Στην επικαιρότητα το τελευταίο διάστηµα το “Μουσείο Αλιείας” στο Κολυµπάρι µέσα από αναφορές και προτάσεις της αντιπολίτευσης του ∆ήµου Πλατανιά.
Ή σωστότερα το πάλαι ποτέ Μουσείο Αλιείας (φωτ. αρχείου) καθώς εδώ και χρόνια έχει αφεθεί στο έλεος του χρόνου.
Εδώ να θυµίσουµε ότι το Μουσείο δηµιουργήθηκε µε τη φροντίδα της ΑΛΜΑ Α.Ε. της οποίας µέτοχοι ήταν η Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων, ο πρώην ∆ήµος Κολυµπαρίου (νυν Καλλικρατικός ∆ήµος Πλατανιά), η Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισµών Κολυµπαρίου, ο ΟΑ∆ΥΚ και πολλοί ιδιώτες. Όµως, υπάρχει διοικητικό κενό στην ΑΛΜΑ καθώς το καταστατικό ορίζει ότι η διοίκηση της ΑΛΜΑ πρέπει να είναι ειδικής σύνθεσης (να εκπροσωπούνται δηλαδή οι µέτοχοι-φορείς) κάτι που καθίσταται αδύνατο, δεδοµένου ότι η Ένωση Κολυµπαρίου δεν υπάρχει πια. Επιπλέον, το κτήριο του Μουσείου είναι µισθωµένο και ιδιοκτήτης του οικοπέδου είναι η πρώην Ενωση!
Όµως, αυτή η πολυπλοκότητα δεν σηµαίνει ότι το κτήριο του Μουσείου πρέπει να συνεχίσει να είναι “κτήριο φάντασµα”.
Κατά τη γνώµη µου, το κτήριο του Μουσείου Αλιείας µπορεί να καλύψει σύγχρονες ανάγκες της περιοχής. Επιβάλλεται να αποκατασταθεί, να µείνει φυσικά στον ∆ήµο και να καλύψει ένα σηµαντικό πολιτιστικό κενό στο Κολυµπάρι το οποίο δεν διαθέτει πολύκεντρο πολιτισµού. Αυτόν το ρόλο θα µπορούσε να παίξει ο χώρος του Μουσείου Αλιείας ο οποίος διαθέτει ακόµα και µικρό θέατρο.
Αυτός ο χώρος είναι ιδανικός για συναυλίες, παραστάσεις, εκθέσεις, δρώµενα.
Μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει ένα ζωντανό κύτταρο πολιτισµού που θα αναβαθµίσει την ευρύτερη περιοχή.
Είναι ντροπή να παραµένει σε αυτή τη σηµερινή επικίνδυνη κατάσταση αντί να είναι ήδη λειτουργικό προς όφελος όλης της κοινωνίας.
