράσης, και όλων των ενεργειών που προάγουν τον ανθρωπισμό. Ο Κ. Νικηφοράκης αποτελεί ακόμα και σήμερα 15 χρόνια μετά το θάνατο του ένα “μύθο” στα Χανιά και όχι μόνο. Με την πολυεπίπεδη δράση από τα Κοινωνικά Συσσίτια της Σπλάντζιας, από τον αγώνα του για το κλείσιμο του Κουρουπητού, από τον αγώνα του κατά τον Αμερικάνικων βάσεων αλλά και την παρουσία του εκτός συνόρων ο Κώστας Νικηφοράκης έδειξε ότι ανεξαρτήτως της ιδεολογικής αφετηρίας και των συνθηκών μπορεί κάθε άνθρωπος να πετύχει σημαντικά αποτελέσματα».
Για τη Δημοτική κοινότητα Κουνουπιδιανών, ο πρόεδρος της κ. Μανώλης Τσιτωνάκης που είχε την πρωτοβουλία να δοθεί το όνομα του αείμνηστου γιατρού στην πλατεία, δήλωσε τη συγκίνηση του για «το γιατρό, τον άνθρωπο της αλληλεγγύης, του φτωχού και του αδύνατου». Τόνισε επίσης πως στην πλατεία θα τοποθετηθεί και προτομή του Κ. Νικηφοράκη. Ο ίδιος σημείωσε πως η κοινότητα έχει πάρει την απόφαση να δώσει το όνομα του Μανώλη Γλέζου, του Μίκη Θεοδωράκη, του Παύλου Μπακογιάννη σε ισάριθμους δρόμους της περιοχής και παρότι η “Αποκεντρωμένη Διοίκηση” δεν το έκανε δεκτό θα επανέλθει με επικαιροποιημένη, νέα απόφαση.
Στους χαιρετισμούς ο κ. Γιάννης Σαρρής τόνισε πως με την καθημερινή του πρακτική «αποτελούσε παράδειγμα για όλους» και αναφέρθηκε σε μια φράση που επανάλαμβανε καθημερινά «η ζωή αξίζει όταν την μοιράζεσαι».
Ο κ. Ευτύχης Κοντορινάκης αντιπρόεδρος στο Σωματείο Εργαζομένων του Νοσοκομείου Χανίων μίλησε για «τον Κωστή των απανταχού κατατρεγμένων, των Συσσιτίων της Σπλάντζιας, το στήριγμα των εργαζομένων του Νοσοκομείου μας».
Για την Ένωση Γιατρών ΕΣΥ Χανίων η κ. Κατερίνα Μανιμανάκη αναφέρθηκε στον «ακούραστο δάσκαλο και καθοδηγητή, αυτόν που προσπαθούσε να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, που αδιάκοπα δίδασκε πως η σχέση γιατρού- αρρώστου είναι μια σχέση υψηλής ηθικής ευθύνης, είναι αυτός που μας δίδαξε να είμαστε υπέρ της ισόποσης, ισόνομης, υψηλού επιπέδου περίθαλψης που δεν υπολογίζει, ούτε χρώμα, ούτε θρησκεία, ούτε τσέπη».
«Όλοι θα θέλαμε να ήμασταν σαν τον Κωστή» ήταν το σχόλιο του γιατρού κ. Γιάννη Κασελάκη.
Μια εκτενή αναφορά στη ζωή αγωνιστή γιατρού έκανε ο συνάδελφος του Βασίλης Πετρουλάκης. «Ο Κωστής αποδείχθηκε κάτοχος της παραδοσιακής πνευματικότητας και αγωνιστικότητας και φορέας του ανθρωπιστικού πνεύματος, σε αντίθεση με το υλιστικό και συμφεροντολογικό πνεύμα της εποχής μας, όπου το πάν μετράται με την τάση για πλουτισμό» τόνισε για να επισημάνει στη συνέχεια ότι: «Ο γιατρός Νικηφοράκης ήταν πάντα πτωχός υπηρέτης της επιστήμης του και εφυγε πτωχός, αλλά γεμάτος με τον πλούτο των έργων του και της ευγνωμοσύνης των ανθρώπων που θεραπεύθηκαν, που τα συμφέροντά τους θέλησε να υπηρετήσει, τους πόνους τους προσπάθησε να αφουγκραστεί και με τη φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή προσπάθησε να μιλήσει. Η ζωή του, η πολιτεία του, το παράδειγμά του, είναι και θα παραμείνουν πρότυπο για τους συναδέλφους του, και πηγή έμπνευσης για μας, που είχαμε την τύχη να λειτουργήσουμε κοντά του.»