Ο αλησμόνητος, για κάπως παλαιότερους Χανιώτες, Σπύρος Ιωνάς, υπηρέτησε σαν κεντρικός Λιμενάρχης Χανίων μάλλον αρχές δεκαετίας του 1980. Αναφέρω μάλλον γιατί με τα χρόνια δεν θυμάμαι, ούτε και είμαι βέβαιος ότι καταγόταν από το νησί της Κέρκυρας.
Λάτρεψε τα Χανιά και τους ανθρώπους των και λατρεύτηκε και ο ίδιος από αυτούς.
Φεύγοντας από εδώ για τη νέα του θέση “στέριωσε” η ψυχή του και “φώλιασε” στα αγαπημένα του Χανιά κατά το παρατιθέμενο ποίημά του που έγραψε από την Κέρκυρα.
Είχε γράψει και άλλα θαυμαστά γι’ αυτόν τον τόπο μα και γενικά, και μάλιστα ένα άλλο υπέροχο για το σπήλαιο του Οσίου Ιωάννη του Ερημίτη (Γουβερνέτο).
Αξίζει να θυμόμαστε κάποιες ώρες τους ανθρώπους που έδωσαν και άφησαν την ψυχή τους γι’ αυτόν τον τόπο και σαν φόρο μνήμης και τιμής παραθέτω το ποίημά του. Αποβίωσε στην Κέρκυρα, μάλλον εν υπηρεσία ακόμη.
ΧΑΝΙΑ
Στο καλντερίμι του
Χανιώτικου λιμανιού
που ντύνεται το
αραχνοΰφαντο θαλασσινό
πέπλο
και αναπνέει την ανάσα
της Ιστορίας
σέρνεται η ψυχή μου.
Στις σκουριασμένες μπίντες
που δένονται ελπίδες
θαλασσινές
κι ακουμπούν όνειρα αλμύρας
στέριωσε η ψυχή μου.
Στις κεραίες των πλοίων
που αφουγκράζονται
το τραγούδι του Ναύτη
και χαϊδεύουν τ’ αστέρια
καρφώθηκε η ψυχή μου.
Στο φάρο που έμεινε ολόρθος
τρυπώντας κατάστηθα τον
Ήλιο
και πάνω στάθηκε ουράνιο
τόξο,
λευκό περιστέρι
σκαρφάλωσε η ψυχή μου.
Στα στενά δρομάκια
που τα σπίτια φιλιούνται
μεταξύ τους
και ο καημός της Μάνας
σμίγει με του παιδιού το γέλιο
πλανιέται η ψυχή μου.
Στην όμορφη πόλη
πάνω απ’ τις κόκκινες στέγες
που αιθέρια ύπαρξη
ανθρωπιάς
υφαίνει αχτίδες του Ήλιου
σε ουράνιο υφάδι
φώλιασε η ψυχή μου.
Στις πανύψηλες κορφές
στις χιλιοτραγουδισμένες
Μαδάρες
που σταυραετοί κάμαν
φωλιές
τ’ αγιασμένα της Λευτεριάς
μετερίζια
φτερώθηκε η ψυχή μου.
Στις στράτες αυτές
σταθείτε για λίγο
μ’ ορθάνοιχτα μάτια
σταθείτε και δέστε,
πως σέρνει μαζί της
την Κρήτη, τον Άνθρωπο,
Εσάς.
Κέρκυρα 12-9-1986
Σπύρος Ιωνάς
Κεντρικός Λιμενάρχης Κέρκυρας
