Κύριε διευθυντά,
πρὶν ἀπὸ λίγες ηµέρες ἔγινα µάρτυρας τῆς ἑξῆς σκηνῆς:
Μαζὶ µὲ ἄλλους συµπολίτες µας περίµενα στὸ κέντρο τῆς πόλης νὰ ἐπιβιβαστῶ στὸ ἠλεκτροκίνητο λεωφορεῖο ποὺ ἀπὸ καιρὸ ἔχει δροµολογηθεῖ ἀπὸ τὸν ∆ῆµο γιὰ δωρεὰν µετακίνηση. Ἀνάµεσά µας ὑπῆρχε µία κυρία µὲ ἕνα καροτσάκι στὸ ὁποῖο εἶχε βάλει τὸ µωρό της. Μόλις τὴν εἶδε ἡ ὁδηγὸς τοῦ λεωφορείου, ἀκινητοποίησε τὸ ὄχηµα καὶ κατέβηκε νὰ βοηθήσει την ἐν λόγω κυρία γιὰ τὴν επιβίβασή της. Τὸ ἴδιο ἔπραξε καὶ ὅταν, στὸ τέρµα τοῦ δροµολογίου, τὴ βοήθησε νὰ κατεβεῖ.
Ἡ κίνηση αὐτὴ τῆς (ἄγνωστης σὲ µένα) ὁδηγοῦ µοῦ προξένησε ἰσχυρὴ ἐντύπωση – ὑποθέτω, καὶ σὲ ἄλλους ἐπιβάτες. Χωρίς, νοµίζω, νὰ ἔχει “ὑποχρέωση”, ἔκαµε κάτι ποὺ κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐπιβάτες δὲν σκέφτηκε (ἢ δὲν θεώρησε ἀπαραίτητο) νὰ πράξει. Ἀπευθυνόµενος σὲ αὐτὴν τῆς ἔδωσα συγχαρητήρια, γιὰ νὰ λάβω τὴν ἀπάντηση ὅτι θεωρεῖ καθῆκον της νὰ προσφέρει τὴ βοήθειά της σὲ ὅσους τὴν ἔχουν ἀνάγκη – αὐτὸ παρὰ τὸ ὅτι ὡς ὑπάλληλος (ὁδηγὸς) ἔχει ἀναλάβει συγκεκριµένο ἔργο.
∆ὲν ἔχω ἀµφιβολία γιὰ τὸ ὅτι ἡ εὐγένεια καὶ ἡ ἀλληλεγγύη κοσµοῦν µονίµως τὶς ὑπηρεσίες ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὴ θέση της (ἐγκωµιαστικὰ σχόλια ἔχω ἀκούσει καὶ ἀπὸ γνωστούς µου ποὺ χρησιµοποιοῦν τὸ συγκεκριµένο δροµολόγιο – σχόλια ἀνάλογα καὶ γιὰ τοὺς ὑπόλοιπους ὁδηγούς). Τῆς ζήτησα νὰ µοῦ ἐπιτρέψει νὰ δηµοσιοποιήσω αὐτὰ ποὺ εἶδα – καί, παρὰ τὸ ὅτι δὲν θεωρεῖ ὅτι ἔπραξε κάτι σπουδαῖο, δέχτηκε τὴν παράκλησή µου.
Μὲ τὴν εὔφηµη αὐτὴ µνεία ἀπευθύνοµαι καὶ πρὸς τὸν ∆ῆµο Χανίων: ἴσως θὰ ἦταν σκόπιµο νὰ ἀπονέµει κάποιας µορφῆς δηµόσιο ἔπαινο σὲ ὑπαλλήλους του οἱ ὁποῖοι, πέραν τῶν συµβατικῶν ὑποχρεώσεων, προσφέρουν ἀνιδιοτελῶς πρὸς τὴν κοινωνία ἔργο ποὺ δείχνει ὅτι ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει σὲ πολλοὺς φύραµα ἱκανὸ νὰ µᾶς κάνει αἰσιόδοξους γιὰ τὴν πορεία τοῦ Ἀνθρώπου.
Προσωπικά, ἐκφράζω καὶ τὶς εὐχαριστίες µου στὴν ἀξιότιµη συµπολίτισσά µας. Ἡ ὁποία µοῦ ἔδωσε τὴν ἄδεια νὰ ἀναφέρω καὶ τὸ ὄνοµά της: εἶναι ἡ κυρία Ἐλευθερία Πατσουράκη.
Μὲ τιµή
Γεώργιος Ἰ. Λουπάσης φιλόλογος
