Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΡΕΞΑΚΗΣ
Η ιστορία
Στη Βαβυλώνα άφησε την τελευταία του πνοή το 323 π. Χ. ο Μεγαλέξανδρος ο Στρατηλάτης· έγιναν συσκέψεις των Αρχηγών για το πού πρέπει να ταφεί η σορός του. Το 321 π. Χ. κατόπιν εντολής του Στρατού, αποφασίστηκε να µεταφερθεί στην πατρώα γη. Τότε ταριχεύτηκε το σώµα του και τοποθετήθηκε σε µια ολόχρυση λάρνακα που εκάλυπτε το σώµα εφαρµοστά και την γέµισαν µέλι για να µην χτυπιέται στο µακρύ ταξίδι για την Μακεδονία. Σε λαµπρή άµαξα τοποθέτησαν την λάρνακα και µε συνοδεία στρατού άρχισε το µακρύ ταξίδι.
Όµως ο Πτολεµαίος είχε άλλα σχέδια. Πλησίον της ∆αµασκού διατάσσει τον συνοδεύοντα στρατηγό να αλλάξει πορεία και να κατευθυνθεί στην Αίγυπτο. Αρχικώς η σορός µεταφέρθηκε στην Μέµφιδα. Εκεί, το επόµενο διάστηµα, έβγαλαν τη σορό από την λάρνακα, την τοποθέτησαν σε µια γυάλινη, και έλιωσαν το χρυσάφι. Το σκήνωµα τοποθετήθηκε σε ένα τύµβο. Τα χρόνια περάσανε και το 282 π.Χ. µεταφέρθηκε στην Αλεξάνδρεια σε ένα κενοτάφιο που υπήρχε εκεί. Με την πάροδο του χρόνου το σκήνωµα µεταφέρθηκε στο Νεκροταφείο των Βασιλέων σ΄ ένα µαυσωλείο.
Το 48 π.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρας επισκέφτηκε το Μαυσωλείο. Μετά τον θάνατο της Κλεοπάτρας Ζ’, ο Οκταβιανός Αύγουστος επισκέφτηκε το Μαυσωλείο και τοποθέτησε στο κεφάλι του νεκρού ένα ολόχρυσο στεφάνι· ακουµπώντας δε το δάκτυλό του στο πρόσωπο τρύπησε το µάγουλο. Επί του φερέτρου τοποθέτησε άνθη. Τον τάφο επισκέφτηκαν και άλλοι Αύγουστοι όπως και επιφανείς πολίται. Το 199 µ. Χ. το Μαυσωλείο σφραγίστηκε από τον Ρωµαίο αυτοκράτορα Σεβήρο.Το 215 µ.Χ. επισκέφτηκε το Μαυσωλείο ο Ρωµαίος αυτοκράτορας Καρακάλας και τιµής ένεκεν τοποθέτησε τον µανδύα του, το δαχτυλίδι του και τη ζώνη του επί του Μαυσωλείου. Στις αρχές του 4ου αιώνα είχε εξαπλωθεί ο Χριστιανισµός στην Αίγυπτο. Το έτος 391 µ.Χ. µάλιστα έγιναν µεγάλες ταραχές στην Αίγυπτο. Οι Χριστιανοί είχαν το πάνω χέρι και τα σπούσαν όλα. Τα µεγαλύτερα γεγονότα έγιναν στην Αλεξάνδρεια.
Εδώ αρχίζει το ”Παραµύθι” µου
Πλούσιοι Αιγύπτιοι Αλεξανδρινοί που δεν ήσαν µελαχρινοί αλλά λευκοί, ίσως και ξανθοί από το DNA που είχε περάσει η ένδοξη ιστορία των προγόνων τους, αποφάσισαν ότι τώρα είναι η ευκαιρία να πάρουν το λείψανο του Μεγάλου Προγόνου τους από το Νεκροταφείο των Βασιλέων. ∆ιοργάνωσαν την απαγωγή µε επιτυχία. Άνοιξαν τον τύµβο και επήραν το ταριχευµένο σώµα µε την λάρνακα και έκτοτε εχάθησαν τα ίχνη του σώµατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Πέρασε καιρός, δεν είναι γνωστό πότε. Ήρθε το γύρισµα του χρόνου και αποφάσισαν τον επαναπατρισµό του ταριχευµένου σώµατος. Έκαψαν το λείψανο κατά τα Μακεδονικά έθιµα, καθάρισαν τα κόκκαλα και τα έπλυναν µε κρασί. Κατασκεύασαν µια ολόχρυση λάρνακα (κιβώτιο) τόσο µεγάλο και τόσο µικρό ώστε να χωρούν ίσα ίσα και τα τοποθέτησαν σε δύο στήλες. Στο ένα πλάι στα µεγάλα δίπλα έβαλαν το κρανίο και το γέµισαν µε τα κοκκαλάκια. Στο κρανίο τοποθέτησαν ένα ολόχρυσο στεφάνι. Όταν ένιωθαν έτοιµοι για το µεγάλο ταξίδι αρµατώσανε δύο πλεούµενα µε έµπειρους καπετάνιους και έβαλαν πλώρη στον Βοριά. ∆εν ξέρω πόσο καιρό έκαµαν για να φτάσουν αλλά όταν έπιασαν τον Θερµαϊκό κόλπο προχώρησαν παραλία – παραλία και ανέβαιναν, βρήκαν έναν κολπίσκο όπου και άραξαν. Αφού τακτοποιήθηκαν, βγήκαν στη στεριά προς ανεύρεση τάφου. Στο πέρασµα των αιώνων µόνο ερείπια έβλεπες. Από τη γέννηση του Χριστού, βάρβαροι και Ρωµαίοι λυµαίνονταν εκείνο τον τόπο. Ήταν τυχεροί. Σε ένα βαθύ λάκκο είδαν ένα τάφο σαν σπιτάκι και αναθάρρησαν. Κατεβαίνουν. Πράγµατι περιείχε σαρκοφάγο αλλά ήταν λεηλατηµένη. Εσκέφθηκαν ότι µπορεί να είναι και δεύτερος τάφος και άρχισαν να σκάβουν µε µανία. Ένα µεγαλοπρεπές κτίσµα ξεπρόβαλε. Η είσοδος µε δυο µαρµάρινα φύλλα και στο υπέρθυρο παραστάσεις κυνηγιού. ∆ιεπίστωσαν όµως ότι δεν µπορούν να τον ανοίξουν. Απογοήτευση. Συνέχισαν όµως το σκάψιµο ελπίζοντας σε κανένα άνοιγµα. Βρέθηκε ένα «παράθυρο» ψηλά στον πλαϊνό τοίχο κτισµένο. ∆εν ήταν µεγάλο, ένα παραλληλόγραµµο άνοιγµα ήταν, µα θα ΄ταν 40Χ100 cm. Από εκεί εµπήκαν στον τάφο. Ο τάφος ήταν πράγµατι βασιλικός, δεν υπήρχε καµιά αµφιβολία. Έβγαλαν τα κόκκαλα που υπήρχαν στη µαρµάρινη σαρκοφάγο και τα τοποθέτησαν στον πρώτο τάφο και τον έκλεισαν. Τοποθέτησαν το κιβώτιο µε τα οστά του Μ. Αλεξάνδρου στη µαρµάρινη σαρκοφάγο. Την έκλεισαν, δεν µετακίνησαν κανένα αντικείµενο και εβγήκαν έξω. Έκτισαν το παράθυρο, γέµισαν τον λάκκο χώµατα, έβαλαν και ένα δεντράκι για καµουφλάζ. Γύρισαν ικανοποιηµένοι στα πλεούµενα και πήραν τον δρόµο της επιστροφής. Εδώ τελειώνει το παραµύθι. . .
Ερχόµαστε στη σηµερινή εποχή
Από το 1952 ένας νεαρός ενθουσιώδης αρχαιολόγος ο Ανδρόνικος κάνει ανασκαφές στις Αιγές. Το 1977, µεγάλος πια, αποφασίζει να χτυπήσει την Μεγάλη Τούµπα . . . Στους πρόποδές της άρχισε να κάνε µια δοκιµαστική ανασκαφή και στα 3 ως 4 µέτρα βάθος κτυπά πέτρα. Αµέσως αναθάρρησε και άρχισε να διευρύνει τον λάκκο και αποκάλυψε ένα κτίσµα που µέσα είχε µια σαρκοφάγο λεηλατηµένη. Η διαίσθησή του λέει να προχωρήσει το σκάψιµο, και λίγο αργότερα αποκαλύφθηκε ένα περίλαµπρο κτήριο. Έχει µαρµάρινη είσοδο δίφυλλη µε δύο κίονες και στο υπέρθυρο παραστάσεις κυνηγιού. Γρήγορα διαπιστώνει ότι δεν είναι δυνατόν να την ανοίξει χωρίς να την καταστρέψει. Προχώρησε το σκάψιµο και στον πλαϊνό τοίχο ψηλά ανακάλυψε ένα «παράθυρο» παραλληλόγραµµο 34 εκ. ύψος και πλάτος µεγαλύτερο των 50 εκατοστών. Το ανοίγουν και κατεβαίνουν µέσα. Ήταν πράγµατι βασιλικός τάφος και ασφαλώς του Φιλίππου του Β΄. Πλησιάζουν την σαρκοφάγο και µε τον βοηθό του, µε πολλή συγκίνηση σπρώχνουν το βαρύ µαρµάρινο καπάκι και κοκαλώνουν! Μαζί µε αυτούς και εγώ. ∆εν µπορώ να συνεχίσω, καλύτερα να σας τα πει ο ίδιος. . .
Εδώ τελειώνει η θεωρία µου για το πώς βρέθηκαν τα οστά του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον βασιλικό τάφο του Φιλίππου του Β’.
Σηµείωση: Έρευνες των τελευταίων ετών από διακεκριµένους επιστήµονες έδειξαν ότι τα οστά του τάφου 1 είναι πραγµατικά του Φιλίππου του Β΄ και µια από τις αποδείξεις είναι η τρύπα από ακόντιο στο γόνατό του. Και είναι γνωστό ότι κούτσαινε . Άλλη απόδειξη το ύψος του, περί το 1,80 cm σε αντίθεση µε τον στρατηλάτη Μ. Αλέξανδρο που είναι γνωστό ότι ήταν µικρόσωµος.
