Τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος έγινε και εφέτος η ετήσια γιορτή του Συνδέσμου Ιεροψαλτών Ν. Χανίων “Γεώργιος ο Κρης”, στον Ι.Ν. Αγίου Χαραλάμπους Λενταριανών.
Από νωρίς οι πιστοί συνέρρεαν για να απολαύσουν τους εξαίσιους βυζαντινούς ύμνους της ημέρας. Είναι υπέροχοι με βαθύ θεολογικό νόημα. Με τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος φωτίζεται ο νους και προπαντός καθαρίζεται και αγιάζεται η καρδιά, αναγεννάται και μεταμορφώνεται ο άνθρωπος. Όλες οι χριστιανικές αρετές είναι καρπός του Πνεύματος. «Πνεύμα σοφίας, πνεύμα συνέσεως και πνεύμα φόβου Θεού»…
Στο ψαλτήρι η χορωδία των ιεροψαλτών, υπό την άψογη διεύθυνση του νέου χοράρχη Δημήτρη Κυτάκη, πρωτοψάλτη του Ι.Ν. Πέτρου και Παύλου και καθηγητή Βυζαντινής μουσικής, που πλαισίωναν πρωτοψάλτες Ι. Ναών της πόλης μας και άλλοι χορωδοί. Ο χοράρχης σοβαρός, με αυτοπεποίθηση και σιγουριά διηύθυνε με άνεση και μαεστρία σαν να εγνώριζε ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά και στην ευτέλεια. Ο χορός είχε απόλυτο συγχρονισμό, έλεγχο χρώματος και έντασης φωνής. Ενα αρμονικό σύνολο που πειθαρχούσε απόλυτα. Η γλυκύτατη και μοναδική βυζαντινή μελωδία με άρωμα πνευματικό, σου γαλήνευε την ψυχή. Για μένα όμως η έκπληξη ήταν ο λειτουργός εφημέριος του ναού, πρωτ. Εμμανουήλ Γεωργιακάκης. Τι φωνή ήταν αυτή! Τι εξαίσιους Βυζαντινούς χρωματισμούς όλο τέχνη και μαεστρία. Σκιρτήματα ύψους και βάθους, απόλυτο συνταίριασμα με την ψαλμωδία του χορού. Γλυκιά αγγελική μορφή μέσα στα γιορτινά φωτεινά άμφιά του.
Πού σπούδασε αλήθεια τους τόσους κυματισμούς και σκαμπαναβεσμάτα της ουράνιας Βυζαντινής τέχνης;
– «Δέκα χρόνια ήμουν διάκονος του π. Δεσπότη μας και νυν Αρχ/που Κρήτης Ειρηναίου» μού απαντά αργότερα σε σχετική ερώτησή μου. Στο τέλος της λειτουργίας ο δραστήριος πρόεδρος του Συνδέσμου Νίκος Γιαννακάκης, είπε λίγα λόγια για την ημέρα και ακολούθως τελέστηκε μνημόσυνο εις μνήμη των αποθανούντων ιεροψαλτών. Στο “Αρχονταρίκι” μάς φιλοξένησε ο Σύλλογος Κυριών και Δεσποινίδων της Ενορίας, καφέ και πλούσια εδέσματα που είχαν οι ίδιες παρασκευάσει.
Πολλές ευχαριστίες στους συντελεστές αυτής της μοναδικής εκδήλωσης και ευχές να τις ζούμε συχνά.
Καταλαβαίνετε το σοκ που έπαθα όταν, ενώ ετοιμαζόμουν να πάω το δημοσίευμά μου στα “Χανιώτικα νέα” την Παρασκευή το πρωί, είδα το αγγελτήριο θανάτου του π. Εμμανουήλ! Έμεινα!
Στην πάνδημη, όπως έπρεπε, νεκρώσιμη ακολουθία, συμμετείχαν Μητροπολίτες, εκπρόσωπος του Αρχ/που Κρήτης, πλήθος ιερέων, διακόνων, φορέων και πλήθος κόσμου. Και μίλησαν για όλα…
Εγώ θα αναφέρω μόνο πως ήταν και ποιητής! Έχει ανέκδοτη ποιητική συλλογή “Ωδή στα Πάθη”, ένα δε από τα ποιήματά της, έχει μελοποιηθεί.
«Όσο κι αν αγρυπνούμε δεν θα παρατείνουμε τη νύχτα εντός μας…
Η μέρα θα φανεί μέσα από την απροθυμία μας να συμβιβαστούμε με την υποψία της ζωής…»
(Ιστότοπος Ι.Μ.Κ.Α.)
