“Μια στάση εδώ, μια στάση εκεί”

Κρατά το τιμόνι και την πυξίδα πορείας. Και το ταξίδι που διαρκεί χρόνια ευτυχώς, συνεχίζεται ευτυχώς, βεβαίως με “μια στάση εδώ μια στάση εκεί”… σε καίρια σημεία της διαδρομής που στοχευμένα επιλέγει ο πολύ αγαπητός μας Βαγγέλης Κακατσάκης, ώστε οι επιβάτες – αναγνώστες του, να αναπαυθούν, να ξεναγηθούν πάνω σε θέματα σημαντικά.
Και οι ξεναγήσεις του γραπτές, γιατί γνωρίζει πως τα γραπτά μένουν και μάλιστα όταν πολύ σοφά τα “Χανιώτικα νέα” ανέλαβαν και τα εξέδωσαν συγκεντρωμένα σ’ ένα καλαίσθητο τόμο που πήρε την θέση του στις βιβλιοθήκες και στις καρδιές μας. Θα θυμίζει όχι μόνο τις “Στάσεις εδώ κι εκεί”, αλλά και τη στάση ζωής του συγγραφέα.
Και τι χαρά!! Οι στάσεις του είναι όαση που δροσίζει την ψυχή σε μια άνυδρη εποχή, εποχή ξηρασίας. Γιατί δεν είναι μόνο τι γράφεις αλλά και πώς το γράφεις. Εχει ένα χαριτωμένο τρόπο γραφής, αποπνέει ευγένεια, ευρύτητα σκέψης, σεβασμό. Κι όταν ακόμη τα κακώς κείμενα θίγει… δεν σε σοκάρει με εκφράσεις που πια έχουν γίνει καθημερινότητα. Αλίμονο!
Βλέπεις ξεκάθαρα τον ποιητή, την ποιητική διάθεση του κ. Κακατσάκη, στα δημοσιογραφικά του κείμενα, στον πεζό του λόγο ή ακόμη και στη διά ζώσης αφήγησή του. Είναι ένας λογοτέχνης.
Κατέχει την τέχνη του λόγου.
Γράφει με την ψυχή του και αγγίζει τις ψυχές.
Υ.Γ. Μου λείπει πολύ εκείνος ο καθάριος χαιρετισμός “χαιρετώ σας κι αγαπώ σας”, όταν μάς τα ‘λεγε “στα πεταχτά”.
Χαιρετώ σε κι αγαπώ σε Βαγγέλη Κακατσάκη.