Μια στάμνα…

«Φυραίνει ο τόπος ολοένα, χωμάτινο σταμνί», έγραφε ο Γεώργιος Σεφέρης.
Τούτες τις ώρες με μια συλλογική προσπάθεια ευθύνης ίσως μπορέσουμε να διαψεύσουμε τον ποιητή.
Και αυτή η προσπάθεια (η συνολική προσπάθεια) κάποιες φορές ίσως μας δείξει ότι πρέπει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας.
Χθες οι εικόνες που αντίκρισα στα Χανιά, έμοιαζαν με ώρες περισυλλογής.
Οι λιγοστοί Χανιώτες σκεφτικοί, βάδιζαν γρήγορα, φαίνεται ότι πήγαιναν σε έναν ουσιώδη προορισμό.
Φαίνεται, είπα, γιατί ποτέ δε ξέρεις…
Δυστυχώς οι ειδικές συνθήκες φέρνουν ειδικά μέτρα.
Πρέπει, όμως, η Αγορά, οι υπάλληλοι, οι άνεργοι, όλοι μαζί να κρατηθούμε όρθιοι.
Και αυτό το χρωστάμε πρώτα απ’ όλα στους εαυτούς μας, αλλά και στην ίδια την πόλη, που από εμάς έχει τώρα να περιμένει…