Ηταν στ’ αλήθεια μια πρωτότυπη και πολύ πετυχημένη συγκέντρωση σκαπανέων της γης που, απ’ όλη την Κρήτη, μαζωχτήκαμε πρόσφατα στο Ρέθυμνος.
Πάνω από150 ασπρομάλληδες, αλλά ακμαίοι, απόμαχοι γεωπόνοι τρέξαμε απ’ άκρη σ’ άκρη του νησιού μας, από τη Σητεία που κάθε αυγή πλημμυρίζει φως κι υποδέχεται την καινούργια μέρα σα γεννιέται, ως το ακριτικό Σφηνάρι όπου μας αποχαιρετά κουρασμένος ο ηλιάτορας για να πάει, άλλους τόπους να φωτίσει.
Φάγαμε, ήπιαμε, είπαμε ανέκδοτα, ιστορίες, μαντινάδες και σύραμε το χορό να νιώσουμε νέοι και να δώσουμε το μήνυμα πως η δουλειά η τίμια, για το συφέρον του τόπου, μας δίνει ζωή και ευφροσύνη.
Κι έβλεπες το χαμόγελο, όχι χαμόγελο, το πηγαίο, αυθόρμητο γέλιο να σκορπίζει χαρά σε ολόκληρη την ταβέρνα, γιατί σμίξαμε, αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε και θυμηθήκαμε αγώνες, δόξες, πίκρες, απογοητεύσεις που στεφανώθηκαν με την τελική νίκη. Μια νίκη με έπαθλο όχι στεφάνι δάφνινο, αλλά τη σύγχρονη γεωργία και κτηνοτροφία που τη δημιουργήσαμε, τη γαλουχήσαμε και την παραδώσαμε δυνατή στους επόμενους συναδέρφους και αγρότες στην Κρήτη μας, στην Ελλάδα μας, η οποία έτσι, στάθηκε στα πόδια της. Άντεξε, γιάτρεψε τις καταστροφές των πολέμων,.
Παραλάβαμε συντρίμμια, στήσαμε καλοδουλεμένα χωράφια, φυτείες, κτηνοτροφία, μελισσοκομεία κι όλες τις μορφές της πρωτογενούς παραγωγής.
Και να δεις, να μας δεις, χαλαρωμένοι, θωρούσαμε εγγόνια και δισέγγονα σκορπισμένα στη γης να μας ευγνωμονούν, φίλοι μου αγαπημένοι.
Και σήμερα, οι γεωπόνοι, όσο κι αν η πολιτεία δεν τους αντιμετωπίζει με την πρέπουσα αγάπη, συνεχίζουν τον δρόμο που χαράξαμε ας είναι κι αλλιώτικος, σύγχρονος, μα δύσβατος ακόμη.
Ήτανε λοιπόν μια πρωτότυπη συγκέντρωση, που, σίγουρα, θα καθιερωθεί, για τους συνταξιούχους γεωπόνους του μεγαλονησιού μας.
Άντε και του χρόνου με το καλό να ξαναχορέψουμε, να γελάσουμε, να χαρούμε, όλοι. Μα όλοι.
*gkamvysellis@yahoo.gr