Ήταν πραγματικά μεγάλος ο αοίδιμος ιεαράρχης Ειρηναιος Γαλανάκης. Σε ιδέες και σε έργα!
Οι υποχρεώσεις μου στο Κοινονικό Ιατρείο-φαρμακείο Χανίων κάθε Δευτέρα και Τετάρτη απόγευμα δεν μου επέτρεψαν να παρακολουθήσω τις εργασίες της τόσο ενδιαφέρουσας Εσπερίδας που η Ο. Α. Κ. μαζί με το Οικονομικο Επιμελητήριο είχαν συνδιοργανώσει στις 2/12/2015
Μου δόθηκε όμως η ευκαιρία να παρακολουθήσω αποσπάσματα ομιλιών από τον αξιόλογο ραδιοφωνικό σταθμό του Ραδιο-Μαρτυρία (ένα μέρος της ομιλίας του π. υπουργού κ. Παπαδόπουλου, τον αξιόλογο και μεστό χαιρετισμό του Αγίου Κρήτης κ. Ειρηναίου, του εκπροσώπου Κύπρου και του διευθυντούτης Ο.Α.Κ.). Όλων τα λόγια ενέργησαν προς μια και μόνη κατεύθυνση: Να ξαναφέρουν στη μνήμη μου μια μοναδική γραπτή πρόταση του αείμνηστου Παππού της Κρήτης που είχε δημοσεύσει στην έγκριτη εφημερίδα “Καθημερινή” στις 27/5/1986.
Η πρότασή του είχε τίτλο:
“ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΖΗΤΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ”
Επίτρεψετέ μου: 1) να παραθέσω αυτούσιο το κείμενο του μακαριστού Μητροπολίτου Κισάμου και Σέλινου κυρού Ειρηναίου από το οποίο προκύπτουν και συμφωνούν με όσα θαυμαστά ειπώθηκαν στην εν λόγω Εσπερίδα και τέλος να προτείνω το κείμενο της Επιστολής του να ξανά υποβληθεί στον αξιότιμο κ. πρόεδρο της Βούλης των Ελλήνων προκειμένου να πραγματοποιηθεί και να δικαιωθεί ο αείμνηστος Ιεράρχης εστω και μετά την κοίμησή του και να γίνει πραγματικότητα αυτή του η επιθυμία.
Ενα βιβλικό κείμενο
ζητεί απάντηση από τη Βουλή
Του μητροπολίτου Kισάμου και Σελίνου ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ
«Και οψίας γενομένης επεί Παρασκευή ην…. ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθείας ευσχήμων Βουλευτής, ος και αυτός ην προσδεχόμενος την Βασιλείαν του Θεού, τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το Σώμα του Ιησού. Και γνους (ο Πιλάτος) από του Κεντηρίωνος, εδωρήσαντο το Σώμα του Ιωσήφ και αγοράσας σινδόνι και κατέθηκε αυτόν, εν μνημείω» (Μαρκ. 15, 42).
Κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Πάσχα ο ελληνικός λαός ακούει στις εκκλησίες του το κείμενο αυτό του Ευαγγελιστού Μάρκου, που αναφέρεται στον ενταφιασμό του Χριστού και είναι όμοιο περίπου και στους 4 Ευαγγελιστές. Ο Ιωσήφ ήταν μέλος του Μεγάλου Εβραϊκού Συνεδρίου (Σανσχεδρίν), ένα είδος Βουλής των Εβραίων, που αποτελούσε την ανωτάτη διοικητική και δικαστική αρχή του εβραϊκού έθνους στην Ελληνορωμαϊκή εποχή, και σίγουρα κρυφομαθητής του Χριστού, όπως και ο άλλος βουλευτής ο Νικόδημος. Από άλλη βιβλική διήγηση φαίνεται, ότι και οι δυο αυτοί βουλευτές με τη θέση που είχαν στην εβραϊκή Βουλή υπερασπίζανε “πλάγια” το Χριστό. Και στη δίκη του ασφαλώς θα έκαναν το ίδιο, χωρίς αποτέλεσμα.
Στο τέλος όμως έγιναν τολμηρότεροι. Πήγαν κατ’ ευθείαν στο Ρωμαίο ηγεμόνα Πόντιο Πιλάτο και ζητήσανε να τους δώσει έστω νεκρό το Χριστό, να τον ενταφιάσουν με τα παραδοσιακά ήθη των Εβραίων.
Η Εκκλησία λοιπόν τιμά τους δύο αυτούς πολιτικούς άνδρες και τις γυναίκες: Μαρία Μαγδαληνή, Μαρία του Ιακώβου και Σαλώμη που ακολούθησαν το Χριστό από τη Γαλιλαία και παρασταθήκανε στον ενταφιασμό του. Κάθε φορά, που διαβάζω το κείμενο αυτό σκέπτομαι πως ενώ είναι ένα κείμενο θρησκευτικό, έχει και μια πλευρά που αγγίζει την πολιτική και μάλιστα στις χριστιανικές στις χριστιανικές μας χώρες.
Γνωρίζω ότι άνθρωποι των Κοινοβουλίων σ’ άλλες χριστιανικές χώρες, χωρίς να έχουν Κυριακή των Μυροφόρων, ασχολούνται με το κείμενο αυτό και μ’ άλλα παρόμοια κείμενα και θέματα.
Και σκέπτομαι: Δεν θα μπορούσε άραγε και η Βουλή των Ελλήνων, πού ’ναι στην απόλυτη πλειοψηφία της χριστιανική, να αφιερώσει στην εβδομάδα των Μυροφόρων μια ιδιαίτερη συνεδρία στη μνήμη, δηλαδή στο Μήνυμα των δύο αυτών βουλευτών της Καινής Διαθήκης;
Κάθε τόσο το Κοινοβούλιό μας φιλοξενεί αντιπροσωπίες άλλων Κοινοβουλίων, δεν θα μπορούσε λοιπόν να υποδεχθεί ένα βράδυ και τους δύο αυτούς βιβλικούς βουλευτές και να ακούσει την πολιτική τους;
Κι αν τα θέματα που συζητά η Βουλή των Ελλήνων είναι οικονομικά θέματα, θέματα παιδείας, εθνικής άμυνας, “ομοψυχίας” κ.λπ. τάχα δεν θα είναι κι αυτά θέματα, που σχετίζονται με το πολίτευμα της Καινής Διαθήκης, εφόσον αναφέρονται στη ζωή και σωτηρία των ανθρώπων, και όχι αριθμών και κοπαδιών;
Υπάρχει θέμα πολιτικό, που να μην είναι στο βάθος του και θεολογικό;
Μπορεί να υπάρξει αληθινή δημοκρατία χωρίς πνευματική υποδομή του λαού που την ψηφίζει, και των οργάνων που την ασκούν;
Και φτάνουν άραγε ο στυγνός κομματικός φανατισμός και παλικαρισμός για να κάνουν το χρίσμα και τα προσόντα ενός πολιτικού ηγέτη;
Και μπορούν άραγε οι άνθρωποι του Κοινοβουλίου μας να μετρούνε τη ζωή και το μέλλον του ελληνικού λαού, μόνο με τις αγχώδεις τετραετίες των;
Κι από την άλλη πλευρά: Ποια είναι η πνευματική συμπαράσταση της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας στο Κοινοβούλιό μας, στους ανθρώπους της πολιτικής ηγεσίας, που σηκώνουν στους ώμους των την ευθύνη της μοίρας εκατομμυρίων ανθρώπων;
Φτάνει άραγε ο τυπικός Αγιασμός και η “ορκωμοσία”… που γίνονται μια φορά σε κάθε καινούργια Βουλή, για να εμπνεύσουν βαθύτερες σκέψεις και αποφάσεις στο έργο των πολιτικών μας ηγετών;
Θα τολμήσει λοιπόν η Βουλή των Ελλήνων να καλέσει τους βιβλικούς βουλευτές έστω μια φορά το χρόνο, στην εβδομάδα των Μυροφόρων και ν’ ακούσει το μήνυμά τους;
Αυτό είναι το ερώτημα που απευθύνουμε εκ μέρους του λαού των επαρχιών μας, αλλά και εκ μέρους μεγάλου νομίζουμε, ποσοστού του ελληνικού χριστιανικού λαού, με διάκριση και σεβασμού, στη Βουλή των Ελλήνων.
