Παρακολουθώ ό,τι κυκλοφορεί στο διαδίκτυο για την αντιπαράθεση κατασκηνωτών και Δημάρχου Γαύδου σχετικά με την απαγόρευση του γυμνισμού στο Σαρακήνικο. Έχοντας ιδία αντίληψη, καθώς από το 1988 μέχρι σήμερα, μόνο 3 καλοκαίρια δεν πέρασα τις διακοπές μου στους αμμόλοφους του Σαρακήνικου, θεωρώ ότι τα παρακάτω στοιχεία δεν έχουν αναδειχθεί στις μέχρι σήμερα ανακοινώσεις των δύο πλευρών:
1.Το Σαρακήνικο είναι μια παραλία 2 χιλιομέτρων τουλάχιστον, που μπορεί να χωρέσει άνετα και τους γυμνιστές και τους μη γυμνιστές. Ειδικά μάλιστα στη μια πλευρά της παραλίας, η ύπαρξη ενός λοφίσκου δημιουργεί ένα φυσικό εμπόδιο που θα διευκόλυνε την οριοθέτηση, πού επιτρέπεται και πού απαγορεύεται ο γυμνισμός. Άλλωστε αυτό συμβαίνει σε πολλές παραλίες της χώρας μας, καθώς πράγματι όλοι έχουν δικαίωμα στην παραλία. Γιατί δεν επιλέγεται αυτή η λύση έναντι της συνολικής απαγόρευσης;
2.Η Δήμαρχος επαναλαμβάνει ότι μόνο στο Σαρακήνικο απαγορεύτηκε ο γυμνισμός, ενώ σε όλες τις άλλες παραλίες επιτρέπεται. Όμως από τις παραλίες στις οποίες υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ελεύθερο κάμπινγκ (το οποίο «ακόμη» επιτρέπεται) μόνο το Σαρακήνικο διαθέτει υποδομές. Στις υπόλοιπες ο κατασκηνωτής θα πρέπει να περπατήσει από μισή ώρα έως μιάμιση για να βρει ένα εστιατόριο, ένα μίνι μάρκετ, ένα μπαρ. Γι’ αυτό άλλωστε οι κάποιας ηλικίας κατασκηνωτές, εμείς που μεγαλώσαμε μαζί με τους ντόπιους, που δεν είμαστε «φρικιά», δεν έχουμε επιλογή κατασκήνωσης στη Γαύδο εκτός Σαρακήνικου. Κι εδώ θέλω να διευκρινίσω ότι οι κατασκηνωτές ειδικά του Σαρακήνικου είναι, σε μεγάλο ποσοστό, εργαζόμενοι, καθηγητές, υπάλληλοι, επιστήμονες, ελεύθεροι επαγγελματίες, που επιλέγουν για ένα μικρό διάστημα τον χρόνο να ζήσουν εναλλακτικά σε επαφή με τη φύση, χωρίς τηλεόραση, αυτοκίνητο, μακριά από τις συμβάσεις της πόλης.
3.Επειδή για πολλούς λόγους ο γυμνισμός στις συνθήκες της Γαύδου είναι απόλυτα συναρτημένος με το ελεύθερο κάμπινγκ, κατά την άποψή μου, η απόφαση της Δημάρχου μάλλον αποσκοπεί στη σταδιακή απομάκρυνση των κατασκηνωτών.
4. Το ελεύθερο κάμπινγκ στη Γαύδο επιτρέπεται γιατί στηρίζει την τοπική οικονομία. Λόγω του κάμπινγκ τα καλοκαίρια συγκεντρώνεται στο νησί ένας αριθμός επισκεπτών πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που μπορούν να υποστηρίξουν τα καταλύματα. Και το ότι δεν υπάρχει κόστος διαμονής, επιτρέπει στους κατασκηνωτές να περνούν δυο και τρεις βδομάδες ή ακόμα περισσότερες στο νησί, καταναλώνοντας υπέρ των επιχειρήσεων των μονίμων κατοίκων.
5.Αντίθετα, οι «κανονικοί» επισκέπτες στη Γαύδο έρχονται αντιμέτωποι με πολλά πρακτικά προβλήματα. Οι δυνατοί άνεμοι που μπορεί να κρατήσουν μέρες, τα «απαγορευτικά» στα πλοία, οι υποδομές που στην πλειοψηφία τους είναι «βασικές», η μεγάλη απόσταση και η περιπέτεια του ταξιδιού δεν ευνοούν τον προγραμματισμό των κύριων διακοπών οικογενειών στη Γαύδο. Στη Γαύδο κατά κανόνα φτάνουν επισκέπτες από την Κρήτη που θέλουν να «πατήσουν το πόδι» τους για λίγο στο ακριτικό νησί.
6.Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται δεν είναι αυτό που θέτει η Δήμαρχος, αν οι μόνιμοι κάτοικοι έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν έναντι των επισκεπτών, που προφανώς το έχουν, αλλά αν η απόφαση περί απαγόρευσης του γυμνισμού εξυπηρετεί πράγματι την πλειοψηφία των μονίμων κατοίκων. Μήπως η πλειοψηφία χειραγωγείται από μια μειοψηφία με διαφορετικά οικονομικά συμφέροντα;
Τελειώνοντας, για μένα προσωπικά όπως και πολλούς άλλους από τους παραδοσιακούς ελεύθερους κατασκηνωτές, που δεν εκφράζονται από τον «κηρυγμένο κλεφτοπόλεμο», η απόφαση της τοπικής κοινωνίας είναι απολύτως σεβαστή, γι’ αυτό άλλωστε δεν επιλέξαμε τη Γαύδο αυτό το καλοκαίρι για τις διακοπές μας.
Α. Α.-Γ
