Τυχεροί όσοι απολαύσαμε στην αίθουσα του Βενιζέλειου Ωδείου το Σάββατο βράδυ, τελευταία μέρα του Μάη, μιαν αληθινή μουσική μυσταγωγία. Ηταν η συναυλία της Χορωδίας Λέσχης Φιλομούσων Λάρισας και της Χορωδίας Χανίων.
Αφού πήρε τη θέση της στη σκηνή η γυναικεία χορωδία τους, προλόγισε την εκδήλωση η πάντα δραστήρια πρόεδρος της Χορωδίας Χανίων κυρία Κλειώ Χαρωνίτη, αναφέροντας το ιστορικό, τις πολλές διακρίσεις και βραβεία που της έχουν απονείμει, παρόλο που έχει ιδρυθεί μόλις το 1985. Μάλιστα, όπως με πληροφόρησε μέλος της, προετοιμάζονται για συναυλία στην Κωνσταντινούπολη, προσκεκλημένοι από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Μέσα σε απόλυτη σιγή και εύλογη προσμονή και αφού η μαέστρος Μάγδα Αλεξανδρή – Δημόκα πήρε τη θέση της, χάιδεψε απαλά τ’ αυτιά μας μια ουράνια μελωδία απόλυτης συμφωνίας αγγελικών φωνών! «Κύριε ελέησον».
Στο “χερουβικό” που ακολούθησε η σολίστ μαέστρος, φανέρωσε ως σοπράνο το σπουδαίο ταλέντο της κι εμείς εκδηλώσαμε τον ενθουσιασμό και ψυχική ανάτασή μας μ’ ένα θερμό παρατεταμένο χειροκρότημα.
Ακολούθησαν τρία τραγούδια αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη με τη συμμετοχή της δεξιοτέχνιδος πιανίστας Σοφίας Δαμαλά. Ολα άψογα εκτελεσμένα. Ξεχώριζε το “Ανάμεσα Σύρο και Τζιά”.
Σε λίγο ανεβαίνουν στη σκηνή έξι μπάσοι χορωδοί -σχετικά λίγοι με τις τετραπλάσιες χορωδούς- και συνεχίζουν το πρόγραμμά τους ως μικτή χορωδία. Ασφαλώς δεν συμμετείχαν οι υπόλοιποι. Ξεκίνησαν πάλι με δύο εκκλησιαστικά τραγούδια. Εχω την άποψη, ότι εν σχέσει με το όλο πρόγραμμά της, η εκκλησιαστική μελωδία ήταν μεγάλη σε χρονική διάρκεια. Ακολούθησαν αγαπημένα τραγούδια, όπως “Με το λύχνο του άστρου”, “Το ψωμί είναι στο τραπέζι”, “Χρόνια στη βροχή”. Η σολίστ Αριστέα Τζουβελέκα – Νασίκα ήταν άψογη. Στο άκουσμα του “Ας κρατήσουν οι χοροί” του Διονύση Σαββόπουλου, αρκετοί σηκώθηκαν όρθιοι χειροκροτώντας ασταμάτητα το διαχρονικό τραγούδι του “Νιόνιου”… Εθνική Ελλάδος γειά σου… Και τι σύμπτωση! Την ίδια ώρα η Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου έπαιζε στην Λισαβώνα, δέκα χρόνια μετά τη μεγάλη της επιτυχία, να ανεβεί στην κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού στερεώματος. Τώρα βέβαια έδιδε φιλικό αγώνα με την ομάδα της Πορτογαλίας.
Μετά από ολιγόλεπτο διάλειμμα γέμισε η σκηνή από την πολυπληθέστερη τετράφωνη Μικτή Χορωδία Χανίων. Στο πιάνο η εκλεκτή και πεπειραμένη Μαρία Κουτουλάκη. Πολύ έξυπνη η ενέργεια του μαέστρου Γιάννη Μεντζελόπουλου να κάνει ένα αφιέρωμα στον Κώστα Γιαννίδη με την ευκαιρία των εκατό χρόνων από τη γέννησή του. Ετσι ακούσαμε τα ανεπανάληπτα τραγούδια της ζωής μας. “Ετσι είν’ η ζωή”, “Λες και ήταν χθές”, “Λίγα λουλούδια” και άλλα. Το σόλο της Αντωνίας Μαυρεδάκη στο “Θα ξανάρθεις” ήταν πολύ ωραίο. Ομως στο νοσταλγικό τραγούδι “Σπιτάκι μου παλιό” που τόσο αισθαντικά και απαλά τραγουδούσε η αξέχαστη Δανάη, εάν δεν πλησίαζε τόσο πολύ στο μικρόφωνο, σίγουρα θα είχε καλύτερη απόδοση. Στο “Ξύπνα αγάπη μου”, ο Γιάννης Μανούσακας είχε την πάντα σωστή και μετρημένη απόδοση. Επίσης καλό το δίδυμο Αριάννα Ντουσάκη – Κώστας Χαζηράκης, ιδιαίτερα στο “Λίγα λουλούδια”.
Ακολούθησε ανταλλαγή δώρων μεταξύ της προέδρου της Χορωδίας του θεσσαλικου κάμπου κυρίας Ιωάννας Καραμίχου και της κυρίας Χαρωνίτη και η προσφορά καρδιάς από ένα τριαντάφυλλο σε κάθε χορωδό. Την ώρα του καθιερωμένου μπιζαρίσματος, ενώ ήταν έτοιμοι να επαναλάβουν το “Ας κρατήσουν οι χοροί”, φιλόμουσος Χανιώτης όρθιος υπέβαλε την επιθυμία του να επαναλάβουν το “Χερουβικόν” συμπληρώνοντας τη διάρκεια της εκκλησιαστικής μελωδίας…
Αξίζουν συγχαρητήρια στους χορωδούς μας που διαθέτουν το χρόνο τους ευχαρίστως για την προετοιμασία τους και περισσότερο στον μαέστρο Γιάννη Μεντζελόπουλο που αφιλοκερδώς αγωνίζεται και ανεβάζει το επίπεδο της Χορωδίας.
Οι φιλοξενούμενοι έμειναν κατενθουσιασμένοι με το ξεροτήγανο και τη μαντινάδα που βρήκαν γραμμένη στο δωμάτιό τους, την περιήγηση στην Παλιά Πόλη, στους Τάφους των Βενιζέλων μας, σε τοποθεσίες που έγινε η Μάχη της Κρήτης.
Πολύ συγκινήθηκαν – συγχαρητήρια στην πρόεδρο και τα μέλη του Συμβουλίου.
Εύχομαι, τελειώνοντας να ζούμε συχνά τέτοιες σπουδαίες και όμορφες εκδηλώσεις.
