Μια στάση εδώ, μια στάση εκεί (του Βαγγέλη Κακατσάκη)

Οταν διάβασα ότι έγινε βιβλίο η στήλη του Βαγγέλη Κακατσάκη στα Χανιώτικα Νέα “Μια στάση εδώ, μια στάση εκεί” δεν εξεπλάγην γιατί το περίμενα και γιαυτό είπα μέσα μου : “Ως είναι μαθημένος!”
Oταν πληροφορήθηκα ότι την έκδοση την κάμανε τα “Χανιώτικα Νέα “και προσωπικά ο Γιάννης  Γαρεδάκης και ότι οι εισπράξεις από την πώληση του βιβλίου θα διατεθούν για τα συσσίτια απόρων του Αγίου Νικολάου Σπλάτζιας είπα: ” Άξιος ο μισθός τους! και μπράβο τους για τη χιλιοστή (ίσως) αγαθοεργία τους στον τόπο μας .” Κι όταν αποτόλμησα να γράψω κάτι για το βιβλίο συνειδητοποίησα ότι : Ότι και να γράψω για το βιβλίο και τον συγγραφέα θα είναι χιλιοειπωμένο και παπαγαλισμένο και γιαυτό αποφάσισα να εκφραστώ με λίγες αδρές γραμμές όπως τις νιώθω, ως παρακάτω:
1) Ο Βαγγέλης ο Κακατσάκης δεν είναι δάσκαλος Δημοτικού Σχολείου αλλά ένας σύγχρονος δάσκαλος του γένους και καταξιωμένος παγκοσμίως.
2) Δεν γράφει για χρήματα, προβολή ή κατ΄επιβολή. Γράφει με την ψυχή και αγγίζει τις ψυχές.
3) Είναι τόσο εργατικός σε καθημερινή βάση που η αντοχή του (όπως έχω ξαναγράψει ) θυμίζει αυτή του εκκλησιαστικού συγγραφέα Ωριγένη γιατί μόνο η ομιλία του για τη Μάχη του Σκρα του πήρε 9 ώρες χωρίς διακοπή και
4) Ώρες ώρες με κάνει να πιστεύω ότι ακολουθεί τη συμβουλή του Νίκου Καζαντζάκη: ” Είσαι υποχρεωμένος να σώσεις τον κόσμο μόνος σου. Αν δεν τον σώσεις , εσύ θα φταις”, μόνο που το εύρος της λέξη “κόσμο” το έχει επιμερίσει και θεραπεύει μόνο “τον πολιτισμό του κόσμου” και τη θρησκεία μας γιατί έχει χειροτονηθεί και “Αναγνώστης” και τα φαινόμενα δείχνουν ότι για την ώρα τα καταφέρνει.
Όλα τα παραπάνω νομίζω ότι συνοψίζονται στους παρακάτω 4 στίχους που του αφιερώνω.
Πάντα το μάτι σου το αετίσιο
όλα τριγύρω τα βιγλίζει
και με πολιτισμό περίσσιο
ότι αξίζει το πρεπίζει.
Να ΄ναι πάντα καλά και να γράφει για όλους μας αλλά και για το καλό της υγείας του ΚΑΛΟ ναι να κάνει  πότε πότε και κάποιες αναπαυτικές στάσεις.