Μια στολή…

Σε κοιτά κατά πρόσωπο, κατάματα, σοβαρή όσο απαιτεί η περίσταση.
Πρόσωπο στρογγυλό, μάτια αμυγδαλωτά, μύτη Ελληνική, τα χείλη μισάνοιχτα σ’ ένα ελαφρό μειδίαμα αρχαίας κόρης.
Με την ημίλευκη στολή της παρανύφου να θυμίζει Ελληνικό χιτώνα, το μικρό πέπλο στο κεφάλι να πλαισιώνει τα πλούσια μαλλιά της, με κορμοστασιά αγάλματος δεν μπορεί παρά να τραβήξει την προσοχή σου.
Εξίσου όμορφη κι η νύφη, μες το μακρύ νυφικό και μ’ ένα παρόμοιο, ελαφρό μειδίαμα στα χείλη κάτω απ’ το ανοικονόμητο πέπλο της.
Κοιτώντας προσεκτικά την πιο πάνω φωτογραφία διαπιστώνεις ότι την ίδια στολή παρανύφου φορούσε κι η νύφη σε παλαιότερη πόζα της. Μαζί με άλλες έξη, όλες ομοιόμορφα ντυμένες. Αμερικανικές συνήθειες που τις έφερε ερχόμενη στην Ελλάδα και προφανώς έντυσε με την παλιά αμφίεσή της  την καλή  παράνυφο…
Μειδιάς και εσύ στη  σκέψη πως η…γουρλίδικη στολή θα έχει φέρει χαρές μεγάλες και στην όμορφη παράνυφο με το αινιγματικό χαμόγελο, και το μάτι γυρίζει πάλι στη γαμήλια εικόνα.
Να κι ο  ευτυχής γαμπρός μ’ έναν άγνωστο  νέο σε ρόλο συνοδού στην άλλη του πλευρά.
Όλα καλά!
Μόνο αν τύχει και σταθεί κάτω απ’ την παλιά φωτογραφία κάποια γριά συγγένισσα και τη δεις να  κουνά αποδοκιμαστικά το κεφάλι μην εκπλαγείς!
Μην εκπλαγείς, όταν θα την ακούσεις να  λέει πως αυτό το κακόμοιρο κορίτσι…αγαπούσε χρόνια το…γαμπρό!
Που ήταν οικογενειακός φίλος και σύχναζε στο σπίτι τους!
Πως κρίμα μεγάλο ήταν που  την…έντυσαν παράνυφο και την έβαλαν  σε μια τέτοια σκληρή δοκιμασία!
Μα τάχα μου το ήξεραν;
Μήπως ποτέ δεν του το έδειξε; Ποτέ δεν του το είπε, μόνο το κρατούσε μόνο για τον εαυτό της και για τους λίγους που εμπιστευόταν;
Ελπίζοντας  πάντα σε μια ευτυχή εξέλιξη της φιλίας της με τον νέο άνδρα, που δεν έμελλε να έλθει;
Όμως…πως μπόρεσε να είναι μια θέση πιο…πέρα απ’ αυτή που προσδοκούσε, τη μεγάλη μέρα του αγαπημένου της!!
«Πως μπόρεσε;» αναρωτιέσαι  και θαυμάζεις τη δύναμη ψυχής της…