Θα ‘τανε περίπου το 1924. Τα Τάγματα Ασφαλείας του Παύλου Γύπαρη στην Αθήνα έχουν διαλυθεί.
O Ελευθέριος Βενιζέλος, μετά την ήττα στις εκλογές του 1922 είχε φύγει για το Παρίσι. Πολλοί από τους άντρες των Ταγμάτων Ασφαλείας του Γύπαρη έφυγαν με ένα πλοίο μετανάστες στην Αμερική. Άλλοι, όπως ο Σπυριδογιάννης (γιος του Σπυρίδωνος), γύρισαν στην Ασή Γωνιά.
Ο Σπυριδογιάννης ήταν ένα 28χρονο παλικάρι που για 10 σχεδόν χρόνια πολεμούσε σε Ήπειρο, Μακεδονία και Μικρά Ασία.
Κείνη την εποχή, ο Σπυριδογιάννης είχε ένα μικρό κοπάδι πρόβατα και τα ‘βλεπε στη Μαδάρα. Μια μέρα έφθασε στην Ασή Γωνιά ένας Σελινιώτης και γύρεψε τον Σπυριδογιάννη. Άμα τον βρήκε του είπε:
– Καπετάν Γιάννη έχω διαφορές με έναν συγχωριανό μου. Θα σου δώσω 20 Ναπολεόνια (το Ναπολεόνι ήταν χρυσό γαλλικό εικοσόφραγκο με τη μορφή του Ναπολέοντα, ποσό πολύ μεγάλο για την εποχή), να ‘ρθετε να κλέψετε τα οζά του.
Ο Σπυριδογιάννης βρήκε πολύ συμφέρουσα την πρόταση και δέχτηκε. Πήρε μαζί του τέσσερα παλικάρια Ασηγωνιώτες και κίνησαν για το Σέλινο. Ο Σελινιώτης τους υπέδειξε το κοπάδι του εχθρού του και οι Ασηγωνιώτες έκλεψαν ολόκληρο το κοπάδι. Δεινοπάθησαν να οδηγήσουν τις νύχτες το κοπάδι, ήταν πάνω από 200 πρόβατα, μέσα από τα Λευκά Όρη και να φτάσουν στις Ασηγωνιώτικες Μαδάρες. Άμα έφτασαν, έσφαξαν ένα οζό, για να γιορτάσουν την επιτυχία τους.
Μετά από λίγες μέρες έφθασε στην Ασή Γωνιά ο ιδιοκτήτης του κοπαδιού και διαλαλούσε (αναζητούσε) τα οζά του. Σαν έφτασε στην Ασή Γωνιά ζήτησε να συναντήσει τον Σπυριδογιάννη, που όπως έλεγε ήτανε “μπιστικοί” φίλοι.
Ο Σπυριδογιάννης το ‘μαθε και κατέβηκε από τη Μαδάρα στο χωριό. Μόλις είδε τον διαλαλητή καταχάρηκε αλλά και… δαγκώθηκε. Με τον διαλαλητή είχαν κάνει μαζί στον στρατό για 2 χρόνια αιχμάλωτοι στη Γερμανία. Αγκαλιάστηκαν.
Ο Σπυριδογιάννης τον ρωτά: Ίντα γυρεύεις στην Ασή Γωνιά φίλε μου;
– Μου κλέψανε όλα μου τα πρόβατα και τα αναζητώ.
– Κάτσε να φάμε και να πιούμε και τα οζά σου για να βρούμε.
Αμα γλεντήσανε καλά, του ομολόγησε ότι αυτός μαζί με άλλους ήτανε οι κλέφτες.
– Τα οζά σου τα ‘κλεψα εγώ χωρίς να το κατέω ότι είναι δικά σου. Γύρισε στο χωριό σου και όπως τα πήραμε θα στα γαήρουμε πίσω. Μόνο φίλε μου έχουμε καταλύσει ένα και θα στο πληρώσουμε.
Πράγματι γύρισαν τα οζά στο Σέλινο. Ο Σπυριδογιάννης πήγε και βρήκε τον Σελινιώτη που τον είχε πληρώσει για την ζωοκλοπή:
– Άκουσε καλά, του ‘πε. Μην ξαναπειράξεις τον φίλο μου, γιατί θα ‘ρθω και θα σε σκοτώσω. Τα Ναπολεόνια δεν θα στα γυρίσουμε. Τα κρατούμε για τον διπλό κόπο μας.
Η ζωοκλοπή στο Σέλινο ήταν η πρώτη και η τελευταία ζωοκλοπή του Σπυριδογιάννη.
Παντρεύτηκε δυο χρόνια αργότερα και ήρθε και έκατσε στα Χανιά.
